Me- Erkek İsimleri
arap erkek isimleri me ile başlayan isimler arab isimleri arab erkek me ile başlayan
Mebde: baş, başlangıç, ilke
Mebhur: soluyan, soluğan, nefes darlığına yakalanmış olan
Mebruk: kutlamaya değer kimse
Mebrur: beğenilmiş, hayırlı, yararlı
Mebsut: açılmış, yayılmış
uzun uzadıya anlatılan
Mebus: gönderilen, gönderilmiş vekil
Mecdi: büyüklük
Mecnun: cin çarpmış
delice seven
deli, aklı başında olmayan
Mecut: talihi açık, mutlu, şanslı kimse
Mecid: çok ulu, yüce, şan ve şeref sahibi
Allah' ın sıfatlarından
Türk dil kuralı açısından "d/t" olarak kullanılır
Meciddin: dinin ululuğu, büyüklüğü
Türk dil kuralı açısından "d/t" olarak kullanılmaktadır
Mecit: çok büyük şan ve şeref sahibi
Mecit (d): çok şerefli, büyük şan sahibi
Meda: mesafe
son
Medeni: uygar, şehirli
terbiyeli, nazik
Medet: yardım eden
Meduv: davet olunmuş, çağırılmış, davetli
hz. peygamber (s.a.s)' nin isimlerindendir
Medid: uzun, çok uzun süren
arap aruzunun 2. bendi
Medih: övme, övgü
Medit: çok uzun süren
Mefhar: övünme, övünmeye sebep olan, güvenmeyi gerektiren
Mefruz: farz olunmuş, varsayılmış
Meftuh: açılmış, açık
ele geçirilmiş
Meftun: gönül vermiş
büyülenmişçesine tutkun
Mehbup: erkek sevgili
Mehcur: uzaklaşmış, ilişiği kesilmiş
Mehdi: hidayete ermiş olan
Mehmet: muhammed isminin Türkçe' de söylenişi
aşure ayı
kutsal
Mehib: heybetli, azametli, korkunç
arslan
Mekki: mekke şehri ile ilgili
Meknun: saklı, gizli, iyice korunmuş
Meknuz: gömülü
hazineye konulmuş, saklanmış
Mekremet: kerem, cömertlik
saygı, ağırlama
Mekin: temkinli
Melen: işlenmemiş, bakir toprak
Melhuz: umulur, beklenir
Melul: usanmış, bezmiş, bıkmış
Melih: güzel, şirin, sevimli
Melik: kral, hükümdar
padişah, hakan, hükümdar
mal sahibi
Allah' ın isimlerinden
Melikanber: kudretli, nüfuzlu, habeş köle
melik ve anber isimlerinden birleşik isim
Melikhan: hükümdar
Melikserver: doğu sultanı hükümdar
Melikşah: büyük selçuklu imparatoru
Memdud: uzatılan
Memduh: övülmüş, övülmeye değer
Memnun: minnet eden
hoşnut, sevinçli
Memun: güvene kavuşmuş, cesaret sahibi
Memik-memo: mehmet adının bozulmuş şekillerinden
Menaf: dağın sivri tepesi
cahiliye döneminde arapların putu
isim olarak kullanılmaz
Menderes: bir akarsu yatağının az eğimli ovalarda çizdiği kıvrım
ege bölgesinde bir ırmak adı
Mengi: ölümsüz, ebedi
Mengü: ebedi, ölümsüz, bengi
Mengüalp: ölümsüz, güçlü, kuvvetli, yiğit
Mengübay: varlıklı kimse
Mengübert: Allah verdi
Mengüç: güçlü ben
men+güç
yaşlı, ileri
Mengücek: özel isim
Mengüer: ebedi, ölümsüz, bengi
Mengütay: ebedi, ölümsüz, bengi
Mengütınış: ebedi gençlik
Mengütimur: özel isim
Mennan: verici, ihsanı bol, Allahın isimlerindendir
fazlasıyla iyilik yapan
Mensur: saçılmış, dağılmış
ölçüsüz, uyaksız söz
Menzur: adanmış
Menşur: padişahlar tarafından verilen vezirlik ünvanı
ferman
Merafi: dağın sivri tepesi
islam' dan evvel arapların putu
isim olarak kullanılmaz
Merd: adam, insan
özü, sözü doğru kabadayı yiğit
Türk dil kuralı açısından "d/t" olarak kullanılmaktadır
Merdan: erkek, yiğit, mert
mertler, insanlar, erkekler, yiğitler
Merğub: istenilen, sevilen
herkes tarafından sevilip aranılan
Merdi: cesaret, mertlik
Merdüm: insan, adam
gözbebeği
Mergen: maharetli, nişancı
Mergup: rağbet görmüş, herkes beğenmiş
Merkür: güneşe en yakın gezegen
Mert: sözünün eri, güvenilir kimse
Mertcan: yiğit karakterli
Mertel: özü sözü doğru kişi
Merten: en mert
Merter: sözünün eri
Mertkal: her zaman sözünün eri ol
Mertkan: mert soydan gelen
Mertol: sözünün eri ol, yiğit ol
Mervan: 900 yıllarında silvan' da bir kürt devletinin kurucusu
Meriç: bulgaristan'dan çıkıp edirne yakınlarında arda ve tunca ile birleştikten sonra Türk-yunan sınırı boyunca akarak enez yakınlarında ege denizi'ne dökülen ırmak
Meriçtan: meriç ırmağı' nın şafağı, meriç kıyısındaki sabah vakti
Merih: güneş sistemimizdeki 5. gezegen
Merzat: rıza, hoşnutluk
Merzuk: mutlu, rızkı verilmiş
Mesrur: memnun, sevilen
Mestur: örtülmüş, örtülü
Mesud: saadetli, bahtlı
Türk dil kurallarına göre "d/t" olarak kullanılır
Mesut: mutlu, bahtiyar
Mesut (d): mutlu, sevinçli, neşeli
Mesih: isa peygambere verilen adlardan biri
Mete: büyük hun imparatoru
Metehah: bilinen en eski tür hükümdarı. liderliği ve harp sanatı bugün bile akademilerde ders olarak verilmektedir.
Metehan: bilinen en eski Türk hükümdarı
liderliği ve harp sanatı bugün bile akademilerde ders olarak verilmektedir
bileşik isim
Metin: metanetli, sağlam
özü, sözü doğru
Metiner: metanetli, sağlam, dayanıklı
özü, sözü doğru, sebatkar, itimat edilir
hz. peygamber (s.a.s)' in isimlerinden
Mevcud: var olan, bulunan
hazır olan, hazır bulunan
Türk dili kuralı açısından "d/t" olarak kullanılır
Mevdut: sevilmiş, sevilen
gaznenilerin bir hükümdarı
Mevlevi: mevlevilik tarikatından
Mevlud: yeni doğmuş çocuk
ihsanın doğduğu yer
doğulan zaman
Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır
Mevlut: doğma, dünyaya gelme (mevlid-mevlüd)
Mevlüt: yeni doğmuş çocuk
doğulan zaman
Mevsul: hz. peygamber' in isimlerinden
Mevzun: biçimli, düzgün
Meymun: kutlu, uğurlu
Meysur: kolaylanmış, kolaylaştırılmış şeyler
Mezid: artma, çoğalma
Meşed: şehitlik, şahadet
Meşhed: bir adamın şehit olduğu veya bir şehidin gömüldüğü yer
iran' da ziyaretgah olan meşhur şehir
hz. peygamber (s.a.s)' in isimlerinden
Meşhur: ünlü, argın, tanınmış
Meşkur: beğenilmiş, övgüye değer
Mebde: baş, başlangıç, ilke
Mebhur: soluyan, soluğan, nefes darlığına yakalanmış olan
Mebruk: kutlamaya değer kimse
Mebrur: beğenilmiş, hayırlı, yararlı
Mebsut: açılmış, yayılmış
uzun uzadıya anlatılan
Mebus: gönderilen, gönderilmiş vekil
Mecdi: büyüklük
Mecnun: cin çarpmış
delice seven
deli, aklı başında olmayan
Mecut: talihi açık, mutlu, şanslı kimse
Mecid: çok ulu, yüce, şan ve şeref sahibi
Allah' ın sıfatlarından
Türk dil kuralı açısından "d/t" olarak kullanılır
Meciddin: dinin ululuğu, büyüklüğü
Türk dil kuralı açısından "d/t" olarak kullanılmaktadır
Mecit: çok büyük şan ve şeref sahibi
Mecit (d): çok şerefli, büyük şan sahibi
Meda: mesafe
son
Medeni: uygar, şehirli
terbiyeli, nazik
Medet: yardım eden
Meduv: davet olunmuş, çağırılmış, davetli
hz. peygamber (s.a.s)' nin isimlerindendir
Medid: uzun, çok uzun süren
arap aruzunun 2. bendi
Medih: övme, övgü
Medit: çok uzun süren
Mefhar: övünme, övünmeye sebep olan, güvenmeyi gerektiren
Mefruz: farz olunmuş, varsayılmış
Meftuh: açılmış, açık
ele geçirilmiş
Meftun: gönül vermiş
büyülenmişçesine tutkun
Mehbup: erkek sevgili
Mehcur: uzaklaşmış, ilişiği kesilmiş
Mehdi: hidayete ermiş olan
Mehmet: muhammed isminin Türkçe' de söylenişi
aşure ayı
kutsal
Mehib: heybetli, azametli, korkunç
arslan
Mekki: mekke şehri ile ilgili
Meknun: saklı, gizli, iyice korunmuş
Meknuz: gömülü
hazineye konulmuş, saklanmış
Mekremet: kerem, cömertlik
saygı, ağırlama
Mekin: temkinli
Melen: işlenmemiş, bakir toprak
Melhuz: umulur, beklenir
Melul: usanmış, bezmiş, bıkmış
Melih: güzel, şirin, sevimli
Melik: kral, hükümdar
padişah, hakan, hükümdar
mal sahibi
Allah' ın isimlerinden
Melikanber: kudretli, nüfuzlu, habeş köle
melik ve anber isimlerinden birleşik isim
Melikhan: hükümdar
Melikserver: doğu sultanı hükümdar
Melikşah: büyük selçuklu imparatoru
Memdud: uzatılan
Memduh: övülmüş, övülmeye değer
Memnun: minnet eden
hoşnut, sevinçli
Memun: güvene kavuşmuş, cesaret sahibi
Memik-memo: mehmet adının bozulmuş şekillerinden
Menaf: dağın sivri tepesi
cahiliye döneminde arapların putu
isim olarak kullanılmaz
Menderes: bir akarsu yatağının az eğimli ovalarda çizdiği kıvrım
ege bölgesinde bir ırmak adı
Mengi: ölümsüz, ebedi
Mengü: ebedi, ölümsüz, bengi
Mengüalp: ölümsüz, güçlü, kuvvetli, yiğit
Mengübay: varlıklı kimse
Mengübert: Allah verdi
Mengüç: güçlü ben
men+güç
yaşlı, ileri
Mengücek: özel isim
Mengüer: ebedi, ölümsüz, bengi
Mengütay: ebedi, ölümsüz, bengi
Mengütınış: ebedi gençlik
Mengütimur: özel isim
Mennan: verici, ihsanı bol, Allahın isimlerindendir
fazlasıyla iyilik yapan
Mensur: saçılmış, dağılmış
ölçüsüz, uyaksız söz
Menzur: adanmış
Menşur: padişahlar tarafından verilen vezirlik ünvanı
ferman
Merafi: dağın sivri tepesi
islam' dan evvel arapların putu
isim olarak kullanılmaz
Merd: adam, insan
özü, sözü doğru kabadayı yiğit
Türk dil kuralı açısından "d/t" olarak kullanılmaktadır
Merdan: erkek, yiğit, mert
mertler, insanlar, erkekler, yiğitler
Merğub: istenilen, sevilen
herkes tarafından sevilip aranılan
Merdi: cesaret, mertlik
Merdüm: insan, adam
gözbebeği
Mergen: maharetli, nişancı
Mergup: rağbet görmüş, herkes beğenmiş
Merkür: güneşe en yakın gezegen
Mert: sözünün eri, güvenilir kimse
Mertcan: yiğit karakterli
Mertel: özü sözü doğru kişi
Merten: en mert
Merter: sözünün eri
Mertkal: her zaman sözünün eri ol
Mertkan: mert soydan gelen
Mertol: sözünün eri ol, yiğit ol
Mervan: 900 yıllarında silvan' da bir kürt devletinin kurucusu
Meriç: bulgaristan'dan çıkıp edirne yakınlarında arda ve tunca ile birleştikten sonra Türk-yunan sınırı boyunca akarak enez yakınlarında ege denizi'ne dökülen ırmak
Meriçtan: meriç ırmağı' nın şafağı, meriç kıyısındaki sabah vakti
Merih: güneş sistemimizdeki 5. gezegen
Merzat: rıza, hoşnutluk
Merzuk: mutlu, rızkı verilmiş
Mesrur: memnun, sevilen
Mestur: örtülmüş, örtülü
Mesud: saadetli, bahtlı
Türk dil kurallarına göre "d/t" olarak kullanılır
Mesut: mutlu, bahtiyar
Mesut (d): mutlu, sevinçli, neşeli
Mesih: isa peygambere verilen adlardan biri
Mete: büyük hun imparatoru
Metehah: bilinen en eski tür hükümdarı. liderliği ve harp sanatı bugün bile akademilerde ders olarak verilmektedir.
Metehan: bilinen en eski Türk hükümdarı
liderliği ve harp sanatı bugün bile akademilerde ders olarak verilmektedir
bileşik isim
Metin: metanetli, sağlam
özü, sözü doğru
Metiner: metanetli, sağlam, dayanıklı
özü, sözü doğru, sebatkar, itimat edilir
hz. peygamber (s.a.s)' in isimlerinden
Mevcud: var olan, bulunan
hazır olan, hazır bulunan
Türk dili kuralı açısından "d/t" olarak kullanılır
Mevdut: sevilmiş, sevilen
gaznenilerin bir hükümdarı
Mevlevi: mevlevilik tarikatından
Mevlud: yeni doğmuş çocuk
ihsanın doğduğu yer
doğulan zaman
Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır
Mevlut: doğma, dünyaya gelme (mevlid-mevlüd)
Mevlüt: yeni doğmuş çocuk
doğulan zaman
Mevsul: hz. peygamber' in isimlerinden
Mevzun: biçimli, düzgün
Meymun: kutlu, uğurlu
Meysur: kolaylanmış, kolaylaştırılmış şeyler
Mezid: artma, çoğalma
Meşed: şehitlik, şahadet
Meşhed: bir adamın şehit olduğu veya bir şehidin gömüldüğü yer
iran' da ziyaretgah olan meşhur şehir
hz. peygamber (s.a.s)' in isimlerinden
Meşhur: ünlü, argın, tanınmış
Meşkur: beğenilmiş, övgüye değer