Bir masaLın hiç kaybetmeyen kahramanı gibiydim senLeyken... Oysa
bir oyuncak tiyatrosunda, ipLeri başkasının eLLerinde oLan
kukLaymışım... "-SoLa fazLa Çekme ipi ne oLur, orada yüreğim var!..
Tam umuda kapılmış Kollarımı açmıştım ki Acı acı öttü saat...
Yine kursağımda kaldı faslı muhabbet
Yine hasretime yenildi rüyam
Bütün zamanlara söve söve uyandım… yazık ettim kendime!
Yaralarından Ayrı Düşen Kabuklar Kadar Yolumuz Vardı, Tanrı Katından Cehenmemin En Dibine...
Hepsi Hepsi İki Ayrı Yaraydık, Aynı Bandı Arayan......
Bulamadık; Kabuk Bağladık,
kusura
bakma dünya, biz seninle anlaşamıyoruz...Ya ben sana fazla geliyorum,Ya
da sen benim hayallerime dar geliyorsun.Ayır bizi hakim bey...Zaten
görücü usulü evlendik.Ne ona sordular bunu alır mısın? diye, Ne de bana
sordular dünya'ya gelir misin? diye.
Gitmeni de istemedim kalmanı da.
Gitmen de tüketti yüreğimi kalman da...
Hiç ortası olmadı bu aşkın.
Varlığında yokluğuna; yokluğunda varlığına ağlattın.
Sevdin mi? Sevmedin mi? Birleştik mi? Ayrıldık mı? Ben hiç bilemedim...
...Hep iki ayrı noktadaydık biz.
Baharda varsan güzde yoktun. Dilde varsan, sözde yoktun.
Ne başı ...oldu bu aşkın, ne sonu. Ne gitmeyi bildin nede kalmayı!!!..