İnat Çocuklarla Nasıl Başedilir ?

inat çocuğa nasıl davranmalı
inatlaşan çocuğa nasıl davranmalı



Sevgili melekler, çocuk büyütmek zor zanaat 🙂 İnsnaın ömründen ömür gidiyor doğrusu. Ancak verdiğiniz emek, çaba ve sevgi size terbiye ve saygı olarak dönebiliyorsa ne mutlu size 🙂 Çocuk büyütürken en zorlanılan durumlardan biri de inatlaşan çocuktur. İnat çocuğa nasıl davranmalı, ne yapmalı, ne yapmamalı, uzmanların ağzından sizlerle paylaşıyoruz ..





Çocuklar farklı yaş dönemlerinde anne babaya karşı gelirler ve her dönemde inatçılıkları ayrı değerlendirilmelidir. 2 - 4 yaşlarında, çocuk "hayır" diyebilme yeteneğini kazanır. Bu yetenek doğal olarak özellikle anne babayı yorar, zorlar ve bıktırır. Bu kadar küçük, beceriksiz, yetişkin ilgisine muhtaç bir çocuğun yetişkinlere direnmesine ve hatta onları yenebilmesine inanabilmek zordur. Çocuklar bu yeteneklerini daha çok anne babalarıyla ilişkilerinde belirgin şekilde kullanmaktadırlar.

Anne, baba, çocuk; tuvalet eğitimi, yemek yeme, uyuma saatleri ve yuvaya gitme gibi disiplin ya da düzen gerektiren konularda sıklıkla çatışmaya başlarlar. Aslında çatışmaların esas nedeni çocuğun "hayır" deme yeteneğini sergileme arzusudur.

4 - 6 yaşlarda çocuklar evde ve okulöncesi kurumlarda küçük toplumsal kuralları öğrenmeye başlarlar. Bu yaşlarda da halen ben merkezcilikleri sürmekte olan çocukların gözünde en önemli kendileridir ve her şey anında yerine getirilmeli, sevdikleri, istedikleri yanlarında olmalı, en çok onlar sevilmelidirler. Ancak yavaş yavaş toplumsal kuralların öğrenilmesiyle egoistlikleri biraz azalır.

Bahsettiğimiz süreçte; disiplin uygulamaları ile ilgili sorunlar, ebeveynin bu konudaki başarıları veya başarısızlıkları da gündeme gelmektedir. Ebeveyn ve çocuk arasındaki disiplin sorunları bu dönemde çözülemezse ileride kalıcı bir inatlaşma ya da ebeveyne karşı gelme tutumları ortaya çıkmaktadır.

İnatçı bir çocuğu ele aldığımızda pek çok nedenle karşılaşabiliriz. Zor doğum, doğumda havasız kalma, ateşli havale geçirme, uykusuzluk, açlık, dikkat eksikliği, aşırı hareketlilik gibi durumlar bunlardan bazılarıdır. Bu çocuklar evde, yuvada ve her ortamda aynı inatçılık davranışlarını sergilerler. Ancak bazı çocuklar da sadece yuvada, ya da sadece anne babayla inatlaşır. Bu durumda çocuk ve karşı tarafın tutumları ayrı değerlendirilmelidir. Çünkü artık bir disiplin sorunu olduğu açıktır. Disiplin konusunda neler yapılıyor, neler yapılmıyor, ne yapılmalıdır soruları irdelenmelidir.

- Çocuktan bütünüyle değişmesini değil, davranışını değiştirmesini istemeli ve bunu da isteme yöntemini bilmeliyiz. "Senden bıktım, bezdirdin beni, keşke seni doğurmasaydım, ne inatçı çocuksun..." gibi tepkiler doğruca çocuğu hedef alan suçlamalar olup, onun özsaygısını zedeleyerek, bir de sevilmediği duygusunu yaratacaktır. Çocuk istenmediğini, sevilmediğini, zaten baş belası olduğunu düşünerek olumlu bir değişime gayret göstermeyecektir. Ayrıca daha fazla tepki alabilmek için sinemalarını da artıracak ve durum içinden çıkılmaz hale gelecektir.

Kısır döngüye girmeden sorunları çözebilmek için çocuk eğitiminde ana kuralımız olan "onu kabul ettiğimizi, sevdiğimizi" göstermemiz gerekir. Bizim için değerli olduğunu hissettirirsek, sevgimizi gösterir, olumlu davranışlarına olumlu ve övgü dolu tepkiler verirsek ilk adımı atmış oluruz. Daha sonra uygun dille (ben dili) davranışını neden beğenmediğimizi ve bizde yarattığı olumsuzlukları anlatabiliriz. Çocuğun benliği dışında bir hedef göstermeye dikkat etmeliyiz.

Anne baba olmanın ve bir çocuk yetiştirmenin zorlukları ortadadır. Bazen tahammül sınırları aşılmakta ve bu noktada ne yazık ki iki büyük yanlış yapılmaktadır. Ebeveyn ya çocuğu döver ( benlik saygısı zedelenen çocuk artık hiç bir şeyden korkmaz olur, yüz göz olunur ) ya da taviz verir ( rüşvetsiz hiç bir istenen davranışı yapmayan ve davranışını değiştirmeyen arsız bir çocuk olur ).

- Çocuğa disiplin konusunda anne babanın aynı mesajı verebilmesi bir diğer altın kuraldır. Ebeveynin doğruları aynı olmalıdır. Eğer farklı mesaj alırsa çocuk işine gelen tarafı seçip diğer ebeveyni suçlayacaktır.

- Bir davranışı değiştirmek için sabırlı olmak, tutarlı olmak ve uygun zamanı beklemek önemlidir. Farklı zamanlarda, anne veya baba aynı davranışa farklı tepkiler verebilir veya çok çabuk davranış değişikliği bekleyebilir çocuktan. Davranış değiştirme, inatçılığı azaltma sabır, tutarlılık ve yaratıcılık isteyen bir eylemdir.

• Çocuğa örnek olmak ise etkili yöntemlerin işlemesine yardımcı olur. Onda değişmesini istediğiniz davranışı siz sergilemeyin.
• Değişen her olumsuz davranışı zamanında görerek ödüllendirin.