Canım Oğlum Sen Rahat Uyu
15 yıllık evliyim ve iki çocuk annesiyim.Büyük oğlum Can 14 yaşında.Küçük oğlum 7 yaşında adı Efe Kemal.Ben ailenin tek çocuğuyum ve kardeş özlemi içimde herzaman büyük bir acıdır ve bu yüzden hep 3 tane çocuğum olsun istemişimdir.Tekrar bir çocuk istediğimi eşime söylediğimde bana kızardı ve boşver "biz bunları büyütelim"derdi.Eşim çok haklıydı aslında çünkü burada hayat oldukça zordur ve herşey çok pahalıdır ama ben yine istiyordum işte ve eşimi kandırdım.07/05/07 tarihinde tekrar hamile olduğu öğrendim.Başta 4 ay eşimden gizlemeyi düşündüm sonra vazgeçtim ve eşime "doğurayım belki kızımız olur" dedim.Başta herşey yolunda görünüyordu tek rahatsızlığım 34 yaşında olduğum için bebekte birşey olup olmayacağı konusunda huzursuzdum.Doktoruma bu sıkıntılarımı anlatınca bana hep kaçamak cevaplar veriyor ve birşey olmaz diyordu.Doktora içim hiç ısınmamıştı ve başka bir doktora gitmeye karar verdim.Eşim yine bana kızıyordu "yeter artık rahat ol birşey olmaz"diyordu.Aslında hamile kalmadan önce bu konuyu hiç düşünmemiştim.Yeni doktoruma gittim sıkıntılarımı anlattım
bana bazı risklerin olabileceğini bununda 12 haftada bebeğin ense kalınlığından ve yapılacak olan 2'li testlerle anlaşılacağını söylemişti.Bebeğe baktı herşeyin yolunda olduğunu söyledi bana 2 hafta sonra 12 haftalık olacağımı ve tekrar gelmemi istedi bizden.Doktorum çok genç ve işine çok mereklı bir doktordu onu çok beyenmiştim.2 hafta sonra tekrar gittim ve benim için zor bir süreç başlamış oldu.Bebeğin ense kalınlığı tam sınırdaydı ve hemen 2'li testleri yaptırmam gerekiyordu hemen testleri verdim 10gün sonra Türkiye'den gelecek dediler.04/07/07 tarihinde verdiğim testler 09/07/07 tarihinde geldi.Çok erken gelmişti aslında ama gelmişti işte.Test sonuçlarını alıp Doktoruma gittim sonuçlara göre 80/1 ihtimal Down Senduromu riski varmış.O ana kadar Down Senduromu hakkında pek bilgimiz yoktu doğrusu ve mutlaka ileri tetkik yaptırmam gerekiyormuş.80/1 ihtimal çok düşük bir risk dedi doktorum korkmama hiç gerek yokmuş göreceksin birşey çıkmayaçak diyordu.Aslında bende biraz daha rahattım çünkü gerçektende 80/1 ihtimal çok düşük bir riskti.Düşünün bir kere 80 kadında 1 tane o da bana denk gelmez diyordum.İleri tetkikin yapılması için Türkiye'ya gitmemin doğru olacağını söyledi doktorum bize.Eşim asker olduğu için GATA'ya gitmek bizim için en iyisi olacaktı ve doktorumuzda çok iyi olur orası deyince biz 28/07/07 tarihinde Ankara'ya gittik.Bu kadar beklememizin sebebi bu testler için bebeğin 16 haftalık olması gerekiyordu.İşte GATA'daydık biz.Önce bize Down Senduromu hakkında bilgi verdiler,kromzom fazlalığı olurmuş bebekte ve hiçbir tedavisi yokmuş ve böyle çocukların hayatlarının çok zor olduğunu hep anneye bağlı yaşadıklarını ve ömürlerinin çok olmadığını anlattılar bize.Aslında ben söylenenlere pek kulak asmamaıştım, sonuçta 80/1 ihtimaldi.Adını çok az duyduğum ama ne olduğu konusunda pek bilgim olmadığı bir testti yapılacak olan bebekten sıvı alınaçakmış.Bu işleme Amnıosentez denilyormuş ve sonuçları %100’e yakın çıkıyormuş.Küçük bir odaya aldılar beni GATA'nın en iyi Kadın Doğum Hocalarından biriymiş Ali Hoca biraz sinirli ve çok bağırırmış ama işini çok iyi yaparmış.Bize öyle demişti bana bakan doktorum.Hoca geldi ve beni bir masaya yatırıp bebeğe bakmaya başladı bebek küçükmüş daha bir hafta daha beklememi söyledi bize.Bir hafta sonra tekrar aynı odada ve aynı hocayla beraberdik.Bebeği inceleyip sıvıyı almak için işlem başlamıştı çok korkuyordum ama gerçekten çok kolay geçmiş ve sıvıyı almıştı.Sıvıyı bana verip Tıbbı Genetik Bölümüne götürmemi söyledi 2 gün yolculuk yapma dedi.Sıvıyı elime alınca daha doğmamış olan bebeğime dokunduğumu hissetmiş içim çok tuhaf olmuştu.Eşimle dalga geçerek "bak kızının bu" dedim.Sonuçlar 3 haftada çıkacakmış siz bizi arayın dediler.10/07/07 tarihinde Kıbrıs'a geri döndük.Aradan 2 hafta geçmişti ve ben 19 haftalık hamileydim.Bu arada bebeğimin cinsiyetini öğrenmiştik doktorum bana gülerek "erkek" dedi.Olsun sağlıklı olsunda erkek olsun dedim doktoruma.24/08/07 sabahı uyandığımda içimde birşeyler oldu sanki daha vardı ama GATA'yı aramak geldi içimden.Beni direk bölümün hocasına bağladılar.Hoca kesik kesik bir sesle "kızım eşin arasın beni"dedi.Ne oldu dediğimde hemen "GATA'ya gelmen gerekiyor" dedi bana, ben ağlamaya başlayınca bana sonucu söylemek zorunda kaldı"bu bebeği doğurmamalısın" dedi.Ne yapacağı şaşırmış bir halde eşimi aradım,arkadaşlarımı,ailemi herkezi deli gibi arıyordum,Eşim gelmişti ve GATA'yı aradı hoca bebeğimin DOWN SENDROMU olduğunu söyledi.Eşim bebeğin doğmaması konusunda beni ikna etmeye çalışsada ben kabul etmemek için çok direndim.13 gün boyunca özürlü bebeği olan ailerle görüştüm,Ankara'da başka genetik labaratuvarları aradım hep aynı şey söylendi."sonuç değişmez GATA bu konuda hata yapmaz bu testler çok hashastır ve sonuç doğrudur"........................................sakın doğurma...............................................................tarih 04/09/07 ve ben erken doğum yapmak için hastanedeydim.Eşim, ailem arkadaşlarım hepsi yanımdaydı ve büyük oğlum Can’ım.Beni uyutacak olan doktorum geldi bebek sezaryanla alınacaktı.Doktorum elimi tutup bana "sen en doğrusunu yapıyorsun ben olsam aynı şeyi yapardım.Yaşamaya hakkı var ama yaşadığını bile bilmeyecek ve o senden daha çok acı çekecek"dedi.Ellerim karnımda gözümde yaşlarla en son hatırladığım "yaşaması için elimden geleni yaptım demek" oldu.Gözümü açtığımda yine aynı şeyleri söylüyordum elim yine karnımdaydı ve ağlıyordum ama artık karnımda bebeğim yoktu...........................................
Adını Ege Onur koyduğum oğlum şimdi Lefkoşa Mezarlığında yerini bile bilmediğim bir yerde şimdi.Allahtan tek isteyim beni af etmesi çünkü yapacak başka bir şeyim yoktu.Bugün oğlumu kaybedeli 34 gün oldu acım daha çok taze ve yaşadığım sürecede taze kalacak ama benim iyi olmamı bekleyen 2 oğlum ve bir eşim var ve onlar için ayakta durmaya çalışıyorum.Başka hamilelik önerilmiyor bana ancak tüp bebek yapabilirmişim.Şimdi istiyorum ama ilerleyen zamanlarda ne olur bilmiyorum...............
Bu yazıyı yazdığımda bebeğimi kaybedeli 34 gün olmuştu şimdi ise 7 ay oldu.Acım hala taze ve taze kalacak.Bebeğimin yaşaması için elimden geleni yaptım sanıyordum taki Down Sendromunun ne olduğunu doğru dürüst öğrenene kadar.Üye olduğum Down Sendromu sitesi oradaki arkadaşlar ve melekler bana çok şey öğretti.Buraya yazmamdaki amaç "olurda böyle bir durumla karşı karşıya kalan bir anne okusun ve yaşadıklarımdan ders alsın" istedim.Yazdıklarım daha bitmedi yaşadıklarımı başka başlıklar altında sizlerle paylaşmaya devam edeceğim.
bana bazı risklerin olabileceğini bununda 12 haftada bebeğin ense kalınlığından ve yapılacak olan 2'li testlerle anlaşılacağını söylemişti.Bebeğe baktı herşeyin yolunda olduğunu söyledi bana 2 hafta sonra 12 haftalık olacağımı ve tekrar gelmemi istedi bizden.Doktorum çok genç ve işine çok mereklı bir doktordu onu çok beyenmiştim.2 hafta sonra tekrar gittim ve benim için zor bir süreç başlamış oldu.Bebeğin ense kalınlığı tam sınırdaydı ve hemen 2'li testleri yaptırmam gerekiyordu hemen testleri verdim 10gün sonra Türkiye'den gelecek dediler.04/07/07 tarihinde verdiğim testler 09/07/07 tarihinde geldi.Çok erken gelmişti aslında ama gelmişti işte.Test sonuçlarını alıp Doktoruma gittim sonuçlara göre 80/1 ihtimal Down Senduromu riski varmış.O ana kadar Down Senduromu hakkında pek bilgimiz yoktu doğrusu ve mutlaka ileri tetkik yaptırmam gerekiyormuş.80/1 ihtimal çok düşük bir risk dedi doktorum korkmama hiç gerek yokmuş göreceksin birşey çıkmayaçak diyordu.Aslında bende biraz daha rahattım çünkü gerçektende 80/1 ihtimal çok düşük bir riskti.Düşünün bir kere 80 kadında 1 tane o da bana denk gelmez diyordum.İleri tetkikin yapılması için Türkiye'ya gitmemin doğru olacağını söyledi doktorum bize.Eşim asker olduğu için GATA'ya gitmek bizim için en iyisi olacaktı ve doktorumuzda çok iyi olur orası deyince biz 28/07/07 tarihinde Ankara'ya gittik.Bu kadar beklememizin sebebi bu testler için bebeğin 16 haftalık olması gerekiyordu.İşte GATA'daydık biz.Önce bize Down Senduromu hakkında bilgi verdiler,kromzom fazlalığı olurmuş bebekte ve hiçbir tedavisi yokmuş ve böyle çocukların hayatlarının çok zor olduğunu hep anneye bağlı yaşadıklarını ve ömürlerinin çok olmadığını anlattılar bize.Aslında ben söylenenlere pek kulak asmamaıştım, sonuçta 80/1 ihtimaldi.Adını çok az duyduğum ama ne olduğu konusunda pek bilgim olmadığı bir testti yapılacak olan bebekten sıvı alınaçakmış.Bu işleme Amnıosentez denilyormuş ve sonuçları %100’e yakın çıkıyormuş.Küçük bir odaya aldılar beni GATA'nın en iyi Kadın Doğum Hocalarından biriymiş Ali Hoca biraz sinirli ve çok bağırırmış ama işini çok iyi yaparmış.Bize öyle demişti bana bakan doktorum.Hoca geldi ve beni bir masaya yatırıp bebeğe bakmaya başladı bebek küçükmüş daha bir hafta daha beklememi söyledi bize.Bir hafta sonra tekrar aynı odada ve aynı hocayla beraberdik.Bebeği inceleyip sıvıyı almak için işlem başlamıştı çok korkuyordum ama gerçekten çok kolay geçmiş ve sıvıyı almıştı.Sıvıyı bana verip Tıbbı Genetik Bölümüne götürmemi söyledi 2 gün yolculuk yapma dedi.Sıvıyı elime alınca daha doğmamış olan bebeğime dokunduğumu hissetmiş içim çok tuhaf olmuştu.Eşimle dalga geçerek "bak kızının bu" dedim.Sonuçlar 3 haftada çıkacakmış siz bizi arayın dediler.10/07/07 tarihinde Kıbrıs'a geri döndük.Aradan 2 hafta geçmişti ve ben 19 haftalık hamileydim.Bu arada bebeğimin cinsiyetini öğrenmiştik doktorum bana gülerek "erkek" dedi.Olsun sağlıklı olsunda erkek olsun dedim doktoruma.24/08/07 sabahı uyandığımda içimde birşeyler oldu sanki daha vardı ama GATA'yı aramak geldi içimden.Beni direk bölümün hocasına bağladılar.Hoca kesik kesik bir sesle "kızım eşin arasın beni"dedi.Ne oldu dediğimde hemen "GATA'ya gelmen gerekiyor" dedi bana, ben ağlamaya başlayınca bana sonucu söylemek zorunda kaldı"bu bebeği doğurmamalısın" dedi.Ne yapacağı şaşırmış bir halde eşimi aradım,arkadaşlarımı,ailemi herkezi deli gibi arıyordum,Eşim gelmişti ve GATA'yı aradı hoca bebeğimin DOWN SENDROMU olduğunu söyledi.Eşim bebeğin doğmaması konusunda beni ikna etmeye çalışsada ben kabul etmemek için çok direndim.13 gün boyunca özürlü bebeği olan ailerle görüştüm,Ankara'da başka genetik labaratuvarları aradım hep aynı şey söylendi."sonuç değişmez GATA bu konuda hata yapmaz bu testler çok hashastır ve sonuç doğrudur"........................................sakın doğurma...............................................................tarih 04/09/07 ve ben erken doğum yapmak için hastanedeydim.Eşim, ailem arkadaşlarım hepsi yanımdaydı ve büyük oğlum Can’ım.Beni uyutacak olan doktorum geldi bebek sezaryanla alınacaktı.Doktorum elimi tutup bana "sen en doğrusunu yapıyorsun ben olsam aynı şeyi yapardım.Yaşamaya hakkı var ama yaşadığını bile bilmeyecek ve o senden daha çok acı çekecek"dedi.Ellerim karnımda gözümde yaşlarla en son hatırladığım "yaşaması için elimden geleni yaptım demek" oldu.Gözümü açtığımda yine aynı şeyleri söylüyordum elim yine karnımdaydı ve ağlıyordum ama artık karnımda bebeğim yoktu...........................................
Adını Ege Onur koyduğum oğlum şimdi Lefkoşa Mezarlığında yerini bile bilmediğim bir yerde şimdi.Allahtan tek isteyim beni af etmesi çünkü yapacak başka bir şeyim yoktu.Bugün oğlumu kaybedeli 34 gün oldu acım daha çok taze ve yaşadığım sürecede taze kalacak ama benim iyi olmamı bekleyen 2 oğlum ve bir eşim var ve onlar için ayakta durmaya çalışıyorum.Başka hamilelik önerilmiyor bana ancak tüp bebek yapabilirmişim.Şimdi istiyorum ama ilerleyen zamanlarda ne olur bilmiyorum...............
Bu yazıyı yazdığımda bebeğimi kaybedeli 34 gün olmuştu şimdi ise 7 ay oldu.Acım hala taze ve taze kalacak.Bebeğimin yaşaması için elimden geleni yaptım sanıyordum taki Down Sendromunun ne olduğunu doğru dürüst öğrenene kadar.Üye olduğum Down Sendromu sitesi oradaki arkadaşlar ve melekler bana çok şey öğretti.Buraya yazmamdaki amaç "olurda böyle bir durumla karşı karşıya kalan bir anne okusun ve yaşadıklarımdan ders alsın" istedim.Yazdıklarım daha bitmedi yaşadıklarımı başka başlıklar altında sizlerle paylaşmaya devam edeceğim.
