sustum..
ne kadar susulacaksa o kadar sustum
kendimle konuşuyorum şimdi yalnız
yalnız yüreğimle dokunuyorum sesime
kimse duymuyor.....
sustum
sustu dudağımdaki şarkı gözlerimdeki şiir
yaraları yarayan rüzgar
sokaklarında kahrolduğum şehir
gözlerim konuşuyor yalnız
sustum
bir ah sürüp dudaklarıma
ne kadar susulacaksa o kadar sustum
sustu benimle deniz
sustu deli dalgalar sustu martılar
umutlarımı sarıp rüzgarlara
uzaklara savuruyorum her gece
yıldız yapıp serpiyorum gökyüzüne
sustum
tuz basıp yaralarıma susutum
içinde volkanlar taşıyan bir derviş gibi
yaslanıp yalnızlığın duvarına
gül döküp kalabalıklara
kimsesiz geziyorum gönül ülkemi her gece
kimse bilmiyor
kimse görmüyor
sustum..
sustu benimle gök sustu benimle dağ sustu toprak
acılar konuşuyor şimdi yalnız..
yaralı gönlümün sızıları konuşuyo
tutup öldürüyorum içimdeki sevdaları bir bir
açıyorum uçurumlardan
kimse hissetmiyor....
saçlarını kokluyorum rüzgarların
dudaklarından öpüyorum hayatı
içimde incecik bir sevgi ürperiyor
sarı hüzünler dökülüyor gönül bahçeme
gelmiyor beklediğim bahar..
yaralar merhem tutmuyor
gözyaşı olup dökülüyorum kaldırımlara
mendil silmiyor
yağmur dinmiyor
sevdiğim bilmiyor.....
ben sustum..
susmuyor yüreğimi kavuran kasırga
pencereme vuran yağmur damlaları
susmuyor her gece dışarda inleyen rüzgar
gelmiyor bahar
kuşlar sevinmiyor
yıldızlar küs ay üzgün
güneş doğmuyor acılar dinmiyor
içimde binlerce şiir kanıyor hergece..
kimse bilmiyor...
acılarım konuşuyor kimse duymuyor
duymuyor
duymuyor
duymuyorrrr