melekler benim kösemede gelmek istemezmisiniz

BENİ UNUTAMAZSIN.
Beni unutamazsın bilirim.
Denizin durgunluğu gözlerimi,
Coşkunluğu şaçlarımı hatırlatır.
Kulaklarını tırmalar sesim.
Hayatından silemezsin,
Beni unutamazsın bilirim.

Bir iki yıldız ışık tutacak karanlığıma,
Çaresizliğime, yalnızlığıma üzüleceksin.
Kalan saçlarında anlayacaksın ihtiyarladığını,
Dudaklarının pembesi solacak,
Cilası çıkmış bir mobilya gibi.
Eskiyecek güzelliğin, kahrolacaksın.
Ve bir gün gelecek beni anlayacaksın.
Oysa vakit çok geçmiş olacak.

Ama yine de sözlerime aldırma,
Gözlerin zamansız ıslanmasın.
Çünkü artık çocuk değilsin.
Güneşin nereden doğduğunu bilirsin.
Başka bir dünya olmadığını da.
Ve seni nasıl sevdiğimi de bilirsin.
Ama yine de gitmek istersen.
SEN BİLİRSİN...
 
Mutlu Anlar
Eger,yenıden başlayabilseydim yaşamaya,
İkincisinde daha çok hata yapardım.
Kusursuz olmaya çalışmaz,sırtüstü yatardım.
Neşeli olurdum, ilkinde olmadıgım kadar,
Çok az şeyi
Ciddiyetle yapardım.
Temizlik sorun bile olmazdı asla.
Daha çokriske girerdim.
Seyahat ederdim daha fazla.
Daha çok güneş doguşu izler,
Daha çok dağa tırmanır,daha çok nehirde yüzerdim.
Görmedigim bir çok yere giderdim.
Dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye.
Gerçek sorunlarım oludu hayali olanların yerine.
Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım .
Yeniden başlayabilseydim eger,yalnız mutlu anlarım olurdu.
Farkında mısınız bilmem. yaşam budur zaten.
Anlar,sadece anlar.Siz de anı yaşayın.
Hiçbir yere yanında su,şemsiye ve paraşüt almadan,
Gitmeyen insanlardandım ben.
Yeniden başlayabilseydim eger ,hiçbir şey taşımazdım.
Eger yeniden başlayabilseydim,
İlkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım.
Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla.
Bilinmeyen yollar keşfeder,güneşin tadına varır,
Çocuklarla oynardım,bir şansım olsaydı eger.
Ama işte 85'indeyim ve biliyorumn...
ÖLÜYORUM....