sılam nisa inanki yazdıklarını okurken o kadar duygulandım ki gözyaşlarıma hakim olamadım...
inan biliyormusun bebek düşünmezken bu nasıl bir sevgidir,hasrettir bilmezdim ama şimdi böyle kardeşlerimi görünce yüreğim acıyor.o yüzden dua ederken sadece kendime değil tüm kardeşlerime dua ediyorum....benim abimlerinde 3,5 yıl olmadı yengem ne zaman bir bebek,bir hamile görse boynunu büker gözyaşlarını içine akıtırdı.çünkü doktorlar imkansız bebek olması diyordu..ama Rabbim ol dedi o minik mucizemiz bi anda geliverdi...
bizde bebiş istiyoruz ama olmuyor hala.demekki bizim bilmediğimiz Rabbimin bildiği ve bizim için hayırlı olan birşeyler var...
o yüzden sakın üzülme kardeşim belki biraz bekleyeceğiz ama hayırlısıyla o mucizeyi Rabbim bizede yaşatacak ben inanıyorum..