İşte böyle sevdim onu ben .Burası benim köşem
- Konbuyu başlatan sudembeyaz
- Başlangıç tarihi
~~Çaresizim~~
ßiçare GönLm....
Sessiz bir Irmak Gibisin yüreğimde
Aktığını kimse duymuyor benden başka gönlümde
Uzun uzun düşünüyorum neden Allahìm bu çile?
Ufkum durgun....Kelimeler suskun....Çareler kifayetsiz.
Yine yorgunum,bitkinim.avareyim ben
Belkide bihaber,suçsuz ve masum sen
Ne kadar güçlü,sakin olmayı denesem bile ben
Ölüyorum biçare,biliyorum olmayacaksın ki hiç sen.
Sebebsiz akmayan gözyaşlarıma mı
Sensiz tutulduğum şu sevdaya mı
Sonu olmayan haykırışlarıma mı
Sessiz ve dalgın bakışlarıma mı
Firardayım öylesine...Sadece Çaresiz..
Hiç arkama bakmadan gitsem buralardan
Gözlerimi açmadan görsem rüyaları
Uzun uzun yine düşünsem yarınları
Ne gerek varki..Ben takmıyorum zaten onları..
Çaresizim....
Sadece Çaresiz....
ßiçare GönLm....
Sessiz bir Irmak Gibisin yüreğimde
Aktığını kimse duymuyor benden başka gönlümde
Uzun uzun düşünüyorum neden Allahìm bu çile?
Ufkum durgun....Kelimeler suskun....Çareler kifayetsiz.
Yine yorgunum,bitkinim.avareyim ben
Belkide bihaber,suçsuz ve masum sen
Ne kadar güçlü,sakin olmayı denesem bile ben
Ölüyorum biçare,biliyorum olmayacaksın ki hiç sen.
Sebebsiz akmayan gözyaşlarıma mı
Sensiz tutulduğum şu sevdaya mı
Sonu olmayan haykırışlarıma mı
Sessiz ve dalgın bakışlarıma mı
Firardayım öylesine...Sadece Çaresiz..
Hiç arkama bakmadan gitsem buralardan
Gözlerimi açmadan görsem rüyaları
Uzun uzun yine düşünsem yarınları
Ne gerek varki..Ben takmıyorum zaten onları..
Çaresizim....
Sadece Çaresiz....
Değer misin göz yaşlarıma?
Söyle.!
Gider misin hayatımdan?
Sessice..usulca farkettirmeden
Daha önce hiç olmamışsın gibi…
Benden aldıklarını bana geri verebilir misin?
Söyle..!
Tabi konuşmaya cesaretin varsa.
Ama sanırım ikimizde cevabı iyi biliyoruz öyle değil mi?
Ya da sadece ben biliyorum cevabı..her zamanki gibi.
Geçicek biliyorum..gidiceksin aklımdan,kalbimden,hayatımdan
Ama ne zaman?
Bununla daha ne kadar yaşamalıyım?
Ne kadar daha seni düşünüp acı çekmeliyim?
Bunun bir zamanı var mı? Ya da bana geçiceği günü söyliyebilir misin?
Yoksa senin etkin sonsuza dek mi sürüyor?
Ya da bana mı öyle hissettiriyorsun?
Sorduklarıma vericek cevabın varmı?
Savunucak bir şeyin?
En azından beni mutlu edicek cevaplar..
Küçükte olsa..
Yalan da olsa…
Senin bir ilacın yok mu?
İçtiğim zaman seni hatırlatmayan..Yokluğunu fark ettirmeyen..
Her şeyin ilacı tabikide …senin haricinde her şeyin..
Ne mi? Tabikide zaman..
Hayatımda tattığım en acı veren ilaç..
Senin yaşattıklarından bile daha acı.
Neden mi?
Çünkü senin 1 kez yaşattığın acıyı “zaman” bana her dakika hatırlatıp aynı acıyı tekrar yaşamamı sağlıyor.
Öyleyse “zaman” tam olarakta bir ilaç sayılmaz..
Bu durumu birilerine bağlamak ya da faydasız çözümler aramak acıyı daha çok arttırıyor.Sadece o olaya, yaşadığım acıya daha çok bağlanmamı sağlıyor.
Seni düşünmezken bile seni düşünüyorum..Senden deli gibi nefret ederken bile aslında seni deli gibi seviyorum.
Bu haksızlık değil mi?
Neden bütün yükü tek taraf çekiyor..?
Doğru sen yük alamıycak kadar asilsin..ama ben o yükü kaldırıcak kadar aşığım öyle değil mi?
Geriye dönüp baktığım zaman aslında hiçbir yol katletmediğimizi fark ediyorum..
Yeni yeni…
Her nekadar inanmak istemesem de..Her nekadar görmek istemesem de..
Gittin..
Artık yoksun..Hiçbir zamanda olmıycaksın benim hayatımda..
Kolayı seçtin..Arkana dönüp bakmadın bile..Sadece “Gittin”.
Gittin. Şimdi bir mevsim değil, koca bir hayat girdi aramıza..
Biliyorum ne sen dönebilrsin artık..
Ne de ben kapıyı açabilirim sana..
Şimdi biz neyiz biliyormusun?
Akıp giden zamana göz kırpan yorgun yıldızlarız.
Birbirine uzanamayan..
Boşluktaki iki yıldızız..
Bunca olandan sonra sana soruyorum..
Değer misin gözyaşlarıma ?
Söyle.!
Gider misin hayatımdan?
Sessice..usulca farkettirmeden
Daha önce hiç olmamışsın gibi…
Benden aldıklarını bana geri verebilir misin?
Söyle..!
Tabi konuşmaya cesaretin varsa.
Ama sanırım ikimizde cevabı iyi biliyoruz öyle değil mi?
Ya da sadece ben biliyorum cevabı..her zamanki gibi.
Geçicek biliyorum..gidiceksin aklımdan,kalbimden,hayatımdan
Ama ne zaman?
Bununla daha ne kadar yaşamalıyım?
Ne kadar daha seni düşünüp acı çekmeliyim?
Bunun bir zamanı var mı? Ya da bana geçiceği günü söyliyebilir misin?
Yoksa senin etkin sonsuza dek mi sürüyor?
Ya da bana mı öyle hissettiriyorsun?
Sorduklarıma vericek cevabın varmı?
Savunucak bir şeyin?
En azından beni mutlu edicek cevaplar..
Küçükte olsa..
Yalan da olsa…
Senin bir ilacın yok mu?
İçtiğim zaman seni hatırlatmayan..Yokluğunu fark ettirmeyen..
Her şeyin ilacı tabikide …senin haricinde her şeyin..
Ne mi? Tabikide zaman..
Hayatımda tattığım en acı veren ilaç..
Senin yaşattıklarından bile daha acı.
Neden mi?
Çünkü senin 1 kez yaşattığın acıyı “zaman” bana her dakika hatırlatıp aynı acıyı tekrar yaşamamı sağlıyor.
Öyleyse “zaman” tam olarakta bir ilaç sayılmaz..
Bu durumu birilerine bağlamak ya da faydasız çözümler aramak acıyı daha çok arttırıyor.Sadece o olaya, yaşadığım acıya daha çok bağlanmamı sağlıyor.
Seni düşünmezken bile seni düşünüyorum..Senden deli gibi nefret ederken bile aslında seni deli gibi seviyorum.
Bu haksızlık değil mi?
Neden bütün yükü tek taraf çekiyor..?
Doğru sen yük alamıycak kadar asilsin..ama ben o yükü kaldırıcak kadar aşığım öyle değil mi?
Geriye dönüp baktığım zaman aslında hiçbir yol katletmediğimizi fark ediyorum..
Yeni yeni…
Her nekadar inanmak istemesem de..Her nekadar görmek istemesem de..
Gittin..
Artık yoksun..Hiçbir zamanda olmıycaksın benim hayatımda..
Kolayı seçtin..Arkana dönüp bakmadın bile..Sadece “Gittin”.
Gittin. Şimdi bir mevsim değil, koca bir hayat girdi aramıza..
Biliyorum ne sen dönebilrsin artık..
Ne de ben kapıyı açabilirim sana..
Şimdi biz neyiz biliyormusun?
Akıp giden zamana göz kırpan yorgun yıldızlarız.
Birbirine uzanamayan..
Boşluktaki iki yıldızız..
Bunca olandan sonra sana soruyorum..
Değer misin gözyaşlarıma ?
