iSViCRE'de Yasam
isviçrede yaşam isvicrede yasam isviçre de yaşam isvicrede hayat isviçrede maaşlar
iSViCRE'de Yasam
Isviçre'de yasam...
Genel anlamda insanin; dogup büyüdügü yerleri terkedip baska yerlere gitmesinin beraberinde getirmis oldugu sorunlar,gerek ayni ülke içinde gerekse ülke disinda hepimizin malumudur.Bu sorunlari indirgeme de kisinin kendisine tabii ki bazi görevler düsüyor.Bu kendisinin çevresiyle olabilecek problemleri azaltabilecegi gibi çevresinin de onunla olabilecek muthtemel problemleri azaltacaktir.
Isviçre'de yasayan her 5 kisiden biri yabancidir.Yani isviçre vatandasi olmayip isviçrede yasayan kisi olmaktadir.Yabancilarin orani yerlesim birimlerine göre farkliliklar göstermektedir.Örnegin bu oran Cenevre'de % 35, italyan kantonu Ticino'da % 26 iken,daglik bir yöre olan ve endüstrisi fazla olmayan kanton Uri'de % 8 'lere düsmektedir.Bu oran Zürich'te % 20'lerin üstündedir. Önce yabanci,avrupali olmayan yabanci olmak,diger avrupa ülkelerinde oldugu gibi;isviçre'de de bir büyük dezavantaj.Bu ne anlama geliyor?Mesela issizligin günah keçileri neden yabancilar oluyor?Ama kimse bu "yabancilar" deyiminin içinde bati veya kuzey avrupali yabancilari kastetmiyor.Bazi yerlesim birimlerinde vatandaslik basvurulari,basvuranlarin milliyetine göre degerlendiriliyor, buna göre de oylama sonuçlarinin nasil olacagi malumdur herhalde?
Bilinen odur ki, bir ülkede ekonomik,siyasi sorunlar oldukça yada büyüdükçe bunun faturasinin çikarilanilabilecegi "günah keçiler" aranir.Bu o ülkedeki etnolojik duruma göre degisir.
Yabancilarin yaptiklari isler,genellikle yerli halkin yapmadiklari,yapmak istemedikleri islerdir.Söz ödevlere gelince,hersey istenebilir ama haklar sözkonusu olunca dislanma basliyor!Yerli yabanci herkesin üzerinde düsünmesi gereken konu bu aslinda.Kimse bu konu beni ilgilendirmez diyemez,degilmi?
Isviçredeki ekonomik ve is pazarindaki durum genel olarak eski senelere onaran düzelmis gibi görünsede,yabancilar için,bilhassa bati ve kuzey avrupali olmayan yabancilar için durum daha da kötülesmektedir.Isçi ve yabanci haklarinin savunulabilmesi için gerçekten iyi çalismalara,organize edilmis çalismalara ihtiyaç vardir.Avrupa sebest dolasim kararinin hayata geçecegi 2006 senesinden sonra;isviçrede Türkiyeli yasayanlar için sorun daha agirlasacaktir.Bilhassa kalifiye olmayan kisilerin is bulmalari daha da zor olacaktir.Federal hükümetin yürürlüge koymak istedigi " Çember Modeli'nde" yabancilar 3 kategoriye ayiriliyor.Bu Çember modelinin en son halkasinda ise türkiyelilerde bulunmaktadir.Bunlar zor entegre olan kisiler kategorisine,yani istenmeyen kisiler kategorisine konuluyor.Is bulmalari cok zor,ailelerini yanlarina getirmeleri cok zor hale getiriliyor.
Göze batan en büyük adaletsizliklerden biri; farkli maas durumu.Ayni isi yapan kisiler degisik maaslar almaktadirlar.Bu maas farkliliklari yabancilar arasinda daha da belirgindir. "Milliyete göre maas ".Yaz 2000 itibari ile Isviçre'de takriben 1 milyon yabanci uyruklu çalisan yasamaktaydi.Isviçrede çalisan nüfusun 4/1'i yabanci.Tipik yabanci isçi "40 yasin altindaki erkek isçi" karakterini çiziyor.
Gastronomi bransinda hizmet görülen her 2 is saatinin 1'ini yabancilar yerine getirmektedirler.Saglik bransinda çalisanlarin 3/1 'ini yabancilar olusturmaktadir.
Yabancilar arasindaki en büyük sorun "egitim ve kalifiye eleman olma" sorunudur.
Isviçrede yasayan bati ve kuzey avrupalilarin yarisi üniversite diplomasina sahiptirler.Isviçrelilerde bu oran % 25 ve güney avrupalilarda (italyan,ispanyol,portekiz) ise % 10 civarindadir.Bu oran türkiyeden gelenlerde daha da düsüktür. Kuzey ve bati avrupalilar genellikle yönetici kademesinde çalisiyorlar.EU ülkelerinden gelmeyenler isviçrelilere göre % 46 daha az maas aliyorlar.Bu kimsenin yapmak istemedigi "kötü" isleri yapan yabancilarin daha da az ücret karsiliginda yinede bu isleri yapmak zorunda kaldiklarindan kaynaklaniyor.Çünkü baska alternatifleri olmadiklari içindir.Bundan dolayi egitime,mesleki egitime çok önem verilmelidir.Birkaç sene içersinde dönecegiz hesabi yapan aile büyüklerinin,çocuklarina yaptiklari en büyük kötülük bence bu olmaktadir.Bu tutum çocuklarin da baba ve anneleri gibi zincirin en son halkasini olusturmalari anlamina geliyor.Agir ve kötü ise düsük ücret. Ama son senelerde üniversite bitiren yada üniversite ögrenimi gören türkiyelilerin sayisi gitgide artmaktadir,bu da gayet sevindirici bir gelismedir.Bu olay ailelerin kültür ve egitim seviyelerinden kaynaklanmaktadir.Isviçre'de zorunlu egitim 9 yillik-egitimdir.
Alintidir...
iSViCRE'de Yasam
Isviçre'de yasam...
Genel anlamda insanin; dogup büyüdügü yerleri terkedip baska yerlere gitmesinin beraberinde getirmis oldugu sorunlar,gerek ayni ülke içinde gerekse ülke disinda hepimizin malumudur.Bu sorunlari indirgeme de kisinin kendisine tabii ki bazi görevler düsüyor.Bu kendisinin çevresiyle olabilecek problemleri azaltabilecegi gibi çevresinin de onunla olabilecek muthtemel problemleri azaltacaktir.
Isviçre'de yasayan her 5 kisiden biri yabancidir.Yani isviçre vatandasi olmayip isviçrede yasayan kisi olmaktadir.Yabancilarin orani yerlesim birimlerine göre farkliliklar göstermektedir.Örnegin bu oran Cenevre'de % 35, italyan kantonu Ticino'da % 26 iken,daglik bir yöre olan ve endüstrisi fazla olmayan kanton Uri'de % 8 'lere düsmektedir.Bu oran Zürich'te % 20'lerin üstündedir. Önce yabanci,avrupali olmayan yabanci olmak,diger avrupa ülkelerinde oldugu gibi;isviçre'de de bir büyük dezavantaj.Bu ne anlama geliyor?Mesela issizligin günah keçileri neden yabancilar oluyor?Ama kimse bu "yabancilar" deyiminin içinde bati veya kuzey avrupali yabancilari kastetmiyor.Bazi yerlesim birimlerinde vatandaslik basvurulari,basvuranlarin milliyetine göre degerlendiriliyor, buna göre de oylama sonuçlarinin nasil olacagi malumdur herhalde?
Bilinen odur ki, bir ülkede ekonomik,siyasi sorunlar oldukça yada büyüdükçe bunun faturasinin çikarilanilabilecegi "günah keçiler" aranir.Bu o ülkedeki etnolojik duruma göre degisir.
Yabancilarin yaptiklari isler,genellikle yerli halkin yapmadiklari,yapmak istemedikleri islerdir.Söz ödevlere gelince,hersey istenebilir ama haklar sözkonusu olunca dislanma basliyor!Yerli yabanci herkesin üzerinde düsünmesi gereken konu bu aslinda.Kimse bu konu beni ilgilendirmez diyemez,degilmi?
Isviçredeki ekonomik ve is pazarindaki durum genel olarak eski senelere onaran düzelmis gibi görünsede,yabancilar için,bilhassa bati ve kuzey avrupali olmayan yabancilar için durum daha da kötülesmektedir.Isçi ve yabanci haklarinin savunulabilmesi için gerçekten iyi çalismalara,organize edilmis çalismalara ihtiyaç vardir.Avrupa sebest dolasim kararinin hayata geçecegi 2006 senesinden sonra;isviçrede Türkiyeli yasayanlar için sorun daha agirlasacaktir.Bilhassa kalifiye olmayan kisilerin is bulmalari daha da zor olacaktir.Federal hükümetin yürürlüge koymak istedigi " Çember Modeli'nde" yabancilar 3 kategoriye ayiriliyor.Bu Çember modelinin en son halkasinda ise türkiyelilerde bulunmaktadir.Bunlar zor entegre olan kisiler kategorisine,yani istenmeyen kisiler kategorisine konuluyor.Is bulmalari cok zor,ailelerini yanlarina getirmeleri cok zor hale getiriliyor.
Göze batan en büyük adaletsizliklerden biri; farkli maas durumu.Ayni isi yapan kisiler degisik maaslar almaktadirlar.Bu maas farkliliklari yabancilar arasinda daha da belirgindir. "Milliyete göre maas ".Yaz 2000 itibari ile Isviçre'de takriben 1 milyon yabanci uyruklu çalisan yasamaktaydi.Isviçrede çalisan nüfusun 4/1'i yabanci.Tipik yabanci isçi "40 yasin altindaki erkek isçi" karakterini çiziyor.
Gastronomi bransinda hizmet görülen her 2 is saatinin 1'ini yabancilar yerine getirmektedirler.Saglik bransinda çalisanlarin 3/1 'ini yabancilar olusturmaktadir.
Yabancilar arasindaki en büyük sorun "egitim ve kalifiye eleman olma" sorunudur.
Isviçrede yasayan bati ve kuzey avrupalilarin yarisi üniversite diplomasina sahiptirler.Isviçrelilerde bu oran % 25 ve güney avrupalilarda (italyan,ispanyol,portekiz) ise % 10 civarindadir.Bu oran türkiyeden gelenlerde daha da düsüktür. Kuzey ve bati avrupalilar genellikle yönetici kademesinde çalisiyorlar.EU ülkelerinden gelmeyenler isviçrelilere göre % 46 daha az maas aliyorlar.Bu kimsenin yapmak istemedigi "kötü" isleri yapan yabancilarin daha da az ücret karsiliginda yinede bu isleri yapmak zorunda kaldiklarindan kaynaklaniyor.Çünkü baska alternatifleri olmadiklari içindir.Bundan dolayi egitime,mesleki egitime çok önem verilmelidir.Birkaç sene içersinde dönecegiz hesabi yapan aile büyüklerinin,çocuklarina yaptiklari en büyük kötülük bence bu olmaktadir.Bu tutum çocuklarin da baba ve anneleri gibi zincirin en son halkasini olusturmalari anlamina geliyor.Agir ve kötü ise düsük ücret. Ama son senelerde üniversite bitiren yada üniversite ögrenimi gören türkiyelilerin sayisi gitgide artmaktadir,bu da gayet sevindirici bir gelismedir.Bu olay ailelerin kültür ve egitim seviyelerinden kaynaklanmaktadir.Isviçre'de zorunlu egitim 9 yillik-egitimdir.
Alintidir...
