Yumurta ve Sperm Donasyonu hakkında bilinmesi gerekenler paylaşımlar burada

Zaza74' Alıntı:

Canımsın
Tabii senelerce uğraşmama bakıyorum ve bu uzun süre tedavi olmayınca düşüncelerimi tartıyorum
Tabii çok isterdim içimde büyüsün yavrum
Ama olmayıncada olmuyor
Kievde ngs den sağlıklı çıkan bir kız bir erkek çocuğum var
Biliyorsunuz 5 tane zoladex vurdurdum bugün yarın savaş biter onları transfer ederim diye
Lemfosit aşısıda yaptırdım
Ama süre uzanınca düşüncelerde tartılmaya başlandı
Acaba bu sağlıklı embriyoları koysam içime yine de düşerse
En azınden eminim sağlıklı olduklarına
Başkası taşısa
Evet çok para
Taşıyıcı anne protokolü 39900 euro
Saysam belki bu güne kadar 400 bin euro harcadım anne olmak için
Ama inanın hayata yeniden gelseydim ve bilseydim ki hep düşük yapıcam hiç uğraşmadan direk taşıyıcı anne protokolüne başlardım
Hakikaten eski sayfada derdimi paylaşarak fenomen oldum,ama inanın bende isterdim ilk denememde anne olup sayfada bir sürü olup ayrılmayı
Ama fenomen olunca her kes sonu bekliyor,filmin sonu gibi
Bende bu hayat filmimin sonunu sizlere anlatmak mecburiyetinde hiss ediyorum kendimi
Şuan düşüncelerim bu
İleride ne yapacam,ne olacak,söz,hepsini anlatacam
Anlatmasam,demek ki hayatta yokum kalbi annelik hisiyle dolu anneler
Anneliği her kesten çok hakk edenlerim❤️

Genişletmek için tıkla ...

Mühendisanne' Alıntı:

İnan bana hepimizde var o durumlar, 16 yaşındayken her iki yumurtalığımda alındı, kendi başıma hiç adet görmedim, arkadaşlarım orta okuldayken daha afer oldukları zaman heo temkinli davranırdı arkadan belli oluyor mu diye, hiç yaşamadım bu durumu, aynanın karşına geçip saatlerce neyim ben diye ağladığım çok oldu, kadınsam neden adet olmuyorum, erkeksem neden kadın gibi vücudum var diye günlerce düşündüğüm oldu, bazen kendimi böcek gbi gördüm tiksindim içime kapandım o zamanlar çocuk derdim yoktu kendim daha küçücük çocuktum. Arkadaşlarım bu ay adet olmadım gecikti vs diye konular konuştuğunda hep geri çekildim çünkü konuşacak bişeyim yoktu bu konu hakkında en ufak bilgim yoktu, gittikçe içime kapandım kabuğuma çekildim. Kızsal mevzuları konuşabilecek hakkı bile görmüyordum kendimde.. Arkadaşlarım evlilik çocuk hayalleri kurduğunda mesela daha 16 yaşındayken uzaklaşırdım ortamdan gittikçe erkek ortamlarıma girmeye başladım çünkü onlar bu tarz şeyleri konuşmuyordu onlarla muhabbet edecek başka şeylerde buluyordum... Çok isyan ettim çok yalvardım, defalarca intihar ettim, her gece uyurken sabaha uyanmamayı diledim, sabah uyandığımda bugünde ölmedim diye ağladım... Şimdi 28 yaşındayım evliyim donasyondan başka hiç bir şansım yok onu bile hayal etmeye korkuyorum, yarına uyanmaktan korkuyorum. Allah affetsin ama hala da yaşamaya hakkım olduğunu düşünmüyorum, ne bilim bi ot olsaydım diyorum ya da bi hayvan hiç olmazsa belki bu durumu bu kadar takıp büyütmezdim kafamda diyorum, bazen kızıyorum Allah'a neden yarattın beni diye bana sorulmadı ki hiç yaşamak istiyor musun diye, evet bu hayatta istediğim pek çok şey oldu, ailemdeki çoğu insana göre de şanslı bi hayatım oldu, ama ben kendimi hiç bi zaman bi yeterli görmedim kadın gibi görmedim yalnış anlaşılmasın bu yönelimşe alakalı bi durum değil. Ama ergenlikten bu yana hiç bi zaman tam anlamı ile kadın nasıl olur ben nasıl bi kadınım rahmim var şükürler olsun ilaçla da adet görüyorum (ki ilaç kullanmazsam çekilecek dert değil sürekli ateş basmaları) ama ne bilim çocuk olur olmaz allah bilir nasip kısmet işi, ama keşke 16 yaşımdan bu yana bu korkularla kaygılarla yaşamasaydım, çocukluğum gençliğim bu korkularla heba olmasaydı. Zaten nasip değilse anne olmak olmayacaktı biliyorum ama keşke bunu evlendikten sonra öğrenseydim... Bilmiyorum Allah hepimizin yardımcısı olsun

Genişletmek için tıkla ...

Zaza74' Alıntı:

Ben orda olunca gözümün önünde 3 türk ailesi bebeklerini almaya gelmişti
Tüm ince detayları Andrey anlatmıştı
Kısaca bebek doğunca anne babası bizi yazıyorlar,Türkiyede yasal olarak bizim sayemizde çocuğun nüfus kayıdını yapıyor
+380 (67) 326 25 47
Andreyin numarasını kayd edin watsaptan yazın anlatsın

Genişletmek için tıkla ...

Pandaaa' Alıntı:

Merhaba canlar, hamileleri tebrik ediyorum hepiniz güzel günlerde doğurun inşallah yolculuktan artısıyla eksisiyle çıkmış bir anne olarak inşallah hepinize bebekli uykusuz geceler diliyorum Siz sormadan ben söyleyeyim bebişim de ben de iyiyiz büyümeye çalışıyoruz Zor değil diyemem insan yetiştiriyoruz nihayetinde ama çok güzel bir duygu Hepinizi çok çok iyi anlıyorum her daim dualarımdasınız, sizleri seviyorum ❤️

Genişletmek için tıkla ...

Mavi ay' Alıntı:

Ağlaya ağlaya okudum hikayeni.
Ne acılar yaşamışsın sen o küçücük yüreğinle, ne savaşlar vermişsin. Üzüldüm, adil olmayan bu hayatla bu acıyla çok erken yaşlarda karşılaşmışsın.
Öyle genç ve en güzel yaştasınki daha önünde koca bir hayat var.
Yaş dan dolayı şansın çok yüksek.
senin yaşında çok arkadaşımız tedavi oldu çocuklarını kucağına aldı, sen de anne olacaksın bebeğini kucağına alacaksın canım.
Bak ben 12 yaşımda adet oldum yumurtamda vardı , ama geldiğim nokta 48 yaş elim boş. Allah nasip edermi etmezmi bilmem ama olacağım tedavi benim için son tedavi olacak.

Genişletmek için tıkla ...

Szr_' Alıntı:

Çok üzüldüm yaşadıklarına
Kolay bir durum değildir muhakkak
Ama kendini çok hırpalamışsın.
Bak donasyonla demeyeceksin
Allah nasip ettiyse yavrunu da ne olursa olsun kucağına alacaksın.
İnsan kendini eksik hissediyor hayıflıyor Ama
Sen kendini çok üzmüssün.
İnşallah bundan sonrasında yüzün gülsün

Genişletmek için tıkla ...

Mühendisanne' Alıntı:

İnan bana hepimizde var o durumlar, 16 yaşındayken her iki yumurtalığımda alındı, kendi başıma hiç adet görmedim, arkadaşlarım orta okuldayken daha afer oldukları zaman heo temkinli davranırdı arkadan belli oluyor mu diye, hiç yaşamadım bu durumu, aynanın karşına geçip saatlerce neyim ben diye ağladığım çok oldu, kadınsam neden adet olmuyorum, erkeksem neden kadın gibi vücudum var diye günlerce düşündüğüm oldu, bazen kendimi böcek gbi gördüm tiksindim içime kapandım o zamanlar çocuk derdim yoktu kendim daha küçücük çocuktum. Arkadaşlarım bu ay adet olmadım gecikti vs diye konular konuştuğunda hep geri çekildim çünkü konuşacak bişeyim yoktu bu konu hakkında en ufak bilgim yoktu, gittikçe içime kapandım kabuğuma çekildim. Kızsal mevzuları konuşabilecek hakkı bile görmüyordum kendimde.. Arkadaşlarım evlilik çocuk hayalleri kurduğunda mesela daha 16 yaşındayken uzaklaşırdım ortamdan gittikçe erkek ortamlarıma girmeye başladım çünkü onlar bu tarz şeyleri konuşmuyordu onlarla muhabbet edecek başka şeylerde buluyordum... Çok isyan ettim çok yalvardım, defalarca intihar ettim, her gece uyurken sabaha uyanmamayı diledim, sabah uyandığımda bugünde ölmedim diye ağladım... Şimdi 28 yaşındayım evliyim donasyondan başka hiç bir şansım yok onu bile hayal etmeye korkuyorum, yarına uyanmaktan korkuyorum. Allah affetsin ama hala da yaşamaya hakkım olduğunu düşünmüyorum, ne bilim bi ot olsaydım diyorum ya da bi hayvan hiç olmazsa belki bu durumu bu kadar takıp büyütmezdim kafamda diyorum, bazen kızıyorum Allah'a neden yarattın beni diye bana sorulmadı ki hiç yaşamak istiyor musun diye, evet bu hayatta istediğim pek çok şey oldu, ailemdeki çoğu insana göre de şanslı bi hayatım oldu, ama ben kendimi hiç bi zaman bi yeterli görmedim kadın gibi görmedim yalnış anlaşılmasın bu yönelimşe alakalı bi durum değil. Ama ergenlikten bu yana hiç bi zaman tam anlamı ile kadın nasıl olur ben nasıl bi kadınım rahmim var şükürler olsun ilaçla da adet görüyorum (ki ilaç kullanmazsam çekilecek dert değil sürekli ateş basmaları) ama ne bilim çocuk olur olmaz allah bilir nasip kısmet işi, ama keşke 16 yaşımdan bu yana bu korkularla kaygılarla yaşamasaydım, çocukluğum gençliğim bu korkularla heba olmasaydı. Zaten nasip değilse anne olmak olmayacaktı biliyorum ama keşke bunu evlendikten sonra öğrenseydim... Bilmiyorum Allah hepimizin yardımcısı olsun

Genişletmek için tıkla ...

Elif 8887' Alıntı:

Sabredin kızlar inşallah kucağımıza alicaz evlatlarımızı.Hepimiz ağır bir sınavdan geçiyoruz. Bu dünyada çektiğimiz sıkıntıların öbür dünyada mükafatı vardır.

Genişletmek için tıkla ...