*Aşk *
İki dakika herşeyi bırak zihnini boşalt ve Aşk'a odaklan!
Karanlığın ortasında yavaş yavaş ilerliyordum. Etrafım irili ufaklı taşlarla çevriliydi. Bazen bir tanesine çarpıyor, biraz sendeliyor ardından tekrar yoluma devam ediyordum. Ne zaman olmuştu, nasıl olmuştu, şimdilerde ben de pek hatırlayamıyorum ama çok sonraları bir bilim adamından duyacaktım. Büyük bir patlama olmuştu, ardından hepimiz çil yavruları gibi dört bir yana dağılıvermiştik. Ben, kardeşlerim; Merkür, Venüs, Uranüs, Mars vs.hepimiz o gün doğduk. Birken, milyon olmuştuk.
Uzun bir zaman sonra kocaman bir boşluk ortasında adım adım ilerliyordum. Ufukta, ilerilerde bir yerlerde bir ışık huzmesi farkettim. Aradaki onca mesafeye rağmen bu ışık demeti içimi ısıtmaya, önümü aydınlatmaya yetti. Işığın geldiği yöne koşar adımlarla ilerledim. Tek isteğim içime işleyen şu parıltının kaynağını bulmaktı. İçime bir kıvılcım düştü. Böylesi parlak bir ışığın kaynağı kimbilir ne kadar güzeldi! Ona doğru koşmaya devam ediyordum. Derken kendimi farklı bir boşlukta buldum. Artık o koca kayalar, engeller, zifiri karanlık, hepsi yok olmuştu. karanlığın hiçbir belirtisi olmamasına rağmen kendimi kör gibi hissediyordum, hiç bir şey görmüyordum şimdi ama yine de ışığın kaynağından gözlerimi alamıyordum. İçimdeki kıvılcım alev almıştı .Kalbim artık alev alevdi. Nefes almakta güçlük çekiyordum. Işığın kaynağını yavaş yavaş seçmeye başladım. Bu; yüzeyinde en ufak bir pürüz olmayan, arada bir vücudunun ısısına dayanamayan ateş kütlelerinin etrafında dans ettiği, sapsarı saçları dalgalanan bir güzellik abidesiydi. Güzelin adının "GÜNEŞ" olduğunu sonradan öğrendim. Evet gerçekten de artık bütün günlerime eş olacaktı. Onu ilk gördüğüm o günden sonraki her günümü onu düşünerek geçirdim. Artık onu düşünmek bana yetmiyordu, hissetmek de istiyordum her tarafımla onun o kavurucu ısısınıverdi o günden sonra kendi etrafımda dönmeye başladım.
Birgün eski dostum Ay’a rast geldim. "Bu ne hal böyle ey insanların koruyucusu" diye girdi söze. "Seni bu hale düşüren derdin nedir? Paylaş benimle de elimden gelen bir şey varsa hemen yapayım."İlkin sustum ama belki kadim dostum ne yapmam gerektiğini bana söyler de kurtulurum bu azaptan diye düşündüm . Ve ona Güneş’imden bahsettim.Biraz düşündü ve bana gidip Güneş’le konuşmam gerektiğini söyledi evet denemeliydim.
Daha sonra denedim. Yanına yaklaşmaya çalıştım. Fakat bir yerden sonra artık gidemez oldum. Ona doğru attığım her adımda daha bi sıcak oluyordu, kavruluyordum. Üzgün, ağlamaklı gerisin geri döndüm. Zaten ona bu niyetimi açtığımda kabul etmemişti -- aslında güneşin kabul etmemesinin sebebi eğer kabul ederse sevdiğinin aşk ateşinde kül olacağını bilmesindendi -- Aşkımın sonuna gelmiştim artık ya da sonsuza dek sürecek başlangıcına. Yürüdüm, yürüdüm, yürüdüm.. Taa ki dostum Ay’la karşılaşıncaya kadar.Meraklanmıştı. Konuşmuş muydum, Güneş de seviyor muydu beni? Fakat yüzümün asıklığını görünce daha da konuşmadı. Teselli etmeye çalıştı beni. Sırf dostum için, onun dostluğu için gülümsemek istedim ama olmadı, kalktım ve uzaklaştım.Ay arkamdan seslendi. " Dostum, üzme kendini. Üzülmeni istemiyorum. Yeter ki üzülme bundan sonra hep seninle olacağım."
Gözümden iki damla yaş aktı. Sonraki hayatımda gerçekten de onu hep yanımda gördüm.O günden sonra artık canım dostum Ay benim etrafımda dönüyordu , bense kelebeklerin mum ışığının etrafında dönmesi gibi Güneş’in etrafında dönüyorum..
Alıntı
Uzun bir zaman sonra kocaman bir boşluk ortasında adım adım ilerliyordum. Ufukta, ilerilerde bir yerlerde bir ışık huzmesi farkettim. Aradaki onca mesafeye rağmen bu ışık demeti içimi ısıtmaya, önümü aydınlatmaya yetti. Işığın geldiği yöne koşar adımlarla ilerledim. Tek isteğim içime işleyen şu parıltının kaynağını bulmaktı. İçime bir kıvılcım düştü. Böylesi parlak bir ışığın kaynağı kimbilir ne kadar güzeldi! Ona doğru koşmaya devam ediyordum. Derken kendimi farklı bir boşlukta buldum. Artık o koca kayalar, engeller, zifiri karanlık, hepsi yok olmuştu. karanlığın hiçbir belirtisi olmamasına rağmen kendimi kör gibi hissediyordum, hiç bir şey görmüyordum şimdi ama yine de ışığın kaynağından gözlerimi alamıyordum. İçimdeki kıvılcım alev almıştı .Kalbim artık alev alevdi. Nefes almakta güçlük çekiyordum. Işığın kaynağını yavaş yavaş seçmeye başladım. Bu; yüzeyinde en ufak bir pürüz olmayan, arada bir vücudunun ısısına dayanamayan ateş kütlelerinin etrafında dans ettiği, sapsarı saçları dalgalanan bir güzellik abidesiydi. Güzelin adının "GÜNEŞ" olduğunu sonradan öğrendim. Evet gerçekten de artık bütün günlerime eş olacaktı. Onu ilk gördüğüm o günden sonraki her günümü onu düşünerek geçirdim. Artık onu düşünmek bana yetmiyordu, hissetmek de istiyordum her tarafımla onun o kavurucu ısısınıverdi o günden sonra kendi etrafımda dönmeye başladım.
Birgün eski dostum Ay’a rast geldim. "Bu ne hal böyle ey insanların koruyucusu" diye girdi söze. "Seni bu hale düşüren derdin nedir? Paylaş benimle de elimden gelen bir şey varsa hemen yapayım."İlkin sustum ama belki kadim dostum ne yapmam gerektiğini bana söyler de kurtulurum bu azaptan diye düşündüm . Ve ona Güneş’imden bahsettim.Biraz düşündü ve bana gidip Güneş’le konuşmam gerektiğini söyledi evet denemeliydim.
Daha sonra denedim. Yanına yaklaşmaya çalıştım. Fakat bir yerden sonra artık gidemez oldum. Ona doğru attığım her adımda daha bi sıcak oluyordu, kavruluyordum. Üzgün, ağlamaklı gerisin geri döndüm. Zaten ona bu niyetimi açtığımda kabul etmemişti -- aslında güneşin kabul etmemesinin sebebi eğer kabul ederse sevdiğinin aşk ateşinde kül olacağını bilmesindendi -- Aşkımın sonuna gelmiştim artık ya da sonsuza dek sürecek başlangıcına. Yürüdüm, yürüdüm, yürüdüm.. Taa ki dostum Ay’la karşılaşıncaya kadar.Meraklanmıştı. Konuşmuş muydum, Güneş de seviyor muydu beni? Fakat yüzümün asıklığını görünce daha da konuşmadı. Teselli etmeye çalıştı beni. Sırf dostum için, onun dostluğu için gülümsemek istedim ama olmadı, kalktım ve uzaklaştım.Ay arkamdan seslendi. " Dostum, üzme kendini. Üzülmeni istemiyorum. Yeter ki üzülme bundan sonra hep seninle olacağım."
Gözümden iki damla yaş aktı. Sonraki hayatımda gerçekten de onu hep yanımda gördüm.O günden sonra artık canım dostum Ay benim etrafımda dönüyordu , bense kelebeklerin mum ışığının etrafında dönmesi gibi Güneş’in etrafında dönüyorum..
Alıntı
*
*
*
*
Nasıl da güçlü değil mi? Sen kimsin ki Aşk' a şart koşuyorsun,
Sen kimsin ki onunla yarışıyorsun..
O üzer asla üzülmez
Kullan aklını ve teslim ol..
Mutluluk seni bekliyor!
ßeLeN
Sen kimsin ki onunla yarışıyorsun..
O üzer asla üzülmez
Kullan aklını ve teslim ol..
Mutluluk seni bekliyor!
ßeLeN
Emeğine yüreğine sağlık canım 
