Doğmamış bebekten mektup
doğmamış bebekten mektup doğmamış bebeğe mektup bebekten babaya babaya bebeğin babasına mektubu
DOĞMAMIŞ BEBEKTEN MEKTUP
(okurken gözyaşalrımı tutamadım)
DOĞMAMIŞ BEBEKTEN MEKTUP
(okurken gözyaşalrımı tutamadım)
Sevgili anneciğim,
Henüz beni görmediğini biliyorum. Aynı zamanda ne kadar merak ettiğini de…
Aslında bende seni merak ediyorum. Seninle ilgili bazı konularda fikir sahibi oldum diyebilirim. Ne yersin, ne içersin biliyorum çünkü senden besleniyorum. Neye ne tepki vereceğini de az çok biliyorum. O yüzden doğduğumda ve büyüdüğümde seni üzmemek için elimden geleni yapacağım. Ama ne olur sen de ufak tefek yaramazlıklarıma kızma, beni dövme. Bir şeyleri kırdığımda beni cezalandırma. Ben seni hep seviyor olacağım. Bana en kızgın olduğun zamanlarda bile sen de beni seversin değil mi anneciğim?
Canım annem, biliyor musun? Dün babamla benim geleceğim hakkında konuşuyordunuz. Benim sizinle ilgili bütün kaygılarımı sildiniz aklımdan. Ama geleceğim ile ilgili bir sürü soru geliyor aklıma ve bir sürü de endişe…
Çok huzurlu hissettim kendimi. Sizi dinledim can kulağı ile. Bana olan sevginizden bahsediyordunuz. Hatta babam ile geleceğimi planlamaya başlamıştınız bile. Bu beni nasıl mutlu etti anlatamam. Babam bir ara elini senin karnına koydu. Ne sıcak eli vardı babamın. Ve ne büyük bir sevgiyle okşadı beni… Biliyorum babamla gelecekte de çok iyi anlaşacağız, ben babamla gelecekte her konuyu rahatlıkla konuşabileceğim. Her şeyimi anlatabileceğim. Ne mutlu bana… Canım babam benim. Babam bir kaygısından bahsetti anneciğim. Dedi ki: “karıcığım dünya her gün biraz daha kötüye gidiyor. Acaba iyi mi ettik çocuk sahibi olmakla? Ona istediğimiz geleceği sunabilecek miyiz?” Anneciğim ben nasıl bir dünyaya geleceğim. Dünya o kadar kötü mü? Yaşam o kadar zor mu? İnsanlar savaşıyor, cinayet işliyor diyordunuz. Savaşmak ne demek? Cinayet nedir? Oksijenimiz kalmamış. Peki, bu oksijen bizim için bu kadar önemli mi? Küçük çocukları organları işçin kaçırıyorlarmış anneciğim. Siz beni hep koruyacak ve bana kötülüklerin üstesinden nasıl geleceğimi öğreteceksiniz değil mi?
Ben çok korkuyorum anneciğim. Bu kadar kötü şeyler varsa bu dünyada, bunu kimse niye düzeltmeye çalışmıyor? Ben dünyaya geldiğimde, büyüdüğümde bunları düzeltebilirim değil mi? Bana erdemli bir insan nasıl olur öğretirsiniz değil mi anneciğim? Ben hiçbir şeyi bilmiyorum. Bana iyiyi, doğruyu, güzellikleri, insanlık için faydalı olmayı öğretirseniz, ben faydalı olabilirim değil mi anneciğim?
Anneciğim arada babamla tartıştığınızı duyuyorum, bu beni çok üzüyor ve korkutuyor. Ben doğduğumda bu tür tartışmaları yapmayacaksınız değil mi? Çünkü ben sizin birbirinizi hep sevmenizi istiyorum. Kavgalar etmenizi değil, sevgiyle kahkahalar atmanızı istiyorum.
Sabahları benimle sohbet ediyorsun ya, en eğlenceli anlarım o zamanlar. Arada da masallar okuyorsun, şarkılar dinletiyorsun bana. Ninniler söylüyorsun şimdiden. Doğduğumda da anlat o masalları bana anneciğim. Ninniler söyle o güzel sesinle. Göğsüne başımı koyup dinleyeyim senin o güzel masallarını, ninnilerini. Sımsıkı sar beni, uyut anneciğim dünyanın en güvenli yerinde, senin kucağında huzur bulayım, kokunu sindireyim içime…
Seni kimse ile paylaşmak istemiyorum. Bazen çok kıskanıyorum seni anneciğim. Benim senin karnımda olduğumu unutuyorsun. Aslında anlıyorum, gün içinde yoğun işlerin var be bana her zaman vakit ayıramıyorsun. Benim varlığımı unutup da başkaları ile ilgilendiğinde seni çok kıskanıyorum. O zamanlarda ben de hafif bir tekme atıyorum. “Ben buradayım” diye. Sen de hafif bir çığlık atıyorsun. Umarım canın acımıyordur? Acıtıyorsam özür dilerim. Sadece seni çok seviyorum ve paylaşamıyorum. Yalnız benimle ilgilen istiyorum. Ne olur kızma bana anneciğim.
Canım annem, seni daha tanımadan çok seviyorum. O kadar sıcak ve şefkatlisin ki. Hep benim iyiliğimi düşünüyorsun. Her gün heyecanım artıyor. Neden biliyor musun? Her gün, bir gün daha azalıyor sana kavuşmam için. Ne zormuş dokuz ay beklemek. Daha çok var mı anneciğim? Ne zaman kavuşacağız birbirimize. Babamı da, seni de çok merak ediyorum. Siz de beni merak ediyorsunuz değil mi? Aranızda konuşurken duydum. Babam “bana benzeyecek” diyor. Sen de “bana benzeyecek” diyorsun. Kime benzeyeceğimi bilmiyorum ama sizin gibi anne babam olduğu için çok mutluyum. Hanginize benzeyeceğimi bilmesem de gelecekte sizi örnek alacağım. Sizin gibi olmaya çalışacağım.
Canım anneciğim, daha aklımda milyonlarca soru var. Hepsini de öğrenmek istiyorum. Ben bu soruları sorduğumda, saçma bile gelse, bana sıkılmadan cevap verirsiniz değil mi? Her şeyin doğrusunu sizden öğrenmek istiyorum. Çünkü size sonsuz güveniyorum…
Anneciğim, babacığım, beni dünyaya getirmeye karar verdiniz. Bunu ben istemedim. Nasıl bir yer olduğunu da henüz bilmiyorum. Ama beni her zaman koruyacağınızı bildiğim için çok mutluyum…
Sizleri çok seviyorum…
Heyecan ve merak içerisinde sizlerle kucaklaşmayı bekliyorum…
Doğmamış bebeğiniz…
Henüz beni görmediğini biliyorum. Aynı zamanda ne kadar merak ettiğini de…
Aslında bende seni merak ediyorum. Seninle ilgili bazı konularda fikir sahibi oldum diyebilirim. Ne yersin, ne içersin biliyorum çünkü senden besleniyorum. Neye ne tepki vereceğini de az çok biliyorum. O yüzden doğduğumda ve büyüdüğümde seni üzmemek için elimden geleni yapacağım. Ama ne olur sen de ufak tefek yaramazlıklarıma kızma, beni dövme. Bir şeyleri kırdığımda beni cezalandırma. Ben seni hep seviyor olacağım. Bana en kızgın olduğun zamanlarda bile sen de beni seversin değil mi anneciğim?
Canım annem, biliyor musun? Dün babamla benim geleceğim hakkında konuşuyordunuz. Benim sizinle ilgili bütün kaygılarımı sildiniz aklımdan. Ama geleceğim ile ilgili bir sürü soru geliyor aklıma ve bir sürü de endişe…
Çok huzurlu hissettim kendimi. Sizi dinledim can kulağı ile. Bana olan sevginizden bahsediyordunuz. Hatta babam ile geleceğimi planlamaya başlamıştınız bile. Bu beni nasıl mutlu etti anlatamam. Babam bir ara elini senin karnına koydu. Ne sıcak eli vardı babamın. Ve ne büyük bir sevgiyle okşadı beni… Biliyorum babamla gelecekte de çok iyi anlaşacağız, ben babamla gelecekte her konuyu rahatlıkla konuşabileceğim. Her şeyimi anlatabileceğim. Ne mutlu bana… Canım babam benim. Babam bir kaygısından bahsetti anneciğim. Dedi ki: “karıcığım dünya her gün biraz daha kötüye gidiyor. Acaba iyi mi ettik çocuk sahibi olmakla? Ona istediğimiz geleceği sunabilecek miyiz?” Anneciğim ben nasıl bir dünyaya geleceğim. Dünya o kadar kötü mü? Yaşam o kadar zor mu? İnsanlar savaşıyor, cinayet işliyor diyordunuz. Savaşmak ne demek? Cinayet nedir? Oksijenimiz kalmamış. Peki, bu oksijen bizim için bu kadar önemli mi? Küçük çocukları organları işçin kaçırıyorlarmış anneciğim. Siz beni hep koruyacak ve bana kötülüklerin üstesinden nasıl geleceğimi öğreteceksiniz değil mi?
Ben çok korkuyorum anneciğim. Bu kadar kötü şeyler varsa bu dünyada, bunu kimse niye düzeltmeye çalışmıyor? Ben dünyaya geldiğimde, büyüdüğümde bunları düzeltebilirim değil mi? Bana erdemli bir insan nasıl olur öğretirsiniz değil mi anneciğim? Ben hiçbir şeyi bilmiyorum. Bana iyiyi, doğruyu, güzellikleri, insanlık için faydalı olmayı öğretirseniz, ben faydalı olabilirim değil mi anneciğim?
Anneciğim arada babamla tartıştığınızı duyuyorum, bu beni çok üzüyor ve korkutuyor. Ben doğduğumda bu tür tartışmaları yapmayacaksınız değil mi? Çünkü ben sizin birbirinizi hep sevmenizi istiyorum. Kavgalar etmenizi değil, sevgiyle kahkahalar atmanızı istiyorum.
Sabahları benimle sohbet ediyorsun ya, en eğlenceli anlarım o zamanlar. Arada da masallar okuyorsun, şarkılar dinletiyorsun bana. Ninniler söylüyorsun şimdiden. Doğduğumda da anlat o masalları bana anneciğim. Ninniler söyle o güzel sesinle. Göğsüne başımı koyup dinleyeyim senin o güzel masallarını, ninnilerini. Sımsıkı sar beni, uyut anneciğim dünyanın en güvenli yerinde, senin kucağında huzur bulayım, kokunu sindireyim içime…
Seni kimse ile paylaşmak istemiyorum. Bazen çok kıskanıyorum seni anneciğim. Benim senin karnımda olduğumu unutuyorsun. Aslında anlıyorum, gün içinde yoğun işlerin var be bana her zaman vakit ayıramıyorsun. Benim varlığımı unutup da başkaları ile ilgilendiğinde seni çok kıskanıyorum. O zamanlarda ben de hafif bir tekme atıyorum. “Ben buradayım” diye. Sen de hafif bir çığlık atıyorsun. Umarım canın acımıyordur? Acıtıyorsam özür dilerim. Sadece seni çok seviyorum ve paylaşamıyorum. Yalnız benimle ilgilen istiyorum. Ne olur kızma bana anneciğim.
Canım annem, seni daha tanımadan çok seviyorum. O kadar sıcak ve şefkatlisin ki. Hep benim iyiliğimi düşünüyorsun. Her gün heyecanım artıyor. Neden biliyor musun? Her gün, bir gün daha azalıyor sana kavuşmam için. Ne zormuş dokuz ay beklemek. Daha çok var mı anneciğim? Ne zaman kavuşacağız birbirimize. Babamı da, seni de çok merak ediyorum. Siz de beni merak ediyorsunuz değil mi? Aranızda konuşurken duydum. Babam “bana benzeyecek” diyor. Sen de “bana benzeyecek” diyorsun. Kime benzeyeceğimi bilmiyorum ama sizin gibi anne babam olduğu için çok mutluyum. Hanginize benzeyeceğimi bilmesem de gelecekte sizi örnek alacağım. Sizin gibi olmaya çalışacağım.
Canım anneciğim, daha aklımda milyonlarca soru var. Hepsini de öğrenmek istiyorum. Ben bu soruları sorduğumda, saçma bile gelse, bana sıkılmadan cevap verirsiniz değil mi? Her şeyin doğrusunu sizden öğrenmek istiyorum. Çünkü size sonsuz güveniyorum…
Anneciğim, babacığım, beni dünyaya getirmeye karar verdiniz. Bunu ben istemedim. Nasıl bir yer olduğunu da henüz bilmiyorum. Ama beni her zaman koruyacağınızı bildiğim için çok mutluyum…
Sizleri çok seviyorum…
Heyecan ve merak içerisinde sizlerle kucaklaşmayı bekliyorum…
Doğmamış bebeğiniz…