M
Misafir
Forum Okuru
Öncelikle şunu belirtmeliyim ki; ben evli değilim ama gerek okuduğum kitaplardan, gerek ise evlilik üzerine araştırarak açtığım konulardan biliyorum ki, bu böyle gitmez!!!
''Kızım için katlanıyorum'' demişsin, içim yanarak bu cümlene şunu demek isterim. Kızın için katlanman, aslında kızına yaptığın bir kötülüktür. Çünkü, o kız çocuğu yarına umut dolu gözlerle bakacağı yerde, korkarak, özgüveni olmadan bakacak. Annesinin dayak yemesi, onu yıpratmaktan çok babasından uzaklaştıracak.
Çocuk sevgi ve şefkat dolu bir aile ortamında yetişmeli ki, yarına umutla baksın, kendine olan özgüveni artsın ve kendi ayaklarının üzerinde cesurca durabilsin.
Ben zaten bu tarz evliliklerde ''çocuğum için, çocuklarım için'' bunu anlamıyorum. Kişi kendi canı pahasına bir fedakarlık yaparsa, kendi psikolojisi alt üst olur ve değil çocuğuna, kendine bile hayrı olmaz. Kaldı ki dayak atan bir baba ve psikolojisi bozuk olan zavallı bir anne. O çocuk, böyle bir ortamda nasıl büyüyecek, yarın kendi ayaklarının üzerinde nasıl duracak?
Eşinle konuş ve onun psikolojik yardım almasını sağla. Aksi halde bu gemi böyle gitmez, boğulan ilk önce o fedakarlık yaptığın çocuğun olur, sonrada sen olursun.
''Bekara karı boşamak kolay'' dediğinizi duyar gibiyim ama dediğim gibi, bu tarzda bir yaşam, yaşam olmaktan çıkar ve hayatı zehir eden bir kabusa döner...
Senin ve çocuğun hakkında en hayırlısı olsun. Üzüldüm...
''Kızım için katlanıyorum'' demişsin, içim yanarak bu cümlene şunu demek isterim. Kızın için katlanman, aslında kızına yaptığın bir kötülüktür. Çünkü, o kız çocuğu yarına umut dolu gözlerle bakacağı yerde, korkarak, özgüveni olmadan bakacak. Annesinin dayak yemesi, onu yıpratmaktan çok babasından uzaklaştıracak.
Çocuk sevgi ve şefkat dolu bir aile ortamında yetişmeli ki, yarına umutla baksın, kendine olan özgüveni artsın ve kendi ayaklarının üzerinde cesurca durabilsin.
Ben zaten bu tarz evliliklerde ''çocuğum için, çocuklarım için'' bunu anlamıyorum. Kişi kendi canı pahasına bir fedakarlık yaparsa, kendi psikolojisi alt üst olur ve değil çocuğuna, kendine bile hayrı olmaz. Kaldı ki dayak atan bir baba ve psikolojisi bozuk olan zavallı bir anne. O çocuk, böyle bir ortamda nasıl büyüyecek, yarın kendi ayaklarının üzerinde nasıl duracak?
Eşinle konuş ve onun psikolojik yardım almasını sağla. Aksi halde bu gemi böyle gitmez, boğulan ilk önce o fedakarlık yaptığın çocuğun olur, sonrada sen olursun.
''Bekara karı boşamak kolay'' dediğinizi duyar gibiyim ama dediğim gibi, bu tarzda bir yaşam, yaşam olmaktan çıkar ve hayatı zehir eden bir kabusa döner...
Senin ve çocuğun hakkında en hayırlısı olsun. Üzüldüm...