Her gün büyük bir çaresizlik ve endişeyle "Acaba bugün ne olacak?" diye başlıyorum işime. Olaysız geçen günler Allahın nimeti! Biliyor musunuz, sınıfta gezinerek ders anlatırken Atatürkün gözleriyle karşılaşmamaya çalışıyorum, kafamı kaldırıp resmine bakamıyorum. Başımın üzerinden "Ey Türk Gençliği!" diye bağırdıkça utancımdan omuzlarıma gömülüyorum.
Biliyor musunuz, 10 Kasımlarda, 29 Ekimlerde şiirler okunurken, marşımızı dinlerken ağladığımda herkes günün anlamına ağladığımı sanıyor; oysa çaresizliğe ağlıyorum.
Muhtaç olduğu kudretin dolaştığı asil kanı uyuşturucuyla zehirleyen öğrencilerimi kurtaramıyorum. Öğrenmeye direnen, kendini kapatan öğrencilerime İstiklal Marşının anlamını bile öğretemiyorum.
Daha da yazacaktım ancak yazdıkça yüreğim ağırlaşıyor.
Sevgi ve saygılarımla
Ben ne söylesem bu kelimeler yanında kifayetsiz kalacak.Bu olaylar değildi öğretmeni canını yakan durumun sözleriyle anlatması çok üzdü beni.Teşkkürler öğretmenim teşekkürler nemesis öğretmenim...