Kelaynak (Bald İbis) Hakkında Bilgi
kelaynaklar hakkında bilgi kelaynak kelaynak hakkında bilgi kuşu kısa
Tanımı
Erişkinin başı tüysüz, uzun kıvrık gagası ve kısa bacakları kırmızıdır. Yaka tüyleri uzun ve siyahtır. Kanatları ve kuyruğu uzun, siyah tüyleri metalik yeşil, omuz başlarındaki tüyler erguvanidir. Gençleri kırmızı renklerden yoksun ve gri tonlardadır.
Habitatı
Havası kuru veya kuruya yakın dağlık bölgelerde yaşarlar ve bu bölgelerin kayalıkarında yuvalanıp etrafındaki akarsularda beslenirler. Deniz kıyılarındaki kayalıklarda da üreyebilirler.
Yayılışı ve Yerel Adlar
Bir zamanlar Orta Doğu, Sahra nın kuzeyinde olmak üzere Afrika ve Avrupa Alplerinde yoğun miktarda bulunurdu ancak Avrupa daki nüfusun nesli 400 yıl önce tükendi.
Nesli tükenmeden önce üremek amacıyla Birecik’e koloniler halinde gelip yuvalanırlardı. Şu an bölgedekiler yarı yabani durumdadırlar. Çok yakın zamana kadar türün yabani olarak yalnızca Fas’ta yaşadığı zannedilirdi. 2002 yılında, 70 yıl kadar önce nesli tükendi sanılan Suriye’de yabanda yaşayan bir koloni keşfedildi.
Beslenme
Genelde böcekcil bir türdür. Bunların arasında çekirgeler, kınkanatlılar, cırcır böcekleri ve ağustos böceklerini sayabiliriz. Diğer taraftan akrep, kertenkele, yılan ve kurbağalarla da beslenirler.
Biyolojisi
Üreme bölgelerine Şubat ayı ortalarında 5 çiftlik veya 40 bireylik koloniler halinde yerleşirler. Mart ve Nisan aylarında yuvalarını kaya teraslarına veya oyuklarına biriktirdikleri dal parçalarının üzerine çim döşeyerek yaparlar. Piliçlerin yuvadan ayrılma süresi 45 gün civarında olup gençler ergenliğe 3 yaşında ulaşırlar. Ülkemizdekiler üreme dönemi sonunda kafeslere alınarak göçmeleri önlenir. Bunun sebebi 1989 yılında salınan kelaynaklardan sadece üçünün geri dönebilmesi ve üreyemeden ölmeleri olmuştur.
Göçü
Göçmen bir türdür ancak kışlama bölgeleri pek iyi bilinmemektedir. Doğu popülasyonu genelde Habeşistan’ın yüksek bölgeleri, Sudan, Somali, Yemen ve Suudi Arabistan’a göçerler. Fas'ta ayrı bölgede bulunan iki koloni arasında hareketler de gözlemlenmiştir. Bu hareketin dışında bu bölgedekiler yerleşik kolonilerdir.
Popülasyon
Yaban hayatta 420 ve esaret altında 1500 birey yaşadığı tahmin edilmektedir.
Davranışları
Sürücül bir türdür. Yeri gagayla eşeleyerek veya delik ve çatlakları karıştırarak beslenirler. Beslemelerini gündüz vakti yaparlar. Uçuşu çeltikçiden farklıdır. Kuyruğun arkasında ayaklar görünmez ve kanat parmakları daha belirgindir. Kanat çırpışları yumuşak ama güçlü ve etkilidir. Uzun uçuşlarda kanat çırpmadan süzülebilirler ve V formu oluştururlar. Tek eşli olan bu kuşlar eşlerine çok sadıktırlar. Eşlerini kaybedenlerin yemeden içmeden kesildiği veya kayalıklardan kendini bırakıp hayatına son verdiği sıkça gözlemlenmiştir.
Ses-Ötüşü
Genellikle üreme kolonilerinin dışında sessiz bir kuştur. Kısa ve gırtlaktan gelen bir ’brump’ ve boğuk ama yüksek tonda bir ‘hüyo’
Tanımı
Erişkinin başı tüysüz, uzun kıvrık gagası ve kısa bacakları kırmızıdır. Yaka tüyleri uzun ve siyahtır. Kanatları ve kuyruğu uzun, siyah tüyleri metalik yeşil, omuz başlarındaki tüyler erguvanidir. Gençleri kırmızı renklerden yoksun ve gri tonlardadır.
Habitatı
Havası kuru veya kuruya yakın dağlık bölgelerde yaşarlar ve bu bölgelerin kayalıkarında yuvalanıp etrafındaki akarsularda beslenirler. Deniz kıyılarındaki kayalıklarda da üreyebilirler.
Yayılışı ve Yerel Adlar
Bir zamanlar Orta Doğu, Sahra nın kuzeyinde olmak üzere Afrika ve Avrupa Alplerinde yoğun miktarda bulunurdu ancak Avrupa daki nüfusun nesli 400 yıl önce tükendi.
Nesli tükenmeden önce üremek amacıyla Birecik’e koloniler halinde gelip yuvalanırlardı. Şu an bölgedekiler yarı yabani durumdadırlar. Çok yakın zamana kadar türün yabani olarak yalnızca Fas’ta yaşadığı zannedilirdi. 2002 yılında, 70 yıl kadar önce nesli tükendi sanılan Suriye’de yabanda yaşayan bir koloni keşfedildi.
Beslenme
Genelde böcekcil bir türdür. Bunların arasında çekirgeler, kınkanatlılar, cırcır böcekleri ve ağustos böceklerini sayabiliriz. Diğer taraftan akrep, kertenkele, yılan ve kurbağalarla da beslenirler.
Biyolojisi
Üreme bölgelerine Şubat ayı ortalarında 5 çiftlik veya 40 bireylik koloniler halinde yerleşirler. Mart ve Nisan aylarında yuvalarını kaya teraslarına veya oyuklarına biriktirdikleri dal parçalarının üzerine çim döşeyerek yaparlar. Piliçlerin yuvadan ayrılma süresi 45 gün civarında olup gençler ergenliğe 3 yaşında ulaşırlar. Ülkemizdekiler üreme dönemi sonunda kafeslere alınarak göçmeleri önlenir. Bunun sebebi 1989 yılında salınan kelaynaklardan sadece üçünün geri dönebilmesi ve üreyemeden ölmeleri olmuştur.
Göçü
Göçmen bir türdür ancak kışlama bölgeleri pek iyi bilinmemektedir. Doğu popülasyonu genelde Habeşistan’ın yüksek bölgeleri, Sudan, Somali, Yemen ve Suudi Arabistan’a göçerler. Fas'ta ayrı bölgede bulunan iki koloni arasında hareketler de gözlemlenmiştir. Bu hareketin dışında bu bölgedekiler yerleşik kolonilerdir.
Popülasyon
Yaban hayatta 420 ve esaret altında 1500 birey yaşadığı tahmin edilmektedir.
Davranışları
Sürücül bir türdür. Yeri gagayla eşeleyerek veya delik ve çatlakları karıştırarak beslenirler. Beslemelerini gündüz vakti yaparlar. Uçuşu çeltikçiden farklıdır. Kuyruğun arkasında ayaklar görünmez ve kanat parmakları daha belirgindir. Kanat çırpışları yumuşak ama güçlü ve etkilidir. Uzun uçuşlarda kanat çırpmadan süzülebilirler ve V formu oluştururlar. Tek eşli olan bu kuşlar eşlerine çok sadıktırlar. Eşlerini kaybedenlerin yemeden içmeden kesildiği veya kayalıklardan kendini bırakıp hayatına son verdiği sıkça gözlemlenmiştir.
Ses-Ötüşü
Genellikle üreme kolonilerinin dışında sessiz bir kuştur. Kısa ve gırtlaktan gelen bir ’brump’ ve boğuk ama yüksek tonda bir ‘hüyo’
