Hani diyorum da, insanın gerçekten mükemmel bir sevgilisi olsa... "Onu", şöyle,
içine sindire sindire, kocaman bir sarılsa... Yüreklilikle söylediğiniz..."Canım
...benim!...'' dediğiniz... Telefonda bile saatlerce konuştuğunuz, sıcacık biri...
Özlediğinizde, hayal kurduğunuzda yanınızda o var mı? Sizi hiç yalnız bırakmayan
...biri... Cesur, sempatik, azimli, kararlı... Arayan, soran, "SENİ ÖZLÜYORUM" diyen biri. Böyle bir canlı ile her şeyi konuşabilir, paylaşabilirsiniz. Yanıltmaz! Anlayışla karşılar her şeyi... Hataları, günahları sevapları her birşeyi konuşabilirsiniz onunla... bir arayış içinde olmanıza gerek yoktur. O kendiliğinden çıka gelir zaten. Bir gün bir bakarsınız, karşınızda... Bir de bakmışsınız sımsıcak sohbetler, derin konular, sırlar, paylaşımlar... Kimseye söyleyemediğinizi, en yakınınıza anlatamadığınızı, geçmişteki izleri, geleceğe dairlerinizi, sadece ona anlatır olursunuz. Bir sevgili bulun! AMA GERÇEK OLSUN. Aradığınızda işinizi değil, sizi soran... İyi ve Kötü gününüzde hep sizinle olan. Sizi anlasın, Anlatsın, konuşsun, açık seçik, korkmadan yaşasın. Güvensin! Bir kartal kadar haşin, bir maymun kadar şaklaban, bir ceylan kadar narin olsun. Doğruları söylesin. Gözleriyle ve kalpten konuşsun. Yaşasın! Doya doya yaşasın, doya doya yaşatsın. Beyninden değil, yüreğinden versin. "Olsun varsın! Paylaşırım." desin. Bir sevgiliniz olsun. Sizi ve
benliğinizdekileri paylaşsın... Sevgili olsun! AMA GERÇEK BİR SEVGİLİ...