jujunun köşesi burasıda buyrun melekler

  • Konbuyu başlatan Konbuyu başlatan juju
  • Başlangıç tarihi Başlangıç tarihi
gülümseyebilmek hayata ya bir gülün dikeninde

ya bir cocugun gözlerinde

yürüyebilmek hayata ya kendi gölgenden korkarak
...
ya ateslere yürüyerek...
 
Yüreğim temiz...
Kırılan hayallerim saklı, bak topladım durur eteklerimde..
Istırabın belki ipliğidir, görürsünüz bakın; saçlarımın her telinde..
Hani küçük kızlar istemez mi?: Yüzlerim pak olsun..

...Olsun; benim yüzlerim kirli, saclarım dağınık, belki çirkinim belki bakışlarım durgun..

Ama;
Hayallerim var benim, hasetliğe eremeyen aklım var benim..
Ebedi alemde paklığın simgesi, temiz bir yureğim var benim..

Belki yalnızım, yalnızlığım var benim..



Küçük yaşların, büyük umutları..
Yıkılmış ve yığılmış binlerce dert..
Yalnızlık koleşan geziyor her bir yanda..
Uykusuzluğum başımda bir tatlı bela..

Kollarımla kapattım, gözlerim görmesin bu alemi..
Acıya dayanamayacak kadar zariftir yüreğim..
Belki gözyaşlarına hic katlanamaz gözlerim..

Başımı dayadığım bir umudum var yine..
Dedimya sana , çirkinim ama
Yüreğim temiz....
 
tsk89oz1.gif
 
Yarım kalmış bir şairin yarım kalan bir şiirinden ibaretim ben...

Yazarken kalemim kırıldı hep,yada severken yureğim...
...


Parmaklıklar girdi herşeyin arasına, ulaşamadım...

Hep sevinçe beş kala hüzünlendim...



Kursağmda kaldı hep,

en atması gereken yerde durdu kalbim...

Yada ciğerlerimi yakacak havayı çekecekken icime,

kesildi hep nefesim...

Bir adım ötem olmadı,gidemedim,

yerimde saydım hep...



Yıldızları izlerken sardı hep bulutlar...

Yada guneşime doyamadan gece oldu hep...



Doyasıya içemedim hep yarımda sarhoştum,unuttum...

Ağlayamadım doyasıya,doyasıya değil coğu kez hiç...



Nezaman oldu desem yıkıldım...

Nezaman dumanıma boğmak istesem kendimı,

son nefesimi çektim hep...



ne yapmak istediysem yarım kaldı hep yureğimde;

Yarım kalmış şairin yarım kalmıs şiirinde!
 
Sokak lambaları yıldızlara, Yıldızlar gözlerine özenmiş.. Etraf ışıl ışıl.. Ve ...ben Işığının içinde Kayıplarım.. Aklım, ruhum, kalbim... Bütün benliğim Kaybolmuşken gözlerinde, Sen Her taşın altında çıkan Güzel bir tesadüf gibisin..
 
Karanlıkta görebilir misin sen? O karanlığın içinde seçebilir misin beni? Peki karanlık nedir bilir misin? Belki de görebildiğin bir karanlık o kadar da karanlık değildir. ...Çünkü görüyorsundur! Aslında olmayan karanlık seni içine almaya çalışır... Korkma! Gir o karanlığa ve kurtar beni... Göremiyorum!..
 
Alışmaktır, bazen tehlikeli olan tek şey. Alışmak, sıradanlaşmak... En çok da kendine alışır insan. Aynaya baktığında gördüğü sadece bir hiçtir ona göre. ...Her gün gördüğü o sıradan ifade... Görmezler gözlerinin içindeki Hayalleri, Keşkeleri, Belkileri... Oysa güzel bir yüz gördüklerinde, Şefkatli bir el hissettiklerinde tutuluverir Minik olarak bildikleri o kocaman kalpleri. Bilmezler erişebildikleri yüceliği. Bilmezler asıl mükemmelin o minik kalplerinde saklı olduğunu. Bilmezler, asla bilemezler. Bir kuş gördüğünde uçmayı, Bir balık gördüğünde yüzmeyi yüceleştiriverir insan. Güneşi gördüğünde sıcaklığı, Mehtabı gördüğünde karanlıkta belirmeyi, Gözlerini gördüğünde aşkı yüceleştiriverir insan. Bilmez ki her şey kendinde saklı; görmez ki aynada kendini. Ve başaramaz kendini bulmayı, arar durur başka bedenlerde. Kalbinde ısıttığı o soğuk bedenleri kalbini ısıtan şey sanmasıdır tek hatası. Tek hatası karşısındakinin gözlerinde gördüğü ışığın Kendi gözlerinden yansıyan ışık olduğunu bilmemesidir.
 
Geri
Üst