Hayattan aldığım en büyük derslerden biri hayvanların insanlardan daha sevecen ve sadık olduğudur. Hatta nankör diye itham edilen kediler bence bir çok insandan daha kadir kıymet bilir. Mesela benim oğlum Leo. Ben daha onun kadar akıllı ve sevecen bir kedi daha görmedim. Gel dersin gelir, dur dersin durur. İşten eve gelince kucağıma atlayıp benle hasret gidermden asla oturtmaz. Öyle sevecen, öyle içten ki. Onun sevgisi ve zekası beni hep şaşırtmıştır.
Şimdi Leo'ya kardeş bir de Lokum'umuz var. O da yetim bir kedi tıpkı Leo gibi. Yaklaşık 2 hafta önce aç , bitkin ve ölmek üzere bir haldeyken sokakta buldum. Yürüyemiyordu bile halsizlikten. Aldık kıyamadım besledim ve şimdi maşallah tavşan gibi zıplıyor , koşuyor. Oğlum da minik kardeşine çok iyi davranıyor şükürler olsun.