İnan bana hepimizde var o durumlar, 16 yaşındayken her iki yumurtalığımda alındı, kendi başıma hiç adet görmedim, arkadaşlarım orta okuldayken daha afer oldukları zaman heo temkinli davranırdı arkadan belli oluyor mu diye, hiç yaşamadım bu durumu, aynanın karşına geçip saatlerce neyim ben diye ağladığım çok oldu, kadınsam neden adet olmuyorum, erkeksem neden kadın gibi vücudum var diye günlerce düşündüğüm oldu, bazen kendimi böcek gbi gördüm tiksindim içime kapandım o zamanlar çocuk derdim yoktu kendim daha küçücük çocuktum. Arkadaşlarım bu ay adet olmadım gecikti vs diye konular konuştuğunda hep geri çekildim çünkü konuşacak bişeyim yoktu bu konu hakkında en ufak bilgim yoktu, gittikçe içime kapandım kabuğuma çekildim. Kızsal mevzuları konuşabilecek hakkı bile görmüyordum kendimde.. Arkadaşlarım evlilik çocuk hayalleri kurduğunda mesela daha 16 yaşındayken uzaklaşırdım ortamdan gittikçe erkek ortamlarıma girmeye başladım çünkü onlar bu tarz şeyleri konuşmuyordu onlarla muhabbet edecek başka şeylerde buluyordum... Çok isyan ettim çok yalvardım, defalarca intihar ettim, her gece uyurken sabaha uyanmamayı diledim, sabah uyandığımda bugünde ölmedim diye ağladım... Şimdi 28 yaşındayım evliyim donasyondan başka hiç bir şansım yok onu bile hayal etmeye korkuyorum, yarına uyanmaktan korkuyorum. Allah affetsin ama hala da yaşamaya hakkım olduğunu düşünmüyorum, ne bilim bi ot olsaydım diyorum ya da bi hayvan hiç olmazsa belki bu durumu bu kadar takıp büyütmezdim kafamda diyorum, bazen kızıyorum Allah'a neden yarattın beni diye bana sorulmadı ki hiç yaşamak istiyor musun diye, evet bu hayatta istediğim pek çok şey oldu, ailemdeki çoğu insana göre de şanslı bi hayatım oldu, ama ben kendimi hiç bi zaman bi yeterli görmedim kadın gibi görmedim yalnış anlaşılmasın bu yönelimşe alakalı bi durum değil. Ama ergenlikten bu yana hiç bi zaman tam anlamı ile kadın nasıl olur ben nasıl bi kadınım rahmim var şükürler olsun ilaçla da adet görüyorum (ki ilaç kullanmazsam çekilecek dert değil sürekli ateş basmaları) ama ne bilim çocuk olur olmaz allah bilir nasip kısmet işi, ama keşke 16 yaşımdan bu yana bu korkularla kaygılarla yaşamasaydım, çocukluğum gençliğim bu korkularla heba olmasaydı. Zaten nasip değilse anne olmak olmayacaktı biliyorum ama keşke bunu evlendikten sonra öğrenseydim... Bilmiyorum Allah hepimizin yardımcısı olsun