Aşkta kendini yarım kalmış hissetmek...
erkek arkadaşımla sürekli kavga ediyorum bana güvenmeyi inanmayı öğren bana inanmayı güvenmeyi öğren erkek arkadaşıma güvenmiyorum
Meraba arkadaşlar,yaşadığım bir olayı sizlerle paylaşmak ve sizin de fikirlerinizi almak istiyorum.Ben 16 yaşındayken uzaktan akrabam olan erkek arkadaşımla ilişkimiz başladı.O zaman o da 19,20 yaşlarındaydı.Ben şimdi 21 yaşındayım,erkek arkadaşım 25. Bu yılın Ekim ayına kadar yıllarca süren çok güzel bir ilişkimiz vardı.Önceleri ayrı şehirlerde yaşıyorduk,sonra askere gitti ve askerden dönünce benim olduğum şehire taşındı.Her zaman evlenmeyi düşündük,akrabaların çoğu ilişkimizi biliyordu,herkes destek veriyordu.Babam da öğrenmişti 1 yıl önce,o da erkek arkadaşımı sevdiği için karşı çıkmıyordu bu ilişkiye.Ama ekim ayından sonra erkek arkadaşım benden uzaklaşmaya başladı.Nedenini sorduğumda hep işlerinin ters gitmesinden dolayı bunaldığını,herkese karşı böyle olduğunu söylüyordu.Benden zaman istedi,her şey zamanla düzelecek dedi.Ama zaman geçtikçe biz birbirimizden daha çok kopmaya başladık.Kasım ayının sonunda sorunlarımızı konuşmak için buluştuğumuzda,böyle devam edemeyeceğimi ayrılmamızın daha doğru olduğunu söyledim.O zaman benden ayrılmak istemediğini,beni sevdiğini ve zamanla düzeleceğini söyledi,bir yandan da ağlıyordu.Tüm gün konuştuk niye böyle davrandığını bilmediğini söyledi.Ankara gibi büyük bir şehirde tek başına mücadele verdiğinden,ailesinin desteğinin olmamasından dolayı yıprandığından,işlerini yoluna koyamamasından bahsetti.Gerçekten de abilerinin ya da babasının herhangi bir desteği olmadı bu zamana kadar kendisine.Annesini de zaten yıllar önce kaybetmişti.Yine zamana bırakmaya karar verdik.Ama bu sefer biraz daha düzelmişti sanki,en azından daha sık arıyordu,daha sık buluşuyorduk.Yılbaşı günü kendisiyle tartıştık ve benden ayrılmak isteğini söyledi.1.5 ay boyunca ayrı kaldık.Sonra ben ayrıldığımızı abilerine söylemediğini,onlar beni sorduklarında,onlara benim çok iyi olduğumu söyleyerek ilişkimiz devam ediyormuş gibi davrandığını öğrendim ve nedenini öğrenmek için aradım kendisini.1.5 ay ayrı kaldıktan sonra buluştuk.Bu buluşmamız sırasında neden ayrıldığımızı sordum.Çünkü ettiğimiz kavga ayrılmamızı gerektirecek bir şey değildi.O da doktora gittiğini ve çocuğunun olma ihtimalinin düşük olduğunu öğrendiğini söyledi.Sperm sayısı düşük çıkmış.Askerdeyken de bu mesele için doktora gitmişti ve bana yalan söylemediğini biliyordum o yüzden.Sonra benim ona karşı yapmış olduğum bazı hatalarımdan bahsetti bana.Zoruna giden şeyler yapmıştım,laflar söylemiştim.Ama bunların hepsi ayrılmamızdan 1 yıl önceydi.Üstelik hiçbir zaman beni karşısına alıp konuşmamıştı bu konularla ilgili.Ama daha ağır gelen şey ise artık başka bir kızla beraber olduğuydu.Bunu öğrenince yıkıldım resmen.Daha biz ayrılalı 1,5 ay olmuşken hemen nasıl başkasıyla beraber olmuştu.Bunu kendisine sorduğumda abisiyle kavga ettiğini,evden ayrılmak zorunda kaldığını ve bu kızın kendisine evini verip,kızın annesine gittiğini,zor günlerinde maddi anlamda da destek olduğunu söyledi.Kız kendisinden 3 yaş büyükmüş.Eğer aşk mı yoksa iyilikleri altında ezilmek mi dersen,iyilikleri altında eziliyorum ben o kızın,bana abilerimin yapmadığı iyiliği yaptı,annelik etti dedi.Senden başkasını sevmeme imkan yok,sadece sen hayatımda yoktun o zaman ve o anda ondan hoşlanıp boşluğa düştüm ama aşk değildi bu dedi.İnsan 1,5 ayda birisine hemen aşık olabilir mi,ancak bu hoşlanma olabilir dedi.Üstelik bu kız biz ayrılmadan önce de erkek arkadaşımın müşterisiymiş ve beni biliyormuş.Erkek arkadaşım benden bahsediyormuş kendisine.Ayrıldığımızı öğrenince de kız teklif etmiş erkek arkadaşıma beraber olalım diye.Ama kız sürekli beni sorup duruyormuş hala seviyor musun onu diye.Erkek arkadaşım da sessiz kalıyormuş.Sürekli kavga ediyorlarmış zaten,kız hep soruyormuş sen hiç eski kız arkadaşına da böyle davrandın mı diye.O da asla diye cevap veriyormuş.Kendisine araba alınca plakasını ikimizin baş harflerinden almış.Çünkü kurduğu şirketi de ikimizin baş harfleriyle kurmuştu.Tabi o kız da sürekli bozuluyormuş buna.Bu yaşadıklarını abisinin eşine anlatmış,sabaha kadar ağlamış,benden ayrı olduğu ve başkasıyla çıktığı için.Ama araya başka bir kız girdiği için de benimle olmasını imkansız görüyormuş,çünkü cinsel birliktelikleri de olmuş bu kızla,bu yüzden de beni arayamamış zaten.Sonra biz ne yapacağız diye konuşurken bana zaman ver dedi bu kızdan ayrılmak için.Çünkü kız zamanında psikolojik tedavi görmüş kardeşini kaybedince ve intihara meyilli bir kızmış.Erkek arkadaşım da kendimi ondan soğutacak şeyler yapacağım dedi.Şimdi ayrılırsam,bana o kadar iyilik yaptı,evini açtı,borç para verdi,sanki hadi seninle işim bitti ben sevdiğim kıza geri dönüyorum gibi olacak.Ben bunu yapacak karaktersiz bir insan mıyım dedi.Bir yandan hak veriyordum ona ama bir yandan bu durumu kaldıramıyordum.Bu arada onun kız arkadaşı olduğunu öğrenince ben de yalan söyledim ona ve benim de oldu erkek arkadaşım dedim.Eğer ben kabul edeceksem bu olanlarla onu,o da beni kabul etmeliydi.Sonra erkek arkadaşımla barıştık biz o gün ve aradan 2 hafta bile geçmeden ayrıldı o kızdan.Ayrıldıktan sonra da kız arıyordu sürekli,erkek arkadaşım da benimle barıştığını ve beni sevdiğini söyledi.O günden sonra da zaten kız aramadı bir daha.Şimdi barışalı 3,5 ay oldu.Erkek arkadaşım çok ilgili davranıyor bana,kavga bile etsek hep o alttan alıyor,beni üzmemek için uğraşıyor.Senin değerini kaybedince daha iyi anladım,sensizlik çok zor diyor.Ama ben hala unutamıyorum bu olanları,güvenemiyorum bazen ona.Bayan bir müşterisi olunca deliye dönüyorum sanki.Hep beni aldatır mı diye korkuyorum.Bu konuyu erkek arkadaşımla konuşunca,yaptığım hatamı sürekli yüzüme vuruyorsun,ben senin başka bir erkekle çıkmanı yüzüne vurmuyorum,içimde yaşıyorum bu acıyı,pişmanlıktan ölüyorum zaten diyor,aramız geriliyor bu yüzden.Başlarda o kadar iyi davranmasına rağmen bana sevgisinden bile emin olamıyordum.Evet belki beni aldatmadı bu kızla ama araya birisi girdi bir kere.Üstelik bu olayı çok sevdiğim 2 kuzenimle paylaştım sadece.Onlar da sürekli artık ona inanma,güvenme gibi şeyler söyleyince kafam karışıyor.Erkek arkadaşımın bana olan sevgisini sürekli onlara karşı kanıtlamak zorundaymışım gibi hissediyorum.Çünkü bizim erkek arkadaşımla olan ilişkimiz çok konuşulurdu ailede,herkes özenirdi,takdir ederdi.Şimdi sanki bu olayı bilen kuzenlerim artık bu aşka inanmıyorlarmış gibi hissediyorum.Kendini yarım hissetmek,aşkta yalnız olduğunu düşünmek acı veren bir şey.Erkek arkadaşım benimle bir an önce evlenmek için hayaller kurarken,ben hala ona güvenmeli miyim,sevgisine inanmalı mıyım onunla aynı yolda yürümeli miyim bilemiyorum...
Meraba arkadaşlar,yaşadığım bir olayı sizlerle paylaşmak ve sizin de fikirlerinizi almak istiyorum.Ben 16 yaşındayken uzaktan akrabam olan erkek arkadaşımla ilişkimiz başladı.O zaman o da 19,20 yaşlarındaydı.Ben şimdi 21 yaşındayım,erkek arkadaşım 25. Bu yılın Ekim ayına kadar yıllarca süren çok güzel bir ilişkimiz vardı.Önceleri ayrı şehirlerde yaşıyorduk,sonra askere gitti ve askerden dönünce benim olduğum şehire taşındı.Her zaman evlenmeyi düşündük,akrabaların çoğu ilişkimizi biliyordu,herkes destek veriyordu.Babam da öğrenmişti 1 yıl önce,o da erkek arkadaşımı sevdiği için karşı çıkmıyordu bu ilişkiye.Ama ekim ayından sonra erkek arkadaşım benden uzaklaşmaya başladı.Nedenini sorduğumda hep işlerinin ters gitmesinden dolayı bunaldığını,herkese karşı böyle olduğunu söylüyordu.Benden zaman istedi,her şey zamanla düzelecek dedi.Ama zaman geçtikçe biz birbirimizden daha çok kopmaya başladık.Kasım ayının sonunda sorunlarımızı konuşmak için buluştuğumuzda,böyle devam edemeyeceğimi ayrılmamızın daha doğru olduğunu söyledim.O zaman benden ayrılmak istemediğini,beni sevdiğini ve zamanla düzeleceğini söyledi,bir yandan da ağlıyordu.Tüm gün konuştuk niye böyle davrandığını bilmediğini söyledi.Ankara gibi büyük bir şehirde tek başına mücadele verdiğinden,ailesinin desteğinin olmamasından dolayı yıprandığından,işlerini yoluna koyamamasından bahsetti.Gerçekten de abilerinin ya da babasının herhangi bir desteği olmadı bu zamana kadar kendisine.Annesini de zaten yıllar önce kaybetmişti.Yine zamana bırakmaya karar verdik.Ama bu sefer biraz daha düzelmişti sanki,en azından daha sık arıyordu,daha sık buluşuyorduk.Yılbaşı günü kendisiyle tartıştık ve benden ayrılmak isteğini söyledi.1.5 ay boyunca ayrı kaldık.Sonra ben ayrıldığımızı abilerine söylemediğini,onlar beni sorduklarında,onlara benim çok iyi olduğumu söyleyerek ilişkimiz devam ediyormuş gibi davrandığını öğrendim ve nedenini öğrenmek için aradım kendisini.1.5 ay ayrı kaldıktan sonra buluştuk.Bu buluşmamız sırasında neden ayrıldığımızı sordum.Çünkü ettiğimiz kavga ayrılmamızı gerektirecek bir şey değildi.O da doktora gittiğini ve çocuğunun olma ihtimalinin düşük olduğunu öğrendiğini söyledi.Sperm sayısı düşük çıkmış.Askerdeyken de bu mesele için doktora gitmişti ve bana yalan söylemediğini biliyordum o yüzden.Sonra benim ona karşı yapmış olduğum bazı hatalarımdan bahsetti bana.Zoruna giden şeyler yapmıştım,laflar söylemiştim.Ama bunların hepsi ayrılmamızdan 1 yıl önceydi.Üstelik hiçbir zaman beni karşısına alıp konuşmamıştı bu konularla ilgili.Ama daha ağır gelen şey ise artık başka bir kızla beraber olduğuydu.Bunu öğrenince yıkıldım resmen.Daha biz ayrılalı 1,5 ay olmuşken hemen nasıl başkasıyla beraber olmuştu.Bunu kendisine sorduğumda abisiyle kavga ettiğini,evden ayrılmak zorunda kaldığını ve bu kızın kendisine evini verip,kızın annesine gittiğini,zor günlerinde maddi anlamda da destek olduğunu söyledi.Kız kendisinden 3 yaş büyükmüş.Eğer aşk mı yoksa iyilikleri altında ezilmek mi dersen,iyilikleri altında eziliyorum ben o kızın,bana abilerimin yapmadığı iyiliği yaptı,annelik etti dedi.Senden başkasını sevmeme imkan yok,sadece sen hayatımda yoktun o zaman ve o anda ondan hoşlanıp boşluğa düştüm ama aşk değildi bu dedi.İnsan 1,5 ayda birisine hemen aşık olabilir mi,ancak bu hoşlanma olabilir dedi.Üstelik bu kız biz ayrılmadan önce de erkek arkadaşımın müşterisiymiş ve beni biliyormuş.Erkek arkadaşım benden bahsediyormuş kendisine.Ayrıldığımızı öğrenince de kız teklif etmiş erkek arkadaşıma beraber olalım diye.Ama kız sürekli beni sorup duruyormuş hala seviyor musun onu diye.Erkek arkadaşım da sessiz kalıyormuş.Sürekli kavga ediyorlarmış zaten,kız hep soruyormuş sen hiç eski kız arkadaşına da böyle davrandın mı diye.O da asla diye cevap veriyormuş.Kendisine araba alınca plakasını ikimizin baş harflerinden almış.Çünkü kurduğu şirketi de ikimizin baş harfleriyle kurmuştu.Tabi o kız da sürekli bozuluyormuş buna.Bu yaşadıklarını abisinin eşine anlatmış,sabaha kadar ağlamış,benden ayrı olduğu ve başkasıyla çıktığı için.Ama araya başka bir kız girdiği için de benimle olmasını imkansız görüyormuş,çünkü cinsel birliktelikleri de olmuş bu kızla,bu yüzden de beni arayamamış zaten.Sonra biz ne yapacağız diye konuşurken bana zaman ver dedi bu kızdan ayrılmak için.Çünkü kız zamanında psikolojik tedavi görmüş kardeşini kaybedince ve intihara meyilli bir kızmış.Erkek arkadaşım da kendimi ondan soğutacak şeyler yapacağım dedi.Şimdi ayrılırsam,bana o kadar iyilik yaptı,evini açtı,borç para verdi,sanki hadi seninle işim bitti ben sevdiğim kıza geri dönüyorum gibi olacak.Ben bunu yapacak karaktersiz bir insan mıyım dedi.Bir yandan hak veriyordum ona ama bir yandan bu durumu kaldıramıyordum.Bu arada onun kız arkadaşı olduğunu öğrenince ben de yalan söyledim ona ve benim de oldu erkek arkadaşım dedim.Eğer ben kabul edeceksem bu olanlarla onu,o da beni kabul etmeliydi.Sonra erkek arkadaşımla barıştık biz o gün ve aradan 2 hafta bile geçmeden ayrıldı o kızdan.Ayrıldıktan sonra da kız arıyordu sürekli,erkek arkadaşım da benimle barıştığını ve beni sevdiğini söyledi.O günden sonra da zaten kız aramadı bir daha.Şimdi barışalı 3,5 ay oldu.Erkek arkadaşım çok ilgili davranıyor bana,kavga bile etsek hep o alttan alıyor,beni üzmemek için uğraşıyor.Senin değerini kaybedince daha iyi anladım,sensizlik çok zor diyor.Ama ben hala unutamıyorum bu olanları,güvenemiyorum bazen ona.Bayan bir müşterisi olunca deliye dönüyorum sanki.Hep beni aldatır mı diye korkuyorum.Bu konuyu erkek arkadaşımla konuşunca,yaptığım hatamı sürekli yüzüme vuruyorsun,ben senin başka bir erkekle çıkmanı yüzüne vurmuyorum,içimde yaşıyorum bu acıyı,pişmanlıktan ölüyorum zaten diyor,aramız geriliyor bu yüzden.Başlarda o kadar iyi davranmasına rağmen bana sevgisinden bile emin olamıyordum.Evet belki beni aldatmadı bu kızla ama araya birisi girdi bir kere.Üstelik bu olayı çok sevdiğim 2 kuzenimle paylaştım sadece.Onlar da sürekli artık ona inanma,güvenme gibi şeyler söyleyince kafam karışıyor.Erkek arkadaşımın bana olan sevgisini sürekli onlara karşı kanıtlamak zorundaymışım gibi hissediyorum.Çünkü bizim erkek arkadaşımla olan ilişkimiz çok konuşulurdu ailede,herkes özenirdi,takdir ederdi.Şimdi sanki bu olayı bilen kuzenlerim artık bu aşka inanmıyorlarmış gibi hissediyorum.Kendini yarım hissetmek,aşkta yalnız olduğunu düşünmek acı veren bir şey.Erkek arkadaşım benimle bir an önce evlenmek için hayaller kurarken,ben hala ona güvenmeli miyim,sevgisine inanmalı mıyım onunla aynı yolda yürümeli miyim bilemiyorum...