Al benden de o kadar, bi türlü hayata focuslanamıyorum, eşime aileme hayatıma odaklanamıyorum eşim en ufak bişey yapsa hep bu yüzden çocuğım olmuyor ondan diyorum, en ufak bişeyde artık beni sevvmiyor istemiyor triplerine girip ayrılık psikolojine bürünüyorum. Kalabalık içine girmeye korkuyorum, ne düğün ne cenaze çünkü heo laf oraya geliyor insanlar hadsiz çünki tamm çocuk yok mu diye sorarsın ama ille yap yaşın geçiyor vs gibi dikteler neden yapılır ki.. Bünyem bunu kaldırmıyor.
Biliyorum daha yolun başındayım 2 yıldır evliyim 29 yaşındayım ama 2 yılda yasadıklarım o kadsr yordu ki bu şekilde daha ne kadar dayanırım bilmiyorum...
Rabbim hepimize ferahlık sabır versin bi an önce kimin muradı neyse onu nasip etsin inşallah