aynı psikoloji durumu paylaşan birinin olması seni ratlatırmı bilmem ama beni rahatlatıyor:🙁aslında sevinmem gereken o kadar çok şey var ki,ailem,beni deli gibi seven eşim,kardeşlerim,yeğenlerim vs.en önemlisi sağlığım(hep teyet geçtğim)keyfimin yerinde olmalı, aslında dileğim zamam yürüyüşe çıkıp dilediğimde resim yapacak zamanım,fotoğraf çekecek ,platese gidecek,kitap okuyacak daha neler nler.bende eşimi mutsuz ediyorum .dün adet sivilceleri kendini gösterdi,eşim dediki;aşkım lütfn kendini bırakma bana acı annenlere falan gidelim.düşünbiliyormusun adet olacağım zaman ne kadar üzmüşüm onu.seni anlıyorum eyşan.sanki ben çok uğraşırsam allah zamanıdan önce verecek gibi sürekli doktora gidip durdum içim rahatlıyodu nedense.bebeğimizin bize nasip olamsı için geçmesi gerek bir süreç var,o süreci hayatan dersler alarak geçirmeliyiz,sanırım sabır etmeliyiz,bende pek az bulunan sabır....sevgiyle