İşte böyle sevdim onu ben .Burası benim köşem

OLMAYACAKSIN ARTIK...

Varla yok arasında kalmayacaksın artık..
Cunkı ne hayatımda nede hayallerımde olmayacaksın….
Sıtem ve nefret dolu cumlelerın arasında erıyıp gıdeceksın.
Kaybolacaksın kurdugum hayellerımın arasında,tukenceksın bırbır
yasanan onca anılar arasında.
Yıtık duseceksın sesım kulagında her cınladıgında.
Sadece olamayacaksın

Bensızlıge attıgın o ılk adımında bın pısmanlıtan baksa hıc bır sey
olmıcak sende.
Yetım kalmıs cocukuklar gıbı huzun dolacak ıcıne.
Senı benım gıbı dusunen ne bırısı hayatında olacak nede bır aılen..
Uzerıne tıtreyen ne benım gıbı bırısını bulabıleceksın
nede…!
Ve bır heyecanla bakacaksın telefonun her caldıgında ama,,,,
Ne yazıkkı ben olmıcam arayan belkı yenı sevgılın belkıde bır dostun.
Bır muddet sonra dalacaksın onca anılara
Bazen sana kızıslarım bazende sevdamı haykırıslarımı hatırlıyacaksın
Ve anlam veremıdıgın bır hıs dusecek o zavallı yuregıne medyum
Gozlerınden yaslar akmaya baslıcak anlam veremedıgın
Ama sen benı dusunurken bende ıse sen olmıcaksın..
 
Yüreğim dönerse taşa toprağa..
Geçerim o zaman senden gecerim..
Kurumuş yapraklar dönerse güle goncaya..
Geçerim o zaman senden geçerim..

Cehennem ateşi cennet bağına dönerse eğer...
Güneş gül yüzünü aydınlatmaz sönerse eğer..
Bembeyaz kar alev alıp yanarsa eger...
Gecerim o zaman senden gecerim...

Sular buz tutarsa bir agustos günü...
Yadımdan cikarırsam bugünü dünü...
Bir de duyarsan ölüm haberimi hani....
Geçerim o zaman senden geçerim..

Ne zaman sahralar deniz,denizler sahra olursa..
Günes doğuşunu unutur gözden kaybolursa...
Ağaç ates yakmak yerine bedenini dondurursa..
Geçerim o zaman senden geçerim..

Leylayım dinleyene bir sözüm var....
Ahde bin vefa borcum var....
Sözümde durmaz isem yüreğim kan ağlar...
Geçerim o zaman senden geçerim..
 

Kırıldı Kalbim...


Kalbim kırıldı
Kızgındın.
Kırgındın.

Canın acıyordu.
Benimde acıyordu.
Senin canın acırdı da, benimki durur muydu...
Seninkinden bir az, bir fazla ne fark ederdi ki.
Acıyordu.
Yüreğini avuçlarımın içine aldım.
Kanıyordu.
Kendi yüreğimi bastirip o yaranın üstüne.
Acımasın diye uğraştım.
Acımamalıydı.
Sen ağladın.
Ben ağladım.
Sen güldün.
Ben güldüm.
Senin mutlulugun, benim sevincim.
Hüznünse, acımdı.
Hissediyordum seni, en kötü anında bile.
Hayalinle konusuyor, dua ediyordum.
Sana.
CANIMA...
Her içimi acı kapladığında.
"Güçlü ol" diye fısıldıyordum..
Sen bunu hiç bilmedin, belki hiç hissetmedin.
Anla.
Senin adına "YAR" dedim, nedir bilir misin anlamı.
Bilir misin?
"YAR" için ölmek bile güzeldir derler.
Öyleymiş.
Anladım.
Senin için kalkanımı silahımı alıp, savaşa giderdim..
Giderim de hala.
Yeter ki sen üzülme...
Ve yar ...


Kırgınım sana. Kırıldım. Acıdı canım.


Kalbim kırıldı.


Sen duymadin o kırılmayı, duyurmadım sana..
Üzülme diye.
Canın acımasın diye.
Senin canın acırsa,benimki durur mu.
Şimdi yar.
Bırak arkamı döneyim, kırılan kalbimi onarırken.
Bakma bana.
İstemeden açtığın o yarayı görme.
İstemiyorum.
Üzülme diye.
Üzülürsen, üzülürüm. Anla.
Gözlerine bakmamı isteme.
İsteme akan gözyaşlarımı, görmeni istemiyorum.
Ben zaten ağlıyorum.
Sen sakın ağlama..
Ve sakın! Sakın!
Dokunma kalbime.
Kırılan kalbimin kırıkları eline batmasın.
Batarsa benim elim kanar çünkü...