M
Misafir
Forum Okuru
Taşkıran çiçeği
taşkıran, otu, çiçeği
Nesli tükenen bitkilerin arasında yer alan taşkıran çiçeğinin bir çok faydası var Melek'lerim.
SAXIFRAGA STOLONIFERA(Taşkıran)
Aydınlık, yarı gölge ve serin, kışın azami 18 °C ısıyı haiz yerlerde yetiştirilir. Yazın vasat su verilmeli ve toprağı devamlı rutubetli tutulmalıdır. Kışın ise aydınlık bir yerde tutulmalı, haftada 1-2 su verilmelidir. Üretim sürgünlerin veya yavru bitkilerin ayrılması ile yapılır.
Taşkıran (Saxifraga stolonifera)
Genel Özellikleri
Yaprakları yuvarlak, tüylü, üst yüzü yeşil, açık yeşil, gri damarlı, alt yüzü kırmızımsı;çiçekleri 30-40 cm uzunluğunda dallanan bir sap üzerine salkımlar dizilmiş beyaz,kırmızımsı renkli,sarkıcı formda bitkilerdir. Doğada 370 türü bulunan Saxifraga cinsinin süs bitkileri yetiştiriliciliğinde önemi olan tek türü S.stolonifera’dır. Vatanı Çin ve Japonya’dır.
İklim İstekleri
En iyi gelişmeyi ortalama 13-21 C sıcaklıklar arasında gösterir. Kışın sıcaklığı 8-12C olan yerlerde bulundurulmalı, ancak 4 C’nin altına düşmemelidir. %60-70’lik nem yeterlidir. Yarı gölge yerleri sever. Doğrudan güneş ışığından korunmalıdır.
Toprak İstekleri
John Innes saksı kompostu No.1’de iyi gelişir. Yani 2 kısım parçacık büyüklüğü 3mm olacak şekilde öğütülmüş boynuz ve tırnak unu( % 13 azot içerir.), 2 kısım fosfat ( % 18 fosforik asit içerir.), 1 kısım potasyum sülfat ( % 48 potasyum içerir) karışımı konur. Ayrıca,hacim olarak eşit miktarlarda tınlı toprak,yaprak çürüntüsü ve kum karışımıyla elde edilir.
Gübreleme
Genç bitkilerde her yıl, yaşlı bitkilerde ise 2 yılda bir Mayıs ayında saksı değiştirme yapılır. Mayıs-Eylül ayları arası 2 haftada bir kez 2 g/1 kompoze gübre verilir.
Sulama
Yazın Ağustos sonuna değin orta derecede su verilmeli ve saksı toprağı sürekli nemli tutulmalıdır. Kışın ise haftada 1-2 kez sulanmalıdır. Bitkinin dinlenme dönemi Ekim-Şubat ayları arasındadır.
Budama
Kuruyan ve çürüyen yapraklar kesilip uzaklaştırılmalıdır.
Hastalık ve Zararlıları
En önemli hastalığı küllenme; zararlıları ise Sümüklü Böcekler, Kırmızı Örümcekler ve Unlu Bitler’dir. Külleme hastalığı bitkinin yaprak, yaprak sapı, çiçek, çiçek sapı ve gövdesinde görülür. Genellikle yaprakların üst yüzü pudra veya un serpilmiş gibi tozla kaplanır. Bu tozun rengi kurşuni kahverengiden beyaza kadar değişir. Yaprak parlaklığını ve yumuşaklığını yitirir, sert bir yapı alır. Hasta bitkilerde büyüme ve çiçeklenme olmaz. Küllenme fungusları yaz sonunda yaprak üzerinde oluşturduğu cleistothecium’larıyla kışa girer ve gelecek baharda oluşturduğu ascospor’larıyla bitkilere yeniden bulaşır. Yayılması için en elverişli ortam sıcaklığı 15-20 C olmalıdır. Ayrıca yüksek orantılı nem düzeyleri bu funguslar için uygundur. Sıcak ve kurak koşullarda bu hastalığın etkisi daha çabuk görülür. Sümüklü böcekler yumuşak ve çıplak vücutlu olup, renkleri esmer, kiremit veya grimsi renkte olabilirler. Süs bitkisinin yaprak ve sürgünlerini kemirerek zararlı olurlar. Mücadelesi, öncelikle sümüklü böcekler toplanıp yok edilmeli veya Metaldehyde etkili hazır zehirli yemlerden birisi akşamüzeri salyangoz ve sümüklü böceklerin geçebileceği yerlere yığınlar halinde konmalıdır. Kırmızı Örümcekler, Akar adı ile tanınırlar. Çıplak gözle zor fark edilirler. Vücutları oval yumuşak ve yapılı, üzerlerinde seyrek uzun kıllar bulunur. Akarlar, bitkilerin yapraklarının özellikle alt kısmını sokup bitki öz suyunu emerler. Ayrıca emme sırasında salgıladıkları zehirli maddelerden dolayı yapraklarda beyaz, sarı ve kahverengimsi lekeler oluşur. Bitkinin yapraklarının tümünü kurutabilir. Mücadelesi, akarları öldüren Propargite 73 E.C. ( sıvı görünümünde % 20-50 arasında etkili madde içeren) 8-10 cc’lik 10/1 suya preparat veya Dicofol 20 E.C. ( sıvı görünümünde % 20-50 arasında etkili madde içeren) 15 cc’lik 10/1 suya preparat hazırlanarak uygun bir pülverizatör ile bitkiye püskürtülmelidir. İlaçlama sırasında özellikle yaprakların alt kısmına ilaçlanmasına dikkat edilmelidir. Unlu bitler; Kabuklu bitlerle akraba olmalarına rağmen süs bitkilerindeki önemleri dolayısıyla farklılık göstermektedir. Sarımsı renkte olan vücudun üzeri una benzer mumlu maddelerden oluşmuş bir örtü tabakasıyla kaplı olduğundan beyaz renkte görünür. Kabuklu bitlerle bitkilerde benzer zararlar göstermeleriyle birlikte ilaçlarla mücadelesi şu şekilde yapılmaktadır; Azinphos-methyl 35, E.C. (Sıvı görünümünde, genellikle % 20-50 arasında etkili madde içeren), 10/1 dozda 10 cc preparat, Dichlorvos 50, E.C. (Sıvı görünümünde, genellikle % 20-50 arasında etkili madde içeren), 10/1 dozda 20 cc preparat, Diazinon 20, E.C. (Sıvı görünümünde, genellikle % 20-50 arasında etkili madde içeren), 10/1 dozda 20 cc preparat, Malathion 50, , E.C. (Sıvı görünümünde, genellikle % 20-50 arasında etkili madde içeren), 10/1 dozda 20 cc preparat seklinde hazırlanıp bitkiye verilir.
Nesli tükenen bitkilerin arasında yer alan taşkıran çiçeğinin bir çok faydası var Melek'lerim.
SAXIFRAGA STOLONIFERA(Taşkıran)
Aydınlık, yarı gölge ve serin, kışın azami 18 °C ısıyı haiz yerlerde yetiştirilir. Yazın vasat su verilmeli ve toprağı devamlı rutubetli tutulmalıdır. Kışın ise aydınlık bir yerde tutulmalı, haftada 1-2 su verilmelidir. Üretim sürgünlerin veya yavru bitkilerin ayrılması ile yapılır.
Taşkıran (Saxifraga stolonifera)
Genel Özellikleri
Yaprakları yuvarlak, tüylü, üst yüzü yeşil, açık yeşil, gri damarlı, alt yüzü kırmızımsı;çiçekleri 30-40 cm uzunluğunda dallanan bir sap üzerine salkımlar dizilmiş beyaz,kırmızımsı renkli,sarkıcı formda bitkilerdir. Doğada 370 türü bulunan Saxifraga cinsinin süs bitkileri yetiştiriliciliğinde önemi olan tek türü S.stolonifera’dır. Vatanı Çin ve Japonya’dır.
İklim İstekleri
En iyi gelişmeyi ortalama 13-21 C sıcaklıklar arasında gösterir. Kışın sıcaklığı 8-12C olan yerlerde bulundurulmalı, ancak 4 C’nin altına düşmemelidir. %60-70’lik nem yeterlidir. Yarı gölge yerleri sever. Doğrudan güneş ışığından korunmalıdır.
Toprak İstekleri
John Innes saksı kompostu No.1’de iyi gelişir. Yani 2 kısım parçacık büyüklüğü 3mm olacak şekilde öğütülmüş boynuz ve tırnak unu( % 13 azot içerir.), 2 kısım fosfat ( % 18 fosforik asit içerir.), 1 kısım potasyum sülfat ( % 48 potasyum içerir) karışımı konur. Ayrıca,hacim olarak eşit miktarlarda tınlı toprak,yaprak çürüntüsü ve kum karışımıyla elde edilir.
Gübreleme
Genç bitkilerde her yıl, yaşlı bitkilerde ise 2 yılda bir Mayıs ayında saksı değiştirme yapılır. Mayıs-Eylül ayları arası 2 haftada bir kez 2 g/1 kompoze gübre verilir.
Sulama
Yazın Ağustos sonuna değin orta derecede su verilmeli ve saksı toprağı sürekli nemli tutulmalıdır. Kışın ise haftada 1-2 kez sulanmalıdır. Bitkinin dinlenme dönemi Ekim-Şubat ayları arasındadır.
Budama
Kuruyan ve çürüyen yapraklar kesilip uzaklaştırılmalıdır.
Hastalık ve Zararlıları
En önemli hastalığı küllenme; zararlıları ise Sümüklü Böcekler, Kırmızı Örümcekler ve Unlu Bitler’dir. Külleme hastalığı bitkinin yaprak, yaprak sapı, çiçek, çiçek sapı ve gövdesinde görülür. Genellikle yaprakların üst yüzü pudra veya un serpilmiş gibi tozla kaplanır. Bu tozun rengi kurşuni kahverengiden beyaza kadar değişir. Yaprak parlaklığını ve yumuşaklığını yitirir, sert bir yapı alır. Hasta bitkilerde büyüme ve çiçeklenme olmaz. Küllenme fungusları yaz sonunda yaprak üzerinde oluşturduğu cleistothecium’larıyla kışa girer ve gelecek baharda oluşturduğu ascospor’larıyla bitkilere yeniden bulaşır. Yayılması için en elverişli ortam sıcaklığı 15-20 C olmalıdır. Ayrıca yüksek orantılı nem düzeyleri bu funguslar için uygundur. Sıcak ve kurak koşullarda bu hastalığın etkisi daha çabuk görülür. Sümüklü böcekler yumuşak ve çıplak vücutlu olup, renkleri esmer, kiremit veya grimsi renkte olabilirler. Süs bitkisinin yaprak ve sürgünlerini kemirerek zararlı olurlar. Mücadelesi, öncelikle sümüklü böcekler toplanıp yok edilmeli veya Metaldehyde etkili hazır zehirli yemlerden birisi akşamüzeri salyangoz ve sümüklü böceklerin geçebileceği yerlere yığınlar halinde konmalıdır. Kırmızı Örümcekler, Akar adı ile tanınırlar. Çıplak gözle zor fark edilirler. Vücutları oval yumuşak ve yapılı, üzerlerinde seyrek uzun kıllar bulunur. Akarlar, bitkilerin yapraklarının özellikle alt kısmını sokup bitki öz suyunu emerler. Ayrıca emme sırasında salgıladıkları zehirli maddelerden dolayı yapraklarda beyaz, sarı ve kahverengimsi lekeler oluşur. Bitkinin yapraklarının tümünü kurutabilir. Mücadelesi, akarları öldüren Propargite 73 E.C. ( sıvı görünümünde % 20-50 arasında etkili madde içeren) 8-10 cc’lik 10/1 suya preparat veya Dicofol 20 E.C. ( sıvı görünümünde % 20-50 arasında etkili madde içeren) 15 cc’lik 10/1 suya preparat hazırlanarak uygun bir pülverizatör ile bitkiye püskürtülmelidir. İlaçlama sırasında özellikle yaprakların alt kısmına ilaçlanmasına dikkat edilmelidir. Unlu bitler; Kabuklu bitlerle akraba olmalarına rağmen süs bitkilerindeki önemleri dolayısıyla farklılık göstermektedir. Sarımsı renkte olan vücudun üzeri una benzer mumlu maddelerden oluşmuş bir örtü tabakasıyla kaplı olduğundan beyaz renkte görünür. Kabuklu bitlerle bitkilerde benzer zararlar göstermeleriyle birlikte ilaçlarla mücadelesi şu şekilde yapılmaktadır; Azinphos-methyl 35, E.C. (Sıvı görünümünde, genellikle % 20-50 arasında etkili madde içeren), 10/1 dozda 10 cc preparat, Dichlorvos 50, E.C. (Sıvı görünümünde, genellikle % 20-50 arasında etkili madde içeren), 10/1 dozda 20 cc preparat, Diazinon 20, E.C. (Sıvı görünümünde, genellikle % 20-50 arasında etkili madde içeren), 10/1 dozda 20 cc preparat, Malathion 50, , E.C. (Sıvı görünümünde, genellikle % 20-50 arasında etkili madde içeren), 10/1 dozda 20 cc preparat seklinde hazırlanıp bitkiye verilir.
