Yumurta ve Sperm Donasyonu hakkında bilinmesi gerekenler paylaşımlar burada

Yok canim haber aradi esim doktoru biz bizi bayramdan sonra cagiricaz deyip duruyomus yine bir katakulleye gelmeyeyimde artik ödüm kopuyor canim yuregim ağzımda
Sanmıyorum yaa daha ne kataküllesi
onu yaptı zamanında.
şimdi hatasını düzeltecek.
Sen içini ferah tut.
İnşallah güzel haberinle burada çok mutlu olacağız.
Sen çok duygusalsın çok naif birisin
Gerekirse eşinde sende dişinizi gösterin onlara.
Allah hepimizin işini gücünü rast getirsin.
 
Sanmıyorum yaa daha ne kataküllesi
onu yaptı zamanında.
şimdi hatasını düzeltecek.
Sen içini ferah tut.
İnşallah güzel haberinle burada çok mutlu olacağız.
Sen çok duygusalsın çok naif birisin
Gerekirse eşinde sende dişinizi gösterin onlara.
Allah hepimizin işini gücünü rast getirsin.
Insallah canim benim esim disini gosterdi tedaviden sonra zaten ondan bedava yapicak yoksa varya 1500 dolar istedi once esim sinirlendi kurus vermiycem aldiniz alacaginizi deyince zaten tamam sorun yok dediler
 
Sanmıyorum yaa daha ne kataküllesi
onu yaptı zamanında.
şimdi hatasını düzeltecek.
Sen içini ferah tut.
İnşallah güzel haberinle burada çok mutlu olacağız.
Sen çok duygusalsın çok naif birisin
Gerekirse eşinde sende dişinizi gösterin onlara.
Allah hepimizin işini gücünü rast getirsin.
Rabbim bu defa insallah yüzümü güldürür nasip kismet artik amiiiiinnnnn
 
Gerçekten ölünce rabbime de diyeceğim neden diye haşa isyan değil asla yanlış anlamasın kimse ama bu ağır imtihan neden çocukluğumuzdan beri adet görüyoruz çocuk için yumurta için şimdi sonuç ne Koça bir sıfır koca bir hayal kırıklığı tamamlanmamak eksik kalmak açaba bazen diyorum rabbim biliyorum kadının yüreği bu konuda ne kadar yaralı sabahı akşamı her anı bu konu bilmiyorum düşününce de böyle akla saçma saçma şeyler geliyor
İnan bana hepimizde var o durumlar, 16 yaşındayken her iki yumurtalığımda alındı, kendi başıma hiç adet görmedim, arkadaşlarım orta okuldayken daha afer oldukları zaman heo temkinli davranırdı arkadan belli oluyor mu diye, hiç yaşamadım bu durumu, aynanın karşına geçip saatlerce neyim ben diye ağladığım çok oldu, kadınsam neden adet olmuyorum, erkeksem neden kadın gibi vücudum var diye günlerce düşündüğüm oldu, bazen kendimi böcek gbi gördüm tiksindim içime kapandım o zamanlar çocuk derdim yoktu kendim daha küçücük çocuktum. Arkadaşlarım bu ay adet olmadım gecikti vs diye konular konuştuğunda hep geri çekildim çünkü konuşacak bişeyim yoktu bu konu hakkında en ufak bilgim yoktu, gittikçe içime kapandım kabuğuma çekildim. Kızsal mevzuları konuşabilecek hakkı bile görmüyordum kendimde.. Arkadaşlarım evlilik çocuk hayalleri kurduğunda mesela daha 16 yaşındayken uzaklaşırdım ortamdan gittikçe erkek ortamlarıma girmeye başladım çünkü onlar bu tarz şeyleri konuşmuyordu onlarla muhabbet edecek başka şeylerde buluyordum... Çok isyan ettim çok yalvardım, defalarca intihar ettim, her gece uyurken sabaha uyanmamayı diledim, sabah uyandığımda bugünde ölmedim diye ağladım... Şimdi 28 yaşındayım evliyim donasyondan başka hiç bir şansım yok onu bile hayal etmeye korkuyorum, yarına uyanmaktan korkuyorum. Allah affetsin ama hala da yaşamaya hakkım olduğunu düşünmüyorum, ne bilim bi ot olsaydım diyorum ya da bi hayvan hiç olmazsa belki bu durumu bu kadar takıp büyütmezdim kafamda diyorum, bazen kızıyorum Allah'a neden yarattın beni diye bana sorulmadı ki hiç yaşamak istiyor musun diye, evet bu hayatta istediğim pek çok şey oldu, ailemdeki çoğu insana göre de şanslı bi hayatım oldu, ama ben kendimi hiç bi zaman bi yeterli görmedim kadın gibi görmedim yalnış anlaşılmasın bu yönelimşe alakalı bi durum değil. Ama ergenlikten bu yana hiç bi zaman tam anlamı ile kadın nasıl olur ben nasıl bi kadınım rahmim var şükürler olsun ilaçla da adet görüyorum (ki ilaç kullanmazsam çekilecek dert değil sürekli ateş basmaları) ama ne bilim çocuk olur olmaz allah bilir nasip kısmet işi, ama keşke 16 yaşımdan bu yana bu korkularla kaygılarla yaşamasaydım, çocukluğum gençliğim bu korkularla heba olmasaydı. Zaten nasip değilse anne olmak olmayacaktı biliyorum ama keşke bunu evlendikten sonra öğrenseydim... Bilmiyorum Allah hepimizin yardımcısı olsun
 
Merhaba ben de düşünüyorum; fakat yasal durumu nasıl halloluyor Kiev’de çocuk doğunca bu kısmına takıldım.Türkiye’de yasal değil ya orada taşıyıcı anne doğum yapınca nasıl olacak bu durum, Türkiye’de çocuğu nüfusa nasıl kaydettireceğiz?
Ben orda olunca gözümün önünde 3 türk ailesi bebeklerini almaya gelmişti
Tüm ince detayları Andrey anlatmıştı
Kısaca bebek doğunca anne babası bizi yazıyorlar,Türkiyede yasal olarak bizim sayemizde çocuğun nüfus kayıdını yapıyor
+380 (67) 326 25 47
Andreyin numarasını kayd edin watsaptan yazın anlatsın
 
Yüreğimi dağladın, boğazım düğümlendi okurken. Çok büyük ağır bir sınav bizim için. Hayatımız keşke lerle dolu.
Zazam kurban olduğum bu kadar acı konuşma, olacak Allah'ın izniyle sende anne olacan, senin emeğinin senin aldığın duanın elbet bir karşılığı olacak.
Yemin ederim imkanım olsa bende taşıyıcı annelik düşünürdüm.
O iki güzel embriyolarını artık hiç riske atma, yaşadığın travmalar ister istemez psikolojik olarak seni yordu, bedenin yoruldu bırak taşıyıcı anne taşısın.

Yemin ederim maddi imkanım olsaydı bedenimi riske atmaz bunca hormonu yüklenmezdim. Sonuçta donasyon yaptırıyoruz, taşıyıcı anneliğin de donasyondan hiçbir farkı yok.
Ücreti çok
Tabii para kolay kazanılsaydı direk düşünmeden Kievde ilk bunu yaptırırdım
 
İnan bana hepimizde var o durumlar, 16 yaşındayken her iki yumurtalığımda alındı, kendi başıma hiç adet görmedim, arkadaşlarım orta okuldayken daha afer oldukları zaman heo temkinli davranırdı arkadan belli oluyor mu diye, hiç yaşamadım bu durumu, aynanın karşına geçip saatlerce neyim ben diye ağladığım çok oldu, kadınsam neden adet olmuyorum, erkeksem neden kadın gibi vücudum var diye günlerce düşündüğüm oldu, bazen kendimi böcek gbi gördüm tiksindim içime kapandım o zamanlar çocuk derdim yoktu kendim daha küçücük çocuktum. Arkadaşlarım bu ay adet olmadım gecikti vs diye konular konuştuğunda hep geri çekildim çünkü konuşacak bişeyim yoktu bu konu hakkında en ufak bilgim yoktu, gittikçe içime kapandım kabuğuma çekildim. Kızsal mevzuları konuşabilecek hakkı bile görmüyordum kendimde.. Arkadaşlarım evlilik çocuk hayalleri kurduğunda mesela daha 16 yaşındayken uzaklaşırdım ortamdan gittikçe erkek ortamlarıma girmeye başladım çünkü onlar bu tarz şeyleri konuşmuyordu onlarla muhabbet edecek başka şeylerde buluyordum... Çok isyan ettim çok yalvardım, defalarca intihar ettim, her gece uyurken sabaha uyanmamayı diledim, sabah uyandığımda bugünde ölmedim diye ağladım... Şimdi 28 yaşındayım evliyim donasyondan başka hiç bir şansım yok onu bile hayal etmeye korkuyorum, yarına uyanmaktan korkuyorum. Allah affetsin ama hala da yaşamaya hakkım olduğunu düşünmüyorum, ne bilim bi ot olsaydım diyorum ya da bi hayvan hiç olmazsa belki bu durumu bu kadar takıp büyütmezdim kafamda diyorum, bazen kızıyorum Allah'a neden yarattın beni diye bana sorulmadı ki hiç yaşamak istiyor musun diye, evet bu hayatta istediğim pek çok şey oldu, ailemdeki çoğu insana göre de şanslı bi hayatım oldu, ama ben kendimi hiç bi zaman bi yeterli görmedim kadın gibi görmedim yalnış anlaşılmasın bu yönelimşe alakalı bi durum değil. Ama ergenlikten bu yana hiç bi zaman tam anlamı ile kadın nasıl olur ben nasıl bi kadınım rahmim var şükürler olsun ilaçla da adet görüyorum (ki ilaç kullanmazsam çekilecek dert değil sürekli ateş basmaları) ama ne bilim çocuk olur olmaz allah bilir nasip kısmet işi, ama keşke 16 yaşımdan bu yana bu korkularla kaygılarla yaşamasaydım, çocukluğum gençliğim bu korkularla heba olmasaydı. Zaten nasip değilse anne olmak olmayacaktı biliyorum ama keşke bunu evlendikten sonra öğrenseydim... Bilmiyorum Allah hepimizin yardımcısı olsun
Çok üzüldüm yaşadıklarına
Kolay bir durum değildir muhakkak
Ama kendini çok hırpalamışsın.
Bak donasyonla demeyeceksin
Allah nasip ettiyse yavrunu da ne olursa olsun kucağına alacaksın.
İnsan kendini eksik hissediyor hayıflıyor Ama
Sen kendini çok üzmüssün.
İnşallah bundan sonrasında yüzün gülsün
 
Hayır canım kalınlaşma sıkıntısı yaşamadım. Ama Hasan bey bu kez tedaviyi böyle planladı. Folik asit dediğim bende elevit kullanıyorum multi vitamin. Ama ilk başlarda folik iyot kullandim follatro adında. Ben bu vitaminleri kendimce alıp kullanmıyorum canim. daha önce beni donasyona hazırlayan bir doktorum vardı o bana folik iyot vermişti o yüzden ilk tedaviye başladığımda onu kullandım. O kutu bitince de Hasan beyin söyledigini kullandim. Şimdi diğer vitaminlere gelecek olursak, magnezyum ve D3K2 rahim için çok önemli çünkü hem kalınlaşmada hem de toparlanmada çok yararlı oluyor. Probiyotik ise bağırsak hareketlerini kontrol ediyor ben bu sayede hiç kabızlık sorunu yaşamadım ki normalde çok yaşarım kullanılan ilaçlar yüzünden kabızlık sorunu olması da çok muhtemel. Ayrıca bu vitaminler Kiev protokolunde de var. Transfer öncesi bütün bu takviyeleri doktorumla konuşarak kullandim. Transfer sonrası da yine konuşarak devam ediyorum. Rahim ne kadar iyi olursa embriyo o kadar iyi tutunur. Tabi embriyonun da çok iyi olması gerekir.

Beni bilenler ne kadar uğraştıgimi biliyorlar. Bu benim 6. donasyonum daha önce bir kez hamile kalmıştım ama 16 haftalıkken düşük yaptim bu donasyonla ikinci hamileliğim. Daha öncesinde ise 20 haftalik bir kaybım ve 5_6 kez de düşüğüm ve kimyasal gebeligim oldu. Sorunum yumurta kalitesizliği. Son kaybımda ise hiç bir sorunum yoktu. Bebek ve ben son derece sağlıklıydik. Tüm testler temiz çıktı ama olmadı işte. Arada bir polip ameliyatı ve iki histeroskopi de oldum. Şimdi çok şükür ki yeniden hamileyim. İnşallah sağlıkla kucağıma almak nasip olur. Rabbim inşallah buradaki bütün kader arkadaşlarima da kucaklarıni doldurmayı nasip etsin ❤️❤️
burda hangimiz tasarımlarımızı anlatsak biri diğerinden daha acı herkezin çektiği kendine daha ağır Kurban olduğum Allah'ım görüyon halimizi duyuyon sesimizi dert verdin dermansız bırakma çare sensin herşey senin elinde güldür yüzümüzü Allahım bu yolda kosturmaktan evliligimizi yasiyamaz olduk sen birimizin duasını kabul etsen hepimizin duası kabul olucak çünkü hepimizin duası birbirimiz için aynı‍♀️‍♀️‍♀️
 
Geri
Üst