Ko erkek isimleri
çift isimler erkek çift erkek isimleri ko isimleri isimli iki isimli
Kobra: zehirli bir yılan
Koç: damızlık erkek koyun
Koca: kadının evli bulunduğu erkek
Kocaalp: yaşlı, ulu, yiğit
Kocabaş: ötücü kuşlar
Koçaç: arabacı
Kocademir: büyük demir
Koçak: güçlü, kuvvetli
Koçakalp: yiğit, kabadayı
Koçaker: cömert, kahraman kimse
Kocalak: bir cins çaylak
Kocaman: çok iri
Kocaoğlan: özel isim
Koçar: dövüş için yetiştirilmiş iri boynuzlu koç
KocaTürk: büyük Türk
Koçay: koç gibi güçlü, ay gibi parıltılı
Koçaş: kılavuz, rehber
Koçer: koç yiğit, yiğitler yiğidi
Koçhan: yiğit kağan
koç gibi gösterişli hükümdar
Koçkan: yiğit soydan gelen
Koçkar: dövüş için yetiştirilmiş iri boynuzlu koç
Koçu: eskiden kullanılan bir çeşit gezinti arabası
Koçubey: koç gibi gösterişli ve saygın kişi
Koçi: kabadayı, yiğit
Koçyiğit: yürekli, kahraman kişi
Kodaman: servet veya mevki sahibi insanlar için alay yollu söylenir
Koksal: yer altında geniş bir alana dağılan kök
Kolçak: yiğit, mert, koçak
zırhın kola geçirilen parçası
Koldan: elden geldiğince, güç yettiğince
Koldaş: arkadaş, iş arkadaşı
Koman: umut
Konan: misafir
Kongar: koyu esmer renk
Kongur: san ile siyah karışımı bir renk, koyu kumral, kestane rengi
Konguralp: san ile siyah karışımı bir renk, koyu kumral, kestane rengi
Kongurtay: san ile siyah karışımı bir renk, koyu kumral, kestane rengi
Konur: bozla sarı arası bir renk
yanık kırmızı
gururlu, kibirli
kahraman
Konuralp: koyu tenli yiğit
Kopan: yüksek, büyük muzaffer
Kopuz: ozanların çaldığı Türk sazı
Kopuzcu: kopuz çalan saz şairi
Kora: koro halinde oyun
Koraç: polat, çelik
Koral: sınır muhafızı
kaynağı dini ezgi olan orkestra parçası
Koralp: yiğit sınır muhafızı
ateş gibi yakıcı
Koramaz: gururlu, kibirli
Koray: kamış, kargı gibi, içi boş şeyler
kızıl renk almış ay
Korçak: heykel, put
Korcan: kanı sıcak, kanı kaynayan
ateşli, canlı
içi içine sığmayan
Korçan: ateşli, canlı, hareketli
çağlayan
Korday: kuğu kuşu
Korel: kor gibi etkili, yakıcı kişi
kızgın el
Korer: ateş gibi yiğit
Korgan: kale, burç
Korhan: kor gibi kızgın hükümdar
Korkmaz: korkmayan, yılmayan, cesur
hiçbirşeyden korkmayan
Korkut: büyük dolu tanesi
hayali yaratık
korkusuzluğuyla başkalarına korku salan yiğit
Korkut (d): büyük dolu tanesi
Korkutalp: korkusuzluğuyla başkalarına korku salan kişi
Korman: kor gibi kızgın ve hareketli
Kortak: endamlı, gösterişli
Kortan: kor renkli tanyeri
yalçın kaya
pelikan
görünümüyle kor renginde olan şafak vakti
Kortay: kızgın tay
Korucu: orman veya kır bekçisi
Korugan: istihkam kale
Korur: açık sarı, açık kestane renkli
kimseyi beğenmeyen, gururlu, kendini beğenmiş
süslü, çalımlı, şık
Koryak: kıpkırmızı
Koryürek: ateş gibi sıcak yüreği olan
Koska: gururlu kişi
Kotak: şişman çocuk
Kotas: kadınların süs olarak kullandıkları bir çeşit başlık
Kotuz: gururlu, kibirli
Kotuzhan: gururlu, kibirli
Koyak: vadi, dere
dağlar arasındaki doğal çukurluklar
Koygun: etkili, hüzünlü, dokunaklı
akdoğan
Koytak: rüzgar almayan çukur yer
Koytan: dağ bucağı
Kozak: padişah mektuplarının konulduğu kutu
Koşa: çift, eş, ikiz
Koşak: destan şiir
çok güzel
Kobra: zehirli bir yılan
Koç: damızlık erkek koyun
Koca: kadının evli bulunduğu erkek
Kocaalp: yaşlı, ulu, yiğit
Kocabaş: ötücü kuşlar
Koçaç: arabacı
Kocademir: büyük demir
Koçak: güçlü, kuvvetli
Koçakalp: yiğit, kabadayı
Koçaker: cömert, kahraman kimse
Kocalak: bir cins çaylak
Kocaman: çok iri
Kocaoğlan: özel isim
Koçar: dövüş için yetiştirilmiş iri boynuzlu koç
KocaTürk: büyük Türk
Koçay: koç gibi güçlü, ay gibi parıltılı
Koçaş: kılavuz, rehber
Koçer: koç yiğit, yiğitler yiğidi
Koçhan: yiğit kağan
koç gibi gösterişli hükümdar
Koçkan: yiğit soydan gelen
Koçkar: dövüş için yetiştirilmiş iri boynuzlu koç
Koçu: eskiden kullanılan bir çeşit gezinti arabası
Koçubey: koç gibi gösterişli ve saygın kişi
Koçi: kabadayı, yiğit
Koçyiğit: yürekli, kahraman kişi
Kodaman: servet veya mevki sahibi insanlar için alay yollu söylenir
Koksal: yer altında geniş bir alana dağılan kök
Kolçak: yiğit, mert, koçak
zırhın kola geçirilen parçası
Koldan: elden geldiğince, güç yettiğince
Koldaş: arkadaş, iş arkadaşı
Koman: umut
Konan: misafir
Kongar: koyu esmer renk
Kongur: san ile siyah karışımı bir renk, koyu kumral, kestane rengi
Konguralp: san ile siyah karışımı bir renk, koyu kumral, kestane rengi
Kongurtay: san ile siyah karışımı bir renk, koyu kumral, kestane rengi
Konur: bozla sarı arası bir renk
yanık kırmızı
gururlu, kibirli
kahraman
Konuralp: koyu tenli yiğit
Kopan: yüksek, büyük muzaffer
Kopuz: ozanların çaldığı Türk sazı
Kopuzcu: kopuz çalan saz şairi
Kora: koro halinde oyun
Koraç: polat, çelik
Koral: sınır muhafızı
kaynağı dini ezgi olan orkestra parçası
Koralp: yiğit sınır muhafızı
ateş gibi yakıcı
Koramaz: gururlu, kibirli
Koray: kamış, kargı gibi, içi boş şeyler
kızıl renk almış ay
Korçak: heykel, put
Korcan: kanı sıcak, kanı kaynayan
ateşli, canlı
içi içine sığmayan
Korçan: ateşli, canlı, hareketli
çağlayan
Korday: kuğu kuşu
Korel: kor gibi etkili, yakıcı kişi
kızgın el
Korer: ateş gibi yiğit
Korgan: kale, burç
Korhan: kor gibi kızgın hükümdar
Korkmaz: korkmayan, yılmayan, cesur
hiçbirşeyden korkmayan
Korkut: büyük dolu tanesi
hayali yaratık
korkusuzluğuyla başkalarına korku salan yiğit
Korkut (d): büyük dolu tanesi
Korkutalp: korkusuzluğuyla başkalarına korku salan kişi
Korman: kor gibi kızgın ve hareketli
Kortak: endamlı, gösterişli
Kortan: kor renkli tanyeri
yalçın kaya
pelikan
görünümüyle kor renginde olan şafak vakti
Kortay: kızgın tay
Korucu: orman veya kır bekçisi
Korugan: istihkam kale
Korur: açık sarı, açık kestane renkli
kimseyi beğenmeyen, gururlu, kendini beğenmiş
süslü, çalımlı, şık
Koryak: kıpkırmızı
Koryürek: ateş gibi sıcak yüreği olan
Koska: gururlu kişi
Kotak: şişman çocuk
Kotas: kadınların süs olarak kullandıkları bir çeşit başlık
Kotuz: gururlu, kibirli
Kotuzhan: gururlu, kibirli
Koyak: vadi, dere
dağlar arasındaki doğal çukurluklar
Koygun: etkili, hüzünlü, dokunaklı
akdoğan
Koytak: rüzgar almayan çukur yer
Koytan: dağ bucağı
Kozak: padişah mektuplarının konulduğu kutu
Koşa: çift, eş, ikiz
Koşak: destan şiir
çok güzel
