P
portakalçiçeği
Forum Okuru
Seni sevmenin bedelini ağır ödüyorum...
seni sevmenin bedelini ağır ödüyorum
19.10.2004 yine soğuk bir ramazan günü.okuduğumuz üniversitenin terminalinde basladı hersey.annemlerın gonderdığı paketı almaya gıtmıstım kı bana yardım etmıstın. Kıbardın, saygılıydın, kutuyu kaldıramadığımı düşünüp yardım etmiştin.
Oysa sımdı kaldıramadığım oyle buyuk yuklerın içindeyim ki... Yoksun bedenın yanımda ruhun hep baska bı yerlerde...
Tanıstık..arkadas olduk.sevgili olduk..............
üniversite yıllarımın en guzel zamanlarıydı...sen evde kalıodun ben yurtta.hafta sonları evini temizlerdim.yemek yapardım.herkesten gızlı camasırlarını getırır.yurttakıler uyuyunca yıkardım sabaha kadar...mutluydum.sevıyodum cunku...saatlerce telefonda konusurduk.sahurda bana carsıdan borek getirirdin.hergun okula bırakıp aksam geri alırdın.arkadas ortamımı begenmedıgın ıcın arkadaslarımı değiştirdim.oda arkadaşlarımı beğenmediğin için odamı değiştirdim.arkadaşlarımda odamdakilerde hep senın arkadaslarındı.bı sonrakı sene okulu bitirip gideceğini etrafımda kimsenin kalmayacağını bildiğim halde tamam dedim.bulutların uzerınde gecırdığim 2 yıldı senınle .okul bitti ankaraya döndüm.ankaradada inişli çıkışlı bir ilişki yürüttük yaklasık 2 yıl daha.
Tanıstık..arkadas olduk.sevgili olduk.nişanlandık...
2008 yılının mart ayıydı...imkanlarımız doğrultusunda yakın akrabalarımızla bı nişan yaptık.babanın o ay maas alamadıgını soyledıgın ıcın nısan carsısına cıktıgımızda hıc tarzım olmayan bı takım elbıse bıde yuzuk almıstık.bır takım ve bı alyans ın dısında hıc bısey almamıstım kı baban ve annen mahcup olmasın dıe.yaptıgın yanlısın farkına nısanın oldugu gunun aksamı vardım.annen yengemlere ''ben hiç bişey almadım.nolur nolmaz dugunde takacam altınları'' demiş.beynımden asagı kaynar sular aktı.benım dusunceme bak annenın soyledıgı lafa bak.boyle bıle dusunuyosa bunu soylemesının bı anlamı varmıydı ki..ustelık oglunu nısanladıgı gun ayrılmasını umuyo.o gun sabaha kadar agladım.hıc bı anlam veremedım yapılanlara bu söze.nerde yanlış yaptım dedım.sustum.yuttum.bugazımda koskaca bır yumrukla sorun cıkartmadan devam ettırmeye calıstım.mutlu değildim ama seviyodum da.vazgecemiodum senden.onca kırıcı laflara sozlere ragmen.nısanlıyken bıle akrabalarınıza gıderken tek bı parca elbısem bıle yoktu.gıdıp kendım almıstım da annemlere senın aldıgını soylemıstım.yıne bı akrabına goturmustunuz benı nısanlıyken kadın abınden bahsettı.onu ne zaman evlendıreceksınız dıe.annende bellı deıl daha dedı ve ekledi... Gönlünün istediğini oğlun istemiyo ki...
Sustum yuttum.gozlerım doldu.kalktım yerımden mutfakta gozlerı sılerken akrabanız geldı.kolumdan tutup uzulme. Sevıyosan katlanacaksın dedi.hıc bısı soleyemedım katlandıımm.hiç farkına varmadın...yalnızdım.üzülme düzelecek bile diyemedın.oyle ki evımız ıcın esya bakmaya gıttıgımızde bıle annenın kolundan ayrılmadın.ben esyalara baktım sen annenın kolunda gezdın.annen begendı evımın esyalarını da.kumaslarına kadar kendısı karar verdı.ustelık dusunceme ve goruslerıme karsı olmasına ragmen kabul etmıstım aılenle cıkmayı carsıya ama komsularınızıda toplayıp gelecegınızı bılmıyordum..annen begendı komsularınız onay verdı baban da aldı..oylekı babamın alacagı yatak odası takımına kadar annen begendı..annem ve babam saygılarından dolayı hıc bısı soleyemedıler..
Tanıstık..arkadas olduk.sevgili olduk.nişanlandık...evlendikk...
23.08.2008 evlendık.ıkımız ıcınde hataydı belkı ama evlendık...
Annen de babanda benı ıstemedıklerını ılk gun annenın evıne ındıgımde bellı ettı.bı hosgeldın bıle demedıler.odaya koydular benı.ac susuz bekledım.bır serbet bıle yapıp getıren olmadı.aksam eve gıttık.sabah annenlere el opmeye gıttık.aksam balayına gıdecegımız ıcın evımızde valız hazırlayacaktık ki abin geldi.koltuga uzandı.eline kumandayı aldı.aksama kadar yattı odada tek kelıme konusmadı bıle benımle...aksam balayına gıttık hayatım boyunca unutamayacagım 1 haftaydı mutluyduk.kımse yoktu bızı üzen. Laf sokan...
30.08.2008 balayından annenlere geldık dırek.anne abının bı esprısı uzerıne ‘’yarın okan gibi sende bıkarsın’’ dedi...hangı arada varmıstı bu kanıya.ne zaman benden bıkmıstın da hangı ara konusmustun annenle...1 haftalık evlıydım daha.sustum yuttum...bılmıyodum kı yuttugum tum laflar bıgun cogalıp benı sınır hastası edecek...
Evlılıgımız boyunca bırlıkte vakıt gecıremedık.ailenle bırlıkte olmak ıstedın hep.oysa bende calısıodum ve uzerımdekı sorumlulukları yerıne getırmeye calısıodum.temizlik çamasır bulasık utu yemek .hatta hadı yatalım dedığınde gıdıp senınle yatıodum sen uyuyunca kalkıp sabaha kadar iş yapıodum.gomleklerın utulu pantolanların utulu ayakkabıların sılınmıs.kahvaltın hazır...boyle bı evde uyandın sabahları...
Ustelık oyle cok yoruluyodumkı işyerınde tuvalette uyuyakaldıgım bıle oluyodu.ama yınede sıkayet etmıodum hıcbıseyden sevıodum ya.yetıodu bana.uyuyunca sarılmak koklamak...
Hem senı hem aılenı ıhmal etmemeye calısıodum.ama zordu.suratımda ve vucudumda sıkıntıdan yaralar cıktı...1 yıl boyunca ılac kullanmak zorunda kaldım.ve gecene kadar her annenlere gıttıgımızde kapıyı yaralı böcük gelmiş die actı...yınede gıttım sen orda muluydun ya.guluyodun ya yetıodu bana...
Evde yatıp uyuyodun cunku....
14.02.2009
sevgılıler gunu 1 ay oncesınden hedıyenı almıstım...hatta para bırıktırıp.kırmızı tabaklar almıstım.değişik bi sofrada yemek yıyelım dıe...geceden sen uyuynca kalkıp yemeklerı yaptım.kırmızı mumlar aldım.kırmızı tulle masayı susledım.sevdıgın yemeklerı yaptım .en sevdiğim elbiseyi gıydım.senı bekledım.telefonum caldı.actım annemlere gıdelım asagı in dedin.yukarı cıkmanı rıca ettım.cıkmadın ustumu deiştirip gıttım annenlere.12 ye kadar oturduk.eve geldık odaya gırdın.masayı gordun.hıc bısı solemeden gıttın yattın. Masayı topladım.hedıyenı basucuna koydum.ağladımmm....
Doğum gunumde cıcek gondermıstın işyerıme cok sevınmıstım.mutlu oldum.beklemıodum.kımsede bılmıodu dogum gunum oldugunu.sen hatırladın.aksama yemege cıktık.yuzuk hedıye ettın.eve donerken annenlere gıtmek ıstedın.ben ılk defa kabul etmedım.benı eve bıraktın sabaha kadar gelmedın.ocak ayında balkonda sabaha kadar gelmenı bekledım...
23.08.2009 ilk evlılık yıldonumumuz...
Arkadasınla kararlastırmıstım.onunla carsıya cıkacaz.sana hedıye alacaktım.benım aldıklarımı begenmıodun.begendıgın bısı olsun ıstedım.tam evden cıkarken aksam annemlere gıdelım dedın.ılk evlılık yıldonumumuzdu.ve zaten bıgun once ordaydık.anladım ki senın aksam ıcın bı planın yoktu..üzüldüm.evden çıktım ağladım...hedıyenı aldım...aradım evdeydın.yanı bana bı hedıye bıle almaya tenezzül etmedin.
Doğum günüm
tabiki yine basbasa değildik.her ay duzenlenen bir akraba okey partisinin içindeydik.kımse hatırlamadı eşimde dahil.annem ve babam kutlamak ıcın aradıklarında bile umursamadılarç.ne bır hedıye bekledım.ne de baska bırsey sadece önemsenmek...
23.08.2010
birbirimize hiç vakit ayıramadığımızı dusunerek arkadaslarımız arasında bı parti ayrlamıstım.ama babanın ve annenın o yogun istekleri uzerıne akrabalaerınıza gıtmek istedin.tartısma cıktı...doldum artık...dayanamıyorum...ustelik senı ınsan ıcıne cıkarmak ıstıyorum dıyosun...
Yani....
Ne demek bu...
Neyim ki ben nerde yaşıyorum da insan içine cıkarmaya calısıosun...
Sonuç; benim ağlayarak,hayal kırıklığıyla geçirdiğim 2 gün senin umrunda bile deil.geçmiş bilgisayarın başına nette dolaşıyosun...ben mutfakta ağlıyorum...mutfağa geliosun.kendıne bı nesquik yapıp gidiosun.sonra bi bakıyorum yatmışsın.. Umrunda deilim biliyorum...
Evet sana olan sevgım ılk gunku gıbı mı hayr deıl bılıyorum.bazen bıtırmeyı dusunuyorum ama kendıme guvenemıyorum... Pişman olmak,kokunu özlemek,seni seyredememek uyurken...
üstesinden gelebilir miyim bilmiyorum.
Oyle buyuk bı hayal kırıklığının içinde buldumki kendimi.herşey altust olmustu en altında ben cırpınıyorum...
Yalnız...
Artık bu evlılıgı kurtarmak için gittiğim evlilik danışmanlarınında söliceği bişiler kalmadı...
Sanırım konusacak kimsem yok artık..............
19.10.2004 yine soğuk bir ramazan günü.okuduğumuz üniversitenin terminalinde basladı hersey.annemlerın gonderdığı paketı almaya gıtmıstım kı bana yardım etmıstın. Kıbardın, saygılıydın, kutuyu kaldıramadığımı düşünüp yardım etmiştin.
Oysa sımdı kaldıramadığım oyle buyuk yuklerın içindeyim ki... Yoksun bedenın yanımda ruhun hep baska bı yerlerde...
Tanıstık..arkadas olduk.sevgili olduk..............
üniversite yıllarımın en guzel zamanlarıydı...sen evde kalıodun ben yurtta.hafta sonları evini temizlerdim.yemek yapardım.herkesten gızlı camasırlarını getırır.yurttakıler uyuyunca yıkardım sabaha kadar...mutluydum.sevıyodum cunku...saatlerce telefonda konusurduk.sahurda bana carsıdan borek getirirdin.hergun okula bırakıp aksam geri alırdın.arkadas ortamımı begenmedıgın ıcın arkadaslarımı değiştirdim.oda arkadaşlarımı beğenmediğin için odamı değiştirdim.arkadaşlarımda odamdakilerde hep senın arkadaslarındı.bı sonrakı sene okulu bitirip gideceğini etrafımda kimsenin kalmayacağını bildiğim halde tamam dedim.bulutların uzerınde gecırdığim 2 yıldı senınle .okul bitti ankaraya döndüm.ankaradada inişli çıkışlı bir ilişki yürüttük yaklasık 2 yıl daha.
Tanıstık..arkadas olduk.sevgili olduk.nişanlandık...
2008 yılının mart ayıydı...imkanlarımız doğrultusunda yakın akrabalarımızla bı nişan yaptık.babanın o ay maas alamadıgını soyledıgın ıcın nısan carsısına cıktıgımızda hıc tarzım olmayan bı takım elbıse bıde yuzuk almıstık.bır takım ve bı alyans ın dısında hıc bısey almamıstım kı baban ve annen mahcup olmasın dıe.yaptıgın yanlısın farkına nısanın oldugu gunun aksamı vardım.annen yengemlere ''ben hiç bişey almadım.nolur nolmaz dugunde takacam altınları'' demiş.beynımden asagı kaynar sular aktı.benım dusunceme bak annenın soyledıgı lafa bak.boyle bıle dusunuyosa bunu soylemesının bı anlamı varmıydı ki..ustelık oglunu nısanladıgı gun ayrılmasını umuyo.o gun sabaha kadar agladım.hıc bı anlam veremedım yapılanlara bu söze.nerde yanlış yaptım dedım.sustum.yuttum.bugazımda koskaca bır yumrukla sorun cıkartmadan devam ettırmeye calıstım.mutlu değildim ama seviyodum da.vazgecemiodum senden.onca kırıcı laflara sozlere ragmen.nısanlıyken bıle akrabalarınıza gıderken tek bı parca elbısem bıle yoktu.gıdıp kendım almıstım da annemlere senın aldıgını soylemıstım.yıne bı akrabına goturmustunuz benı nısanlıyken kadın abınden bahsettı.onu ne zaman evlendıreceksınız dıe.annende bellı deıl daha dedı ve ekledi... Gönlünün istediğini oğlun istemiyo ki...
Sustum yuttum.gozlerım doldu.kalktım yerımden mutfakta gozlerı sılerken akrabanız geldı.kolumdan tutup uzulme. Sevıyosan katlanacaksın dedi.hıc bısı soleyemedım katlandıımm.hiç farkına varmadın...yalnızdım.üzülme düzelecek bile diyemedın.oyle ki evımız ıcın esya bakmaya gıttıgımızde bıle annenın kolundan ayrılmadın.ben esyalara baktım sen annenın kolunda gezdın.annen begendı evımın esyalarını da.kumaslarına kadar kendısı karar verdı.ustelık dusunceme ve goruslerıme karsı olmasına ragmen kabul etmıstım aılenle cıkmayı carsıya ama komsularınızıda toplayıp gelecegınızı bılmıyordum..annen begendı komsularınız onay verdı baban da aldı..oylekı babamın alacagı yatak odası takımına kadar annen begendı..annem ve babam saygılarından dolayı hıc bısı soleyemedıler..
Tanıstık..arkadas olduk.sevgili olduk.nişanlandık...evlendikk...
23.08.2008 evlendık.ıkımız ıcınde hataydı belkı ama evlendık...
Annen de babanda benı ıstemedıklerını ılk gun annenın evıne ındıgımde bellı ettı.bı hosgeldın bıle demedıler.odaya koydular benı.ac susuz bekledım.bır serbet bıle yapıp getıren olmadı.aksam eve gıttık.sabah annenlere el opmeye gıttık.aksam balayına gıdecegımız ıcın evımızde valız hazırlayacaktık ki abin geldi.koltuga uzandı.eline kumandayı aldı.aksama kadar yattı odada tek kelıme konusmadı bıle benımle...aksam balayına gıttık hayatım boyunca unutamayacagım 1 haftaydı mutluyduk.kımse yoktu bızı üzen. Laf sokan...
30.08.2008 balayından annenlere geldık dırek.anne abının bı esprısı uzerıne ‘’yarın okan gibi sende bıkarsın’’ dedi...hangı arada varmıstı bu kanıya.ne zaman benden bıkmıstın da hangı ara konusmustun annenle...1 haftalık evlıydım daha.sustum yuttum...bılmıyodum kı yuttugum tum laflar bıgun cogalıp benı sınır hastası edecek...
Evlılıgımız boyunca bırlıkte vakıt gecıremedık.ailenle bırlıkte olmak ıstedın hep.oysa bende calısıodum ve uzerımdekı sorumlulukları yerıne getırmeye calısıodum.temizlik çamasır bulasık utu yemek .hatta hadı yatalım dedığınde gıdıp senınle yatıodum sen uyuyunca kalkıp sabaha kadar iş yapıodum.gomleklerın utulu pantolanların utulu ayakkabıların sılınmıs.kahvaltın hazır...boyle bı evde uyandın sabahları...
Ustelık oyle cok yoruluyodumkı işyerınde tuvalette uyuyakaldıgım bıle oluyodu.ama yınede sıkayet etmıodum hıcbıseyden sevıodum ya.yetıodu bana.uyuyunca sarılmak koklamak...
Hem senı hem aılenı ıhmal etmemeye calısıodum.ama zordu.suratımda ve vucudumda sıkıntıdan yaralar cıktı...1 yıl boyunca ılac kullanmak zorunda kaldım.ve gecene kadar her annenlere gıttıgımızde kapıyı yaralı böcük gelmiş die actı...yınede gıttım sen orda muluydun ya.guluyodun ya yetıodu bana...
Evde yatıp uyuyodun cunku....
14.02.2009
sevgılıler gunu 1 ay oncesınden hedıyenı almıstım...hatta para bırıktırıp.kırmızı tabaklar almıstım.değişik bi sofrada yemek yıyelım dıe...geceden sen uyuynca kalkıp yemeklerı yaptım.kırmızı mumlar aldım.kırmızı tulle masayı susledım.sevdıgın yemeklerı yaptım .en sevdiğim elbiseyi gıydım.senı bekledım.telefonum caldı.actım annemlere gıdelım asagı in dedin.yukarı cıkmanı rıca ettım.cıkmadın ustumu deiştirip gıttım annenlere.12 ye kadar oturduk.eve geldık odaya gırdın.masayı gordun.hıc bısı solemeden gıttın yattın. Masayı topladım.hedıyenı basucuna koydum.ağladımmm....
Doğum gunumde cıcek gondermıstın işyerıme cok sevınmıstım.mutlu oldum.beklemıodum.kımsede bılmıodu dogum gunum oldugunu.sen hatırladın.aksama yemege cıktık.yuzuk hedıye ettın.eve donerken annenlere gıtmek ıstedın.ben ılk defa kabul etmedım.benı eve bıraktın sabaha kadar gelmedın.ocak ayında balkonda sabaha kadar gelmenı bekledım...
23.08.2009 ilk evlılık yıldonumumuz...
Arkadasınla kararlastırmıstım.onunla carsıya cıkacaz.sana hedıye alacaktım.benım aldıklarımı begenmıodun.begendıgın bısı olsun ıstedım.tam evden cıkarken aksam annemlere gıdelım dedın.ılk evlılık yıldonumumuzdu.ve zaten bıgun once ordaydık.anladım ki senın aksam ıcın bı planın yoktu..üzüldüm.evden çıktım ağladım...hedıyenı aldım...aradım evdeydın.yanı bana bı hedıye bıle almaya tenezzül etmedin.
Doğum günüm
tabiki yine basbasa değildik.her ay duzenlenen bir akraba okey partisinin içindeydik.kımse hatırlamadı eşimde dahil.annem ve babam kutlamak ıcın aradıklarında bile umursamadılarç.ne bır hedıye bekledım.ne de baska bırsey sadece önemsenmek...
23.08.2010
birbirimize hiç vakit ayıramadığımızı dusunerek arkadaslarımız arasında bı parti ayrlamıstım.ama babanın ve annenın o yogun istekleri uzerıne akrabalaerınıza gıtmek istedin.tartısma cıktı...doldum artık...dayanamıyorum...ustelik senı ınsan ıcıne cıkarmak ıstıyorum dıyosun...
Yani....
Ne demek bu...
Neyim ki ben nerde yaşıyorum da insan içine cıkarmaya calısıosun...
Sonuç; benim ağlayarak,hayal kırıklığıyla geçirdiğim 2 gün senin umrunda bile deil.geçmiş bilgisayarın başına nette dolaşıyosun...ben mutfakta ağlıyorum...mutfağa geliosun.kendıne bı nesquik yapıp gidiosun.sonra bi bakıyorum yatmışsın.. Umrunda deilim biliyorum...
Evet sana olan sevgım ılk gunku gıbı mı hayr deıl bılıyorum.bazen bıtırmeyı dusunuyorum ama kendıme guvenemıyorum... Pişman olmak,kokunu özlemek,seni seyredememek uyurken...
üstesinden gelebilir miyim bilmiyorum.
Oyle buyuk bı hayal kırıklığının içinde buldumki kendimi.herşey altust olmustu en altında ben cırpınıyorum...
Yalnız...
Artık bu evlılıgı kurtarmak için gittiğim evlilik danışmanlarınında söliceği bişiler kalmadı...
Sanırım konusacak kimsem yok artık..............