cadi kizz
Hamiş Melek
En guzel dogum hıkayerı
Cennetim... Seni içimde hissetmeye başladığım o gün gözyaşlarımı tutmak için zorlamadım kendimi… Bir insanın kalp atışı bu kadar mı etkilerdi, insanı… O an bir kez daha şükrettim allaha, bu nasıl bir mucizedir allahım.. Ben hamileydim.. Bir kaç hafta geçtikten sonra seni kaybetme ihtimalimi öğrendim.. Dünyam başıma yıkılmış sanki, bir daha bu duyguları tatmayacak gibi hissetmistim.. Herşey son bulmuş gibiydi.. ama sen direndin bırakmadın anneciğini.. Hastanenin bir odasında camın köşesindeyken konuşmuştuk ya seninle işte ozaman anladım, beni bırakmayacağını.. Yattım... 1.5 ay boyunca seninle keyif çattık.. Hiç kalkmadan... 3. ayını tamamlamıstın, içimde... Artık midemin bulanmasınıda geçirmiştin, büyümenle.. 5. ayında hamileliğimin karnımın büyüdüğünü farkettim... Sen daha belirgindin artık, tekmelerini hissedebiliyor, karnımın üzerinden bakınca ayak hareketlerini izleyebiliyordum... Bu beni o kadar mutlu etti ki... Sana aramızda tenim olmasına rağmen dokunabilmek... Allahım nasıl bir duygu selidir bu... Kelimeler neden anlatamıyor, hissettiklerimi diye babana hayıflanırdım... O da hissetsin benim hissettiklerimi diye... Sonra şirin bir kızım olacağını öğrendim... Kız annesi olacaktım... Allahım, ne kadar da sulu göz olmustum... Doktor bile şaşırmıştı, çığlıklarımıza... Kızımız olacakmış!.. Çok güzeldi. Ultrason fotoğraflarına bakmaktan alamıyorduk babanla kendimizi... Geceleri iyi geceler kızım dediğimde, tekmelerin nasılda dururdu hemen... Zeki kızım benim🙂
3 ay daha geçti üzerinden ki evimizde telaş başlamıştı, doğum heyecanı... Ben seni nasıl doğururum diye babana sorardım her gece... Sağlıklı olmandı tek temennim, derken rutin kontrolümüze gideceğimiz günün gecesi sen rahat durmamıştın, Gecenin 3'ünde uyandırdın beni, çıkmak için sabrısızlanırken sen ben daha ne olduğunu anlayamadan anneanneni uyandırıp ağrılarımın olduğunu söylerken panik halindeki, anneannen ve halanı arayıp, doğum çantasını aceleyle hazırlamaya başladı. Bense, seni ne zaman kucağıma alırım, telaşı sarmıştı hertarafımı... Derken taksi geldi hastaneye gidip ilk muayenemizi olduk, evet işte sen gelmeye hazırlanıyordun, canın babacığın ise gece mesaisinde herşeyden habersizdi. Hemen ona da haber verdik tabiki...
Doğum yapacağım hastaneye yani ebe annen olan halanın görev yaptığı hastaneye doğru, yola çıktık... Anneannen, deden ve halanla birlikte. Yolda; hem halanla konuşup, hemde senin ne halde olduğunu merak edip durdum, sancılarıma rağmen...
Sonra sen, doğum yoluna girmeye başladın... Karnımın aşağıya inmesinden anlamıştım bunu, hastaneye vardık ama oda ne baban çoktan gelmiş, bizi hastanenin önünde bekliyor. Canım benim nasılda heyecanlıydı, bende ise garip bir utanç duygusu, nedense artık. Saat 6 sularıydı, ebe olan halan yanıma gelip beni doğum için hazırladı. Saat 8 gibi de artık doğma vaktiydi, doğum masasına espirilerle yatıp 40 dk sonra espirilerle kalktım, evet sen geliyordun. Başın halanın ellerinde olanca gücümle ıkınıp senin sesini duydum. Küçücüktün... Çünkü 36 haftalık doğmuştun, sağlıklıydın ama.. Hemen seni bana verdiler, ağlarken birden susuverdin anacığının koynunda, canım benim... O anki kokunu asla unutamam... Cennetim benim... Doğumhaneden çıkarken seni aldım kucağıma ve babanın yanına gittik birlikte, baban bizi görünce hemen koşup yanımıza geldi. Seni yani cennet meyvemizi görmeye, allahım nasıl bir mutluluk.
Anneydim artık... Benimdin, kucağımda... o gece gözümü hiç kırmadım seni izlemekten, ilk emme zamanı geldiğinde allahım nasılda direnmiştin, yormuştun beni, ama sonrası...
DÜNYADA BAŞKA HİÇBİR ŞEY BENİ BU KADAR MUTLU VE HUZURLU KILAMAZDI... HİÇ BİR ZAMAN NE EVLENECEĞİMİ NE DE ÇOCUK SAHİBİ OLACAĞIMI DÜŞÜNMEYEN, BEN BİR ANNEYDİM ARTIK... CANIM KIZIM SENİNLE BİRLİKTELİĞİMİZ, HENÜZ 7 AY OLMASINA RAĞMEN SANKİ SEN BİZİM HAYATIMIZA DAHA ÇOK ÖNCEDEN DAHİL OLMUŞ GİBİSİN... 7 AY DEĞİL 77 YIL GEÇSE BİLE SENİ HEP İLK GÜNKİ GİBİ SEVMEKTEN VAZGEÇMEYECEĞİM... ANNEN...
3 ay daha geçti üzerinden ki evimizde telaş başlamıştı, doğum heyecanı... Ben seni nasıl doğururum diye babana sorardım her gece... Sağlıklı olmandı tek temennim, derken rutin kontrolümüze gideceğimiz günün gecesi sen rahat durmamıştın, Gecenin 3'ünde uyandırdın beni, çıkmak için sabrısızlanırken sen ben daha ne olduğunu anlayamadan anneanneni uyandırıp ağrılarımın olduğunu söylerken panik halindeki, anneannen ve halanı arayıp, doğum çantasını aceleyle hazırlamaya başladı. Bense, seni ne zaman kucağıma alırım, telaşı sarmıştı hertarafımı... Derken taksi geldi hastaneye gidip ilk muayenemizi olduk, evet işte sen gelmeye hazırlanıyordun, canın babacığın ise gece mesaisinde herşeyden habersizdi. Hemen ona da haber verdik tabiki...
Doğum yapacağım hastaneye yani ebe annen olan halanın görev yaptığı hastaneye doğru, yola çıktık... Anneannen, deden ve halanla birlikte. Yolda; hem halanla konuşup, hemde senin ne halde olduğunu merak edip durdum, sancılarıma rağmen...
Sonra sen, doğum yoluna girmeye başladın... Karnımın aşağıya inmesinden anlamıştım bunu, hastaneye vardık ama oda ne baban çoktan gelmiş, bizi hastanenin önünde bekliyor. Canım benim nasılda heyecanlıydı, bende ise garip bir utanç duygusu, nedense artık. Saat 6 sularıydı, ebe olan halan yanıma gelip beni doğum için hazırladı. Saat 8 gibi de artık doğma vaktiydi, doğum masasına espirilerle yatıp 40 dk sonra espirilerle kalktım, evet sen geliyordun. Başın halanın ellerinde olanca gücümle ıkınıp senin sesini duydum. Küçücüktün... Çünkü 36 haftalık doğmuştun, sağlıklıydın ama.. Hemen seni bana verdiler, ağlarken birden susuverdin anacığının koynunda, canım benim... O anki kokunu asla unutamam... Cennetim benim... Doğumhaneden çıkarken seni aldım kucağıma ve babanın yanına gittik birlikte, baban bizi görünce hemen koşup yanımıza geldi. Seni yani cennet meyvemizi görmeye, allahım nasıl bir mutluluk.
Anneydim artık... Benimdin, kucağımda... o gece gözümü hiç kırmadım seni izlemekten, ilk emme zamanı geldiğinde allahım nasılda direnmiştin, yormuştun beni, ama sonrası...
DÜNYADA BAŞKA HİÇBİR ŞEY BENİ BU KADAR MUTLU VE HUZURLU KILAMAZDI... HİÇ BİR ZAMAN NE EVLENECEĞİMİ NE DE ÇOCUK SAHİBİ OLACAĞIMI DÜŞÜNMEYEN, BEN BİR ANNEYDİM ARTIK... CANIM KIZIM SENİNLE BİRLİKTELİĞİMİZ, HENÜZ 7 AY OLMASINA RAĞMEN SANKİ SEN BİZİM HAYATIMIZA DAHA ÇOK ÖNCEDEN DAHİL OLMUŞ GİBİSİN... 7 AY DEĞİL 77 YIL GEÇSE BİLE SENİ HEP İLK GÜNKİ GİBİ SEVMEKTEN VAZGEÇMEYECEĞİM... ANNEN...
