Sen benim hiçbir seyimsin
Yazdiklarimdan çok daha az
Hiç kimse misin bilmem ki nesin
Lüzumundan fazla beyaz
Sen benim hiçbir seyimsin
Varligin yoklugun anlasilmaz
Galiba eski liman üzerindesin
Nasil karanligima bir yildiz olmak
Dudaklarinla cama çizdigin
En fazla sonbahar otellerinde
Üniversiteli bir kiz uykusu bulmak
Yalnizligi öldüresiye çirkin
Sabaha karsi öldüresiye korkak
Kulagi çabucak telefon zillerinde
Sen benim hiçbir seyimsin
Hiçbir sevismek yasamisligim
Henüz bos bir roman sahifesinde
Hiç kimse misin bilmem ki nesin
Ne çok çigliklarin silemedigi
Zaten yok bir tren penceresinde
Sen benim hiçbir seyimsin
Yabanci bir sarki gibi yarim
Yagmurlu bir agaç gibi islak
Hiç kimse misin bilmem ki nesin
Uykumun arasinda çagirdigim
Çocukluk sesinle aglayarak
Sen benim hiçbir seyimsin
KESKE Keske tanimasaydim seni
Omuzlarima bu kadar yük binmezdi o zaman
Gözlerim aglamayi bilmezdi
O kadar sik kalbim çarpmazdi böyle delicesine,
Benim de ellerim simsicak olurdu mutlaka
Geceleri asla uykusuzluk çekmezdim sabaha kadar
Rüyalarim hatta tatli hayallerim olurdu
Duygusuzca düsünmezdim yoklugunda günlerimi, saatleri hep
Hiç üsümezdim böylesine ölü soguklugunda
Hirsim takip etmezdi beni, kötü kader
Kan çanagina dönmezdi gözlerimin ta içi.
Kayan yildizlardin bende farkli dilekler tutardim,
Duyardim, anlardim yanimda konusulani,
Hayretim bu kadar artmazdi o zaman
Ben de gülerdim zaman zaman
Deniz ve mehtap benim için önemli olurdu.
Hele kara sapli biçak dostum olmazdi sirtimda
Günessiz dünyamda kavrulmazdi cigerim
Beynim ise böylesine hirçin aglamazdi.
Kar yüregime damla damla vurmazdi.
Gözyasim ruhumu daraltmazdi, benligimi sikistirmazdi.
En tiz sesiyle çigliklar atmazdi gögsüm.
Simsiyah yankilar olusturmazdi uykumda.
Saçima sakalima bende bakardim.
Delicesine bütün gücümle sigarami çekmezdim.
Ya da keske tanimasaydim seni...
Keske...