bebeğimi doğumdan 15 dakka önce kaybettim:((

arkadaslar daha önce 2 defa düşük yapmıstım hamileliğimin ilk aylarında, sonra ameliyat oldum, uzunca süreler bekledim, bir sürü sancı cektim,psikolojim mahvoldu. cok şüküür ekim ayında hamile kaldım, burdan bir coğunuzla dertleştim, yavrum ilk 3 ay düşmesin diye hergün yalvardım Rabbime, doktor sürekli istirahat verdi hep yattım hamilelikte calısmadım, yattım sıkıntıdan patladım, ama herseye ragmen melek kızıma hersey değerdi, korktum esyalarını alamadım, ama 7.5 ay oldu bebeğim artık basladım esyalarını almaya, herseyini ama herseyiini aldım tek tek, dalin sabunlar aldım, makina da herseyini yıkadım tek tek herseyini ütüledim, dünyanın en güzel ütüsüydü o, dolabıma tek tek yerlestirdim, bebek arabasını evde arada sürdüm, battaniyesine sarıldım, tulumuna sarıldım sarıldım uyudum, cok mutluydum çokkkkkk, 2 temmuz sabahı hersey iyiydi benim için, tansiyonum biraz yüksekti, ilac aldım bolca, azcık yemek yedim bebeğim hareket ediyordu,kafası elime geldi, oksadım oksadım oksadım, huzurla gittim uyudum, cünkü yarın 3 temmuz eşimin doğum günüydü, ona hediye alıcaktım, saat aksam üstü 4.5 da aniden suyum geldi, hemen eşimi aradım, eşim geldi, hastaneye yetiştik, tam 1 saatlik yol vardı aramızda hastaneyle, sansıma doktorum yoktu baska doktora girdim, bebeğime baktı acılmam yokmus, catım darmıs, bebek kakasını yapmıs, ama hareketliydi bebek, doktor beni nst ye gönderdi, eger bebek iyiyse bekleyecektim acıkmayı sezeryana alıncaktım, eger kötüyse beni hemen alıcaklardı sezeryana, nstye girdim, o kadar sevincliydim ki sanki doğuma değil gezmyee gidiyorum, ohhh ohhh diyordum, dualar ediyordum, nst de bir o hemşire geldi bir o hemşire kimse bişey demiyor, bagırdım bebeğim iyimi die,ii diyorlar ama sonra doktoru cağırdılar, ultrason cihazı geldi, ben durun bunaldım dedim, ama hayatımda hiç o kadar bunalmamıstım,klimayı aactılar, neyse doktor baktı baktı ses yok baktı baktı ses yok, ve bir laf KONUSMAMIZ LAZIM dedi, eşim ne oldu dedi, BEBEK ÖLMÜŞ dedi, eşim bu olmamalı dedi, kendimi sedyede vurdum heryere , 9 aylık yavrum artık yoktu, az sonra doğuma giricek ve kundakta yavrumu değil, kefende alıcaktım kızımı, nasıl dayanırdım buna,benim bebeğim olmayacakmı, cok moralim bozuk çokkk, bana ne olur bir akıl verin ne yapayım nasıl dayanayım bu acıya...

canımmm allah sana sabır versin dayanılması çokk güç bir durummm ne desekk boşş ama üzülme yi,ne olacak bebeğin hem cenette gitti kuzun sana şefaatçi olacak inşallah
üzülme allah verdi o aldıı ve yine verecekk sana bebişş başın sağolsun cnaımm allah sabır versin 🙁(

inna lillahi ve inna ileyhi raciun....topraktan geldik yine toprağa dönücez...sabret gülüm sakın isyan etme...Rabbim dayanma gücü versin.. yeniden anne olmak için kısa zamanda topla kendini...Sen şanslı bir annesin unutma...O cennette seni bekliyor olucak sana kevser şarabını içirmek için cennetin kapısında beklicek...dicekki Ya Rab annem olmadan ben girmiyorum cennetine dicek...Rabbim o sabi meleğininn yüzü suyu hürmetine koyacak seni cennetine...Dua ile....

Canim böyle bi durumda bence söylencek laf yok die düsünüyorum bende suan 4 bucuk aylik hamileyim ve senin yazdiklarini okurken agladim bende bir kere düsük yaptim Rabbim ins bebeginin yerini doldurucak bir bebk nasip eder en kisa zaman da Rabbim

cok sağolun kızlar, beni tek ayakta tutan sey zaten meleğimin cennette ebedi olarak kalacak olması, tek tesellim Allahımın onu her zaman koruyacak olması, onun için ayakta kalmam iyi bir insan olmam daha da iyi bir insan olmam gerekiyor, bende cennete girip kızımı görmem lazım, onu bu dünyada koklayamadım, öbür tarafta ona doymam lazım. bugün daha da kötüyüm yarın psikiyatrisste gidicem insallah faydası olur, umarım kimse yasamaz bunu evlat acısı cok ama cok farklı bir sey, hiçbiryere sıgamıyorsunuz, içiniz sürekli korla dağlanıyor, kaçmak istiyorsunuz kaçamıyorsunuz, öylesine bir dertki care kesinlikle yok,teselli yok,derman yok, tek care Allah inancım, demekki Rabbimin bir bildiği var diyorum, insallah bebeğim cennettedir şimdi,baska beni mutlu edecek bir sey yok cünkü

Inna lillahi inna ileyhi raciun dönüş yine rabbize canım üzülmemeye calış ve bir sonraki hamileliğinde sürekli dr kontrolünde ol gerekirse sezeryan ile dünyaya getir benim ablamda aynısı oldu bir farkla onunda bebek kakasını yapmıştı suluğundan cıkmış hatta bebek kakasını yemişti onuda kalp atışına baktılar acil ameliyata hemen bebeği kurtardılar neyseki ablam ondan sonrada bir hamilelik yaşadı ve onuda doğumdan 15 gün önce sezeryan ile kontrollü olarak dünyaya getirdi çok şükür dicem oki rabbim sana hayırlı bir bebek daha versin rabbim onu kucağına almayı nasip etsin inşallah

bebeğimin mezarı eşimin babasının memleketinde ve bize mesafesi 2 saat kadar, azıcık toparlanayım hemen yola cıkıcam gidip görücem kuzumu,meleğimi. neyse eşiimin teyzesi geldi memleketten evden cıkarken bana dediki, toparla kendini üzme sakın dedi, ben hergün varıyorum yanına dedi, o an mmahvoldum,yanlız bırakmıyoruz merak etme dedi, koşarak tuvalete gittim, hıckırıklara boğuldum, carsamba ya da yarın yola cıkıcam gidip bakıcam, nasıl olucak bilmiyorum nasıl dayanıcam bilmiyorum...

Buson,
Evlat acısıyla imtihan edilmektesin ve inşaallah derecen yükselmekte. Allah (C.C.) sabredenlerin yanındadır unutma. Eğer nasibinde varsa sağlıkla bebeğini-bebeklerini kucaklarsın inşaallah. Ve inşaallah kızın da sana şefaatçi olacaktır mahşerde...



Peygamber Efendimiz (asm) buyurur ki:

“Şüphesiz ben, Cennet kapısında durup girmemekte ısrar eden bir düşük çocuğa varıncaya kadar diğer ümmetlere karşı sizin çokluğunuzla iftihar edeceğim. Bu çocuğa: “Cennete gir!” denilecek. O da: “Yâ Rabbi, Annem babam da girsin.” diyecek. Bunun üzerine ona: “Anneni ve babanı da alarak Cennete gir.” denilecektir.
(Câmiü’s-Sağîr, 3/2364, 8. Mektûbât, s. 80.)


Peygamber Efendimiz (asm) küçük yaşta ölen çocuklarla ilgili buyurdu ki:

*“Mü’minlerin ölen çocukları Cennette bir dağdadırlar. Kıyamet Günü babalarına teslim edilinceye kadar bakımlarını Hazret-i İbrahim (as) ve hanımı Sâre üzerine alır.”
(Câmiü’s-Sağîr, 1/634, 2. Câmiü’s-Sağîr, 1/635.)

*“Ümmetimden bir adam gördüm ki, terazisinin iyilik kefesi hafif gelmişti. Küçük yaşta ölen çocukları geldi ve terazisini ağırlaştırdı.”
(Câmiü’s-Sağîr,2/1456, 4. Câmiü’s-Sağîr, 3/2481.)

*“Ergenlik çağına gelmeden önce ölen çocuklar, Cennette çok canlı ve hareketli balıklar gibidirler. Birisi babasını karşılar, elbisesinden tutar, Allah ebeveynini de kendisiyle birlikte Cennete koyuncaya kadar bırakmaz.”