Bir annenin dogmamış bebegine mektubu
anneden bebeğine mektup annenin bebeğine mektubu annenin sözleri bir mektubu doğmamış
Tahmin ediyorum ki her annenin evladı dünyaya gelmeden önce ona yazdıgı günlük siir yada mektup vardır bu annede dünyanın ne kadar zor oldugunu pişmanlık çekmesin diye yazdıgı bir mektup ama diyer yandanda hayatına nasıl yaşam kaynagı olcagını belirtiyo umarım begenirsiniz ....
aklım ne kadar karışık bir bilsen yani dünya şu anda nasıl karıştıysa bende öyleyim.duygularım karmakarışık büyük bir korku içindeyim aynı zamanda özlem ve açlık.hem acıtıyorsun içimi ve ardından bir serinlik veriyorsun bunalmış hayatıma bir meltem gibi.kokunu bilmiyorum göz rengini nefes alışını duymuyorum bunları bilmemem senin olmadığını anlatmaya yetmiyor bana.besbelli sıranı bekliyorsun bu içi boşaltılmış manasız kavramlarla dolu dünyaya gelmek için dünya dünyalıktan çıkalı çok oldu bebeğim.her yerde şiddet her yerde göz yaşı her yerde öfke var.insanlar dünyayı kendi bencillikleriyle doldurdular. aç gözlüler daha fazla istedi.daha fazla güç daha fazla iktidar daha fazla para.bunlara sahip oldukça kaybettiler insanlıklarını neden yaşadıklarını unuttular.neden var olduklarını unuttular.yabancılaştılar insana yaşama kendilerini bile bilmez oldular.savaşlar var dünyada bebeğim insanlar ölüyor.masum insanlar bebekler ölüyor.dünyada hepimize yetecek yer var.ama birileri bize ait olan yerlere göz dikti .gözü dönmüş olanlar yediğimiz ekmeğe içtiğimiz suya soluduğumuz havaya hayatımıza göz dikti.insanca yaşama onurumuzu elimizden aldılar.
şartlar böyleyken sana gel diyemiyorum o kadar direndinki vardır elbet bir nedeni diyorum.gelme bebeğim benim insan olarak yaşadığım bu acılara ortak olma.bakmaya kıyamayacağım o güzel gözlerin görmesin bu vahşeti.gelmeki göz yaşlarından oluşmuş bir denizde boğulma.gelmeki insan olmanın ağırlığını ömrün boyunca taşıma.gelmeki neden beni bu dünyaya getirdiniz sözünü işitmeyeyim....
ama öyle bir gelki sabah uyandığında gözlerin kamaşsın güneşin parlaklığından gelki rüzgarın savurduğu bedenin çıldırsın hazdan.gelki sevmeyi öğren katıla katıla gülmeyi.gelki tüm hırslarından arındır ruhunu paylaşmayı öğren paylaşmayı öğret.gelki bir kelebeğin arkasından koştur onu yakalamak için değil uçmayı öğrenmek için.kuşlara yem verelim seninle saat kulesinin önünde onlar karınlarını doyursunlar sen insanlığını.gelki nasıl gelindiğini öğren dünyaya senden öncekiler çok kafa yordular sen bir adım ilerle bu konuda.yeniden anlamlandır.yeniden yorumla.gelki insan görsün dünya.
ne hayallerim var sana dair.biliyorum sen bu hayallerime teyet geçeceksin .ben seni hayallerinin ve isteklerinin peşinden koşacak kadar cesur ve onları yakalayacak kadar güçlü ve elinden bırakmayacak kadar sorumluluk sahibi yetiştireceğim.insan olmanın erdemini öğrenebildiğim kadarını sana öğreteceğim bu herşeyden önce dünyaya sonra sana olan borcum.ve bunu ne olursa olsun hep senin yanında hep seni destekleyerek ödeyeceğim yavrum...
Tahmin ediyorum ki her annenin evladı dünyaya gelmeden önce ona yazdıgı günlük siir yada mektup vardır bu annede dünyanın ne kadar zor oldugunu pişmanlık çekmesin diye yazdıgı bir mektup ama diyer yandanda hayatına nasıl yaşam kaynagı olcagını belirtiyo umarım begenirsiniz ....
aklım ne kadar karışık bir bilsen yani dünya şu anda nasıl karıştıysa bende öyleyim.duygularım karmakarışık büyük bir korku içindeyim aynı zamanda özlem ve açlık.hem acıtıyorsun içimi ve ardından bir serinlik veriyorsun bunalmış hayatıma bir meltem gibi.kokunu bilmiyorum göz rengini nefes alışını duymuyorum bunları bilmemem senin olmadığını anlatmaya yetmiyor bana.besbelli sıranı bekliyorsun bu içi boşaltılmış manasız kavramlarla dolu dünyaya gelmek için dünya dünyalıktan çıkalı çok oldu bebeğim.her yerde şiddet her yerde göz yaşı her yerde öfke var.insanlar dünyayı kendi bencillikleriyle doldurdular. aç gözlüler daha fazla istedi.daha fazla güç daha fazla iktidar daha fazla para.bunlara sahip oldukça kaybettiler insanlıklarını neden yaşadıklarını unuttular.neden var olduklarını unuttular.yabancılaştılar insana yaşama kendilerini bile bilmez oldular.savaşlar var dünyada bebeğim insanlar ölüyor.masum insanlar bebekler ölüyor.dünyada hepimize yetecek yer var.ama birileri bize ait olan yerlere göz dikti .gözü dönmüş olanlar yediğimiz ekmeğe içtiğimiz suya soluduğumuz havaya hayatımıza göz dikti.insanca yaşama onurumuzu elimizden aldılar.
şartlar böyleyken sana gel diyemiyorum o kadar direndinki vardır elbet bir nedeni diyorum.gelme bebeğim benim insan olarak yaşadığım bu acılara ortak olma.bakmaya kıyamayacağım o güzel gözlerin görmesin bu vahşeti.gelmeki göz yaşlarından oluşmuş bir denizde boğulma.gelmeki insan olmanın ağırlığını ömrün boyunca taşıma.gelmeki neden beni bu dünyaya getirdiniz sözünü işitmeyeyim....
ama öyle bir gelki sabah uyandığında gözlerin kamaşsın güneşin parlaklığından gelki rüzgarın savurduğu bedenin çıldırsın hazdan.gelki sevmeyi öğren katıla katıla gülmeyi.gelki tüm hırslarından arındır ruhunu paylaşmayı öğren paylaşmayı öğret.gelki bir kelebeğin arkasından koştur onu yakalamak için değil uçmayı öğrenmek için.kuşlara yem verelim seninle saat kulesinin önünde onlar karınlarını doyursunlar sen insanlığını.gelki nasıl gelindiğini öğren dünyaya senden öncekiler çok kafa yordular sen bir adım ilerle bu konuda.yeniden anlamlandır.yeniden yorumla.gelki insan görsün dünya.
ne hayallerim var sana dair.biliyorum sen bu hayallerime teyet geçeceksin .ben seni hayallerinin ve isteklerinin peşinden koşacak kadar cesur ve onları yakalayacak kadar güçlü ve elinden bırakmayacak kadar sorumluluk sahibi yetiştireceğim.insan olmanın erdemini öğrenebildiğim kadarını sana öğreteceğim bu herşeyden önce dünyaya sonra sana olan borcum.ve bunu ne olursa olsun hep senin yanında hep seni destekleyerek ödeyeceğim yavrum...
