Hadi rekor kıralım
- Konbuyu başlatan PeLiNiM
- Başlangıç tarihi
Gezip dolaşırken aaafin yerindeyken
Hiç düşüncen yoktu her şey yolundayken
Aa gülüm noldu
Şşşşttt
Ne korkuyorsun
Aşık olmaktan mı söyle
Aşk seni bulunca hep kaçar mısın böyle
Gidip konuşsaydın ya orada dururken
İki lafın belini kırıverseydin ya
Belki o cesaret edemedi
Aaahh
Bana ah çektirme aşk
Ahhh
Eline düştüm elimle
Ahhh
Nasıl güzelsin öyle
Ahhh
Asılı kaldım sende
emir_eline düştüm
:kıvır:
Hiç düşüncen yoktu her şey yolundayken
Aa gülüm noldu
Şşşşttt
Ne korkuyorsun
Aşık olmaktan mı söyle
Aşk seni bulunca hep kaçar mısın böyle
Gidip konuşsaydın ya orada dururken
İki lafın belini kırıverseydin ya
Belki o cesaret edemedi
Aaahh
Bana ah çektirme aşk
Ahhh
Eline düştüm elimle
Ahhh
Nasıl güzelsin öyle
Ahhh
Asılı kaldım sende
emir_eline düştüm
:kıvır: 
Bir Gün Anlarsın Uykuların kaçar geceleri, bir türlü sabah olmayı bilmez.
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya,
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar ne yastık.
Girmez pencerelerden beklediğin o aydınlık.
Onun unutamadığın hayali,
Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine.
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.
Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu.
Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin.
Gün gelir de sesini bir kerecik duyabilmek için,
Vurursun başını soğuk taş duvarlara.
Büyür gitgide incinmişliğin kırılmışlığın.
Duyarsın,
Ta derinden acısını, çaresiz kalmışlığın.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.
Bir gün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin.
Niçin yaratıldığını.
Bu iğrenç dünyaya neden geldiğini.
Uzun uzun seyredersin aynalarda güzelliğini.
Boşuna geçip giden günlerine yanarsın.
Dolar gözlerin, için burkulur.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.
Bir gün anlarsın tadını sevilen dudakların.
Sevilen gözlerin erişilmezliğini.
O hiç beklenmeyen saat geldi mi?
Düşer saçların önüne, ama bembeyaz.
Uzanır, gökyüzüne ellerin.
Ama çaresiz,
Ama yorgun,
Ama bitkin.
Bir zaman geçmiş günlerin hayaline dalarsın.
Sonra dizilir birbiri ardına gerçekler, acı.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.
Bir gün anlarsın hayal kurmayı;
Beklemeyi, ümit etmeyi.
Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi.
Lanet edersin yaşadığına...
Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın.
O zaman bir çiçek büyür kabrimde, kendiliğinden.
Seni sevdiğimi işte o gün anlarsın.
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya,
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar ne yastık.
Girmez pencerelerden beklediğin o aydınlık.
Onun unutamadığın hayali,
Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine.
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.
Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu.
Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin.
Gün gelir de sesini bir kerecik duyabilmek için,
Vurursun başını soğuk taş duvarlara.
Büyür gitgide incinmişliğin kırılmışlığın.
Duyarsın,
Ta derinden acısını, çaresiz kalmışlığın.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.
Bir gün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin.
Niçin yaratıldığını.
Bu iğrenç dünyaya neden geldiğini.
Uzun uzun seyredersin aynalarda güzelliğini.
Boşuna geçip giden günlerine yanarsın.
Dolar gözlerin, için burkulur.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.
Bir gün anlarsın tadını sevilen dudakların.
Sevilen gözlerin erişilmezliğini.
O hiç beklenmeyen saat geldi mi?
Düşer saçların önüne, ama bembeyaz.
Uzanır, gökyüzüne ellerin.
Ama çaresiz,
Ama yorgun,
Ama bitkin.
Bir zaman geçmiş günlerin hayaline dalarsın.
Sonra dizilir birbiri ardına gerçekler, acı.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.
Bir gün anlarsın hayal kurmayı;
Beklemeyi, ümit etmeyi.
Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi.
Lanet edersin yaşadığına...
Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın.
O zaman bir çiçek büyür kabrimde, kendiliğinden.
Seni sevdiğimi işte o gün anlarsın.
anlamasın kimseler şiirime sebeb olduğunu
şair yüreğimi senin gözlerinde doldurduğumu
bilmezler benim gözlerinde yaptığım keşifleri
kimse bilmesin benbilsem yeter sendeki yeşilleri
kapat gözlerin görmesinler benim gördüğüm şiirleri
sen benim hayata yazamadığım en güzel şiirimsin,
gücüm yetse bile seni kelimelere dökmeye kıyamazdım
sen benim içinde kaybolduğum yeşil denizimsin
eğer bir su olsaydın seni içmeye doyamazdım.................................
şair yüreğimi senin gözlerinde doldurduğumu
bilmezler benim gözlerinde yaptığım keşifleri
kimse bilmesin benbilsem yeter sendeki yeşilleri
kapat gözlerin görmesinler benim gördüğüm şiirleri
sen benim hayata yazamadığım en güzel şiirimsin,
gücüm yetse bile seni kelimelere dökmeye kıyamazdım
sen benim içinde kaybolduğum yeşil denizimsin
eğer bir su olsaydın seni içmeye doyamazdım.................................
üzerine daha bir tek kelime yazmadan birazdan buruşturup atacağını
bildiğin bir beyaz kağıt duruyor önünde
elinde ise çocukluktan kalmabir alışkanlıkla arkasını kemirdiğin kara bir kalem
kara kapkara tıpkı içinde bulunduğum oda gibi
bıçak gibi bir gidiiti arkanı döndüğünde sallanmadı sardunyalarımın
yaprakları kesin ve net............................. sadece BİTTİ.................
bildiğin bir beyaz kağıt duruyor önünde
elinde ise çocukluktan kalmabir alışkanlıkla arkasını kemirdiğin kara bir kalem
kara kapkara tıpkı içinde bulunduğum oda gibi
bıçak gibi bir gidiiti arkanı döndüğünde sallanmadı sardunyalarımın
yaprakları kesin ve net............................. sadece BİTTİ.................
