Yaşadıklarımı nasıl unutacağım ? biraz uzun ama ne olur okuyun yalnızlıktan ölüyorum
Eşimle 4 yıl flörtten sonra evlendik birbirimizi çok ama çok severek. Evliliğimiz balayımız herşeyimiz kabus gibiydi vajinismus hastası olduğumu anladık tabi doğru teşhis epey zaman aldı 4 aylık evliyken bir doktor beni zorla parmakla muayene etti hastalığım daha çok ilerledi. Hacılara hocalara gittik çözüm olmadı her gece ağlaya ağlaya uyurdum dualar ederdik neler adadık olmadı. İmtihan dedik bu da geçecek dedik. Aylar geçti 1. yılımız dolmak üzereydi aramız iyice açılmıştı en ufak şeye kavga eder birbirimizi suçlar olmuştuk. Denemeler sırasında nasıl olduysa hamile kaldım testlerim pozitif çıktı sonra adet oldum meğer kimyasalmış vajinismusken hamile kalıp bir de üzerine kimyasal yaşadım. Evliliğimiz ev arkadaşlığından farksızdı en son ailelerimiz duydu duymaları öğrenmeleri ayrı üzüntü derken Ankaraya tedavi olmaya gittik tedavi oldum herşey yeni başlıyordu bizim için. Mutluluktan yere göğe sığamıyorduk. Fakat o psikolojiden çıkamamıştık her ilişki sonrası o kötü günler aklıma geliyordu toplanamıyordum eşimle artık çocuk istemeye başlamıştık bu düşünceler ancak çocuk heyecanı olursa geçer diye düşündük. Çocuk olacak mı endişesi başlamıştı yendikten 2 ay sonra hamile olduğumu öğrendim bizim için mucizeydi 3 ay önce boşanma eşiğinden dönmüşken bebek haberi mucize gibiydi herkes öğrendi mutkuluktan yerimizde duramıyorduk. Cuma günü bebeğimizin kalp atışlarını duymak için doktora gittiğimizde doktorum sadece bebek kesesi gördü gözükmesi gereken haftalarda bebek gözükmedi yani bu boş gebelik sadece kese var bebek yok senin kürtaj olman gerekiyor haftaya gel yine bakalım dedi. Güle oynaya gittiğimiz hastaneden ruh gibi çıkmıştık. Eşimin içi rahat etmedi bir doktora daha gittik o da aynısını dedi kendiliğinden keseni düşürmeni bekleyeceğiz düşmezse kürtaj dedi.Haftaya şu gün gel dedi.Öbürkü doktorum progestan vermişti lekelenmem oldu diye prof.progestanı bıraktırdı düşsün diye.Sonra prof.a gittik çağırdığı gün karından muayene ederek bi değişiklik yok kürtaj ama biz bayıltmıyoruz dayanabilirsen dedi.Biz de özel hastanedeki doktoruma randevum var nasıl olsa diye ertesi gün ona gitmeye karar verdik sonuç belliydi kürtaj...Allahın işine bakın ki doktora gideceğim gün babam kadar üstümde emeği olan dedemi kaybettim üzüntüden mahvolmuştum cenazeden çıkıp doktora gittik.Doktor yine karından baktı sonuç aynı dedi yine de alttan bakalım ne olur ne olmaz dedi.Alttan baktığında bebeği gördü evet boş gebelik değil ama bebek ölü dedi. Hemen radyolojiye yolladı detaylı ultrasona girdim orada da bebeğin kalbinin atışının durduğunu söylediler aynı gün kürtaj oldum.Ben bunları duyunca sanki kötü günlere geri döndüm o ağlama krizleri o mutsuz ifade yüzüme geri geldi artık gülmüyorum yemiyorum içmiyorum sadece neden ben diyorum dayanacak gücüm kalmadı bana bir teselli verin ne olur herkes rahatça evliliğini yaşayıp anne baba olurken bizim başımıza bunlar geldi bu bizim imtihanımız mı? Uzman desteği almak mı iyi gelir yoksa yeni bebek mi ? Doktorum 1 adet sonrası denemeye başla dedi ama korkuyorum çok korkuyorum dayanamıyorum bazen delirecek gibi oluyorum
