sevgilim...
senle uyandım güne birkaç saatliğine de olsa.... vedalaştıkdan sonra başladı herşey yeniden... ben yapmam gerekenleri yaptım zamanda bi şekilde aktı... sonra işten çıktım herzaman ki gibi... bikaç adım ötede bekliyodun ya sen bu kez göremedim seni...gittiğini asıl o zaman anladım... gözlerin gözümün önünde yürümeye başladık... sen, her gözlerim dolduğunda bişeyler fısıldadın kulağıma... dayandım bende olabildiğince kalbimde bi taş boğazıma oturmuş bi yumru dayanmaya çalıştım... görmezden geldim el ele tutuşmuş çiftleri...arabama bindim, durağa baktığımda sen yoktun bikez daha fısıldadın kulağıma gülen gözlerinle.. eve gelince indim arabadan hani dün gece son kez sarıldığımız yerde... tutamadığım bikaç damla gözyaşım olsa da gene dayandım... eve geldim odama geçtim dolabımın kapağını açtığım an tutamadım artık daha fazla... ordaydı işte hırkan.. yokluğunun en gerçekçi kanıtıydı...daha dün gece başımı omzuna yaslıyodum, kokunu çekiyodum içime, üstündeydi hani, ellerin saçlarımdaydı, gözlerine bakabiliyodum.. ama şimdi....
yoksun ve ben darmadağınığım...
tek teselliğim iyi oluşun... biliyorum bugünlerde geçicek 7,5 ay nası geçtiyse kalanıda öyle geçicek biliyorum ama kalbime söz geçiremiyorum... seni çoooook özledim güzel gözlüm...