bende bunu değilde oğlumdan önceki düşüğümü gördüm minicik kolları bacakları vardı küçücük iki kömür parçası gibi gözleri vardı hiç aklı mdan çıkmıyo bu düşüğümde hiç belirtim olmadı ama diğerleri kanamayla başlamıştı.6.haftsamda kanamam başlıyo bebeğin gelişimi 9. haftaya kadar normal gidiyodu ve sonra bi acı tıpkı doğum sancısı gibi ve bebeğimin kalbi duruyo oan sanki benim kalbim duruyo acısın diye bağırdım hep ama bebekerim be nden gitmesin diye bağırdım ama gittiler.bi kaç y toparlayamadım kendimi ama hyat dvam etti ve o mucizeyi oğlumu bana verdi 6. haftaya kadar hep moralim bozuktu devamlı tuvalete gidiyodum acaba kan geldimi diye ama gelmedi. 9. haftaya geldim ama devamlı her hafta başı iğne vuruluyodum.ve sonunda 12. haftaya geldik kıpırtılarını hissetmeye başladım gittikçe varlığını daha çok gösteriyodu bu okadar mucizevi bişiki kendimi daha güvende hissediyodum anne olduğumu hissediyodum artık.dokuzuncu ayım bitti dr gittim muayeneye dr dedi senin doğum zamanın gelmiş çocuk ters sezeryana alalım dedi o gün istemedim ertesi gün gittik lokal anestezi yaptılar tamamen uyudum.15 dkda bebeğimi annemlerinn yanına götürmüşler yarım saat sonrada beni uyandırmaa çalıştılar ama uyanamdım bebeğim diye çığlık çığlığa aülıyomuşum bebeğimi aldılar öldü bebeğim diyomuşum.sonra drnin bebeğinin sana ihtiyacı var annesi hadi uyan artık bak açlıkta örtüsünü yiyo dediğini duydum.uyandım ama inanırmısınız bebğimi kabullenmedim istemedim bilinçaltım onu kabullenmedi sonra emzirince kendime geldim.uyumadım izledim onu hala bazı geceler uyanıp izlerim onu şükrederim allahıma onu bana verdiği için.allahım yavrularımızı bize bağışlasın allahım kimseleri içinde bizleride evlatlarıyla sınamasın.allahım yaşamak isteyen herkese en hayırlı şekilde bu duyguları yaşatsın banada inşallah bir kez daha yaşatır.