Onu bilmiyorum neysedayan az kaldi. Allah gonlumuze gore versin. Annelik duygusunu bizde tadalim.
Yumurta ve Sperm Donasyonu hakkında bilinmesi gerekenler paylaşımlar burada
- Konbuyu başlatan YesilDomates
- Başlangıç tarihi
Ah kuzum sakın pes etme yaşadıkların elbet çok zordur ama daha çok erken pes etmen için yılma lütfen çıkmayan candan umut kesilmemiş gücümüz yetene kadar devam Allah yar ve yardımcımız olsun♀️
Cok yoruldum asyam gücüm bitti. Hersey kısmet
Herkese merhabalar hanımlar, şuan o kadar karmaşık duygular içindeyim ki anlatamam, zaten pesimist biriydim iyice karamsar oldum. Aklınızda kaldımı bilmem ama yaklaşık iki yıldır evliyim ben 29 eşim 33 yaşında, benim 16 yaşındayken alındı yumurtalıklarım çocuğum olmayacağını bile bile evlendik biz donasyon olayını da sonradan karar verdik zaten ama bir türlü başlayamadık.. Ben kendi durumumdan dolayı ne evliliğime ne eşime bir türlü ayak uyduramadım sürekli ayrılık ya da aldatılma korkusu var bilinç altımda psikolojik olarak kendimi hep bu senaryaya hazırlıyorum elimde olmadan.. Ne kendime ne eşime tat aldırmıyorum bu yüzden güçlü durmaya çalışıyorum rşime hep sen olmasan hayatıma devam ederim istediğin an boşanabiliriz yaşın geçmeden evlenebilirsin başkasıyla ben kaderime razıyım asla sana zorluk çıkarmam diyip duruyorum, ve sanırım eşimi de bu yüzden yoruyorum çünkü hep bana bir türlü benimseyemedin diyip duruyor... Ama elimde değil sürekli rüyalarımda beni aldattığını görüyorum her fırsatta sorguluyorum her fırsatta telefonunu karıştırıyorum ve o da bu durumdan fena halde yorulmuş gibi görünüyor ama ne yapsam pozitif düşünemiyorum...
Dün eşimle yine bu tarz muhabbet ederken bana tedaviye başlamaya korktuğunu söyledi. Çünkü olmayacağını hissediyor çünkü ben ona hep bi negatif duygu aşıladım... Ve tedavi olumsuz olursa birbirimize karşı duygularımızın değişeceğinden korktuğunu söyledi. Bi noktada onun ya da benim çocuk ypk nasıl olsa diyip vazgeçeceğimizden korktuğunu söyledi... Galiba bende bundan korkuyorum ve bu yüzden bir türlü başlamıyorum tedaviye. Nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum.
Uzun oldu biraz hakkınızı helal edin içimi dökmek istedim başka birine anlatamam bunları Rabbim bu yolda herkesin yar ve yardımcısı olsun
Dün eşimle yine bu tarz muhabbet ederken bana tedaviye başlamaya korktuğunu söyledi. Çünkü olmayacağını hissediyor çünkü ben ona hep bi negatif duygu aşıladım... Ve tedavi olumsuz olursa birbirimize karşı duygularımızın değişeceğinden korktuğunu söyledi. Bi noktada onun ya da benim çocuk ypk nasıl olsa diyip vazgeçeceğimizden korktuğunu söyledi... Galiba bende bundan korkuyorum ve bu yüzden bir türlü başlamıyorum tedaviye. Nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum.
Uzun oldu biraz hakkınızı helal edin içimi dökmek istedim başka birine anlatamam bunları Rabbim bu yolda herkesin yar ve yardımcısı olsun
Hepimiz yorgunuz zor bir yoldayız hem maddi hem manevi hemde fiziki anlamda zor bir sınavdayız arka arkaya kendine eziyet et demiyorum biraz ara ver kendine gel dinlen her anlamda kendini iyi hissettiğinde tekrar yoluna devam et aksi durumda zaten pozitif sonuç alman mümkün olmaz inşalalh yollumuzun sonunda evlatlarımız vardır ♀️
Hayatta basimiza ne gelirse gelsin lutfen pes etme canim anne olmayi sende hakediyorsun
Ahhh canim benim senin yasadiklarini cogumuz yasadik bende yasadim ilk evlendigimde tedavilere doktorlara basladigimda cocugumun normal yoldan olmayacagini ogrendigimde esimle ne kavgalar ettim ustelik fitne sokan o kadar kisi olduki esime cocugumuzun olmayacagini soyleyip yillarini cocuksuz mu curuteceksin diye suratina suratina soylendi bana yillarca kocan seni birakir boyle olursa dendi hemde esime baska birini bul bile dediler ailesi akrabalari bu kulaklarim bunu bile duydu yillarca boyle devam etti. Yillarca senin gibi esim beni aldatacak dusunceleriyle yaşadım bende. hatta ileri gidip kiz bile bakmaya calistilar dusun yani Doktorlar donasyona yonlendirdiginde esim hazmedemedi dolduruslara geldi bagirir cagirir kabul etmezdi ayrilmayi düşündüm kac defa basta soyledim gidebilirsin aileni daha fazla uzme dedim biz yardim aldik terapistlerden o bize iyi geldi. Agresiflik gitti benim ailemde esimi ikna etti donasyon icin. Hepimiz yorulduk bu surecte en cok ben yoruldum duydugum laflar beni sinir etmek icin yapilan seyler dimdik durdum. Ben yikilirsam ailem disinda kimse beni kaldirmaz di. Esim yillar icinde arkamda durmayi ogrendi gecirdigim onca rahatsizlik ameliyatlar onu kendine getirdi . Sana nacizane onerim lutfen bir profesyonel destek al sen güçlü ayaklari yere saglam basan bir kadinsin hepimiz gibi. Hayat maalesef dikenli yol bu yolda yurumeyi becerenler hayatta kalir derlerdi dogruymus gercekten. Dayanmak zorundayiz canim bir sekilde destek aip dayanmak zorundayiz. Cok zor biliyorum ama birgun bu gunlerde gecicek. Hayat bir sekilde akip gidiyor. Aynaya her baktiginda sunu söyle kendine ben güçlüyüm seni yenicem hayat bugunlerde geçicek de negatif dusuncelerden uzaklasmak icin lutfen aile terapistinden yardim alin canim benim inan varya iyi gelecektir.rabbim yar ve yardimcin olsun. Guzel günler görmen dileğiyle ❤❤
Helal olsun size, bunca olanlardan sonra hala ayakta durabiliyor olmanız büyük başarı, eşinizi bi şekilde evirebilmiş olmanız gerçekten çok güzel. Dileriö emeklerinizin karşılığını alırsınız bir an önce eviniz şenlenir bebeklerinizle... Ben Eşimi ikna edemem ki terapist için ona göre benim bu ruh halimin tek sebebi çocuk olmayışı o olumca herşey düzelir diyor. Terapi almal biliyorum ikimize de iyi gelir. Ama o kafasını başka şeylerle yoğunlaştırarak uzaklaşmaya çalışıyor kendince
M
Mine78_
Forum Okuru
Merhabalar arkadaşlar ben 33 yaşında evlendim 1 tane kızım var Allah sizlerede nasip etsin insallah ikinci bebeğimi 41 yaşında 22 haftalıkken kaybettim simdi yaşım 44 bi daha hamile kaldim ama 8 haftalikken kalbi durdu kürtaj oldum kayinvalidem gecen tutturmuş tedavi diye şu söylenecek söz mü nasil kirildim anlatamam eşime bosanalim dedim hicbi zaman annesine karşı kötü bi sözüm veya davranışım olmadi bugune kadar ben bebegini kaybetmis bir anneyim bu süreç zaten zorlu gecti cok ağladım üzüldüm
Benzer Diğer Konularımız !
