..saniye saniye kaçıyor hayat,hani ellerinizle avuçladığınız kum tanelerinin parmaklarınızdan kayıp gitmesi gibi usul usul kayıp gidiyor ellerimizden,arkasından bakamıyoruz bile,unutuyoruz. embesil sabahlara uyanıyoruz her gün,bizden öncekinin ondan öncekinden devraldığı kini, nefreti,sevgiyi, sevgisizliği, ihtirası,aşkı, aşksızlığı ve bazende sadece gülümseyerek aşılabilecek mutsuzluğu aktarıyoruz bizden sonrakine,bizi acıtanı bizden sonrakini acıtarak unutmaya çalışıyoruz. bu bazen evde bazen işte bazen sokakta markette ,bazen trafikte,stad ta yada bazen; gece kendimizle başbaşa kaldığımızda oluveriyor ve biz her zaman kendimizi haklı çıkarmaya çalışıyoruz.oysa bir ikinci şans tanımak lazım hayata , insanlara gülümsemek lazım , onları sadece insan oldukları için sevebilmek ,yada kendimizi sadece,sadece kendimizi sevebilmek lazım...çünkü ; dünyayı güzellik kurtaracak, bir insanı sevmekle başlayacak her şey...
Bir başlangıçtı bu; amaçsız dünyamızdan sıyrılıp çıkmamıza bir
merhabaydı karanlıklardan aydınlığa iten bizi.. Paylaşmaya başlamıştık
farkında olmadan herşeyi... Alışkanlık edinmiştik. görmek yada duymanın
ötesinde birşeydi istediklerimiz. Anlattığımız ne varsa bu yıkık yüreklerde
dökülüverdi parmaklarımızdan. Uzaklıklardı herşeyi güzel kılan.
Sımsıcak yüreklerdi taşıdığımız bu boş iskeletlere hayat veren...
Hiçbir neden sormaksızın hiçbir amaç güdmeden...
Yaşamaya değer ne varsa kaçtığımız yaşantılarımızda "bir şans daha"
dercesine haykırırken, değmekti yalnızlığa duyulmayanı duymak,
görülmeyeni görmekti kilit vurulmuş pas tutulmuş yüreklerimizde...
Önce zincirler kırıldı, sevgi tohumları atılmaya başlandı. Yeşertmek için heran
birşeyler verirken hayatlarımızdan parçalar tamamlandı, boşluklar birer
birer kapandı.
Büyümeye başlamıştı içimizde o anlam veremediğimiz, engel
olamadığımız, olmak istemediğimiz ...
SEVGİYE SINIR KOYMADIĞIMIZ EN GERÇEKTEN DAHA GERÇEK SİZLER!...
Artık herşey olması gerektiği, olmasını istediğimiz gibi. Hiçbir
anlamı olmayan saçmalıklarla dolu bu yürekler dostluğu, arkadaşlığı,
sevgiyi, en güzeli sizleri; anlamaya, paylaşmaya, yaşamaya başladı.
Yine çıkmazlara itildi yüreklerimiz. Yine cevap bulamadığımız, anlam
veremediğimiz bir sürü şey... Çırpınıp durduğumuz kazanmak için her an
birşeyleri verdiğimiz o mutluluğu yakalamışken, karşılık verememenin
herşeyiyle yaşayamamanın korkusu var ...
SEVGİ DOLU YÜREKLER BU KORKUYUDA YENECEK...
Güzel olan ne varsa bizimle artık. Sonsuzlukla eşdeğer kıldığımız bu
mutluluğu bizlere yaşatan o çocuksu, o kocaman yüreklere sizlere, tüm meleklerime sonsuz
teşekkürler...