ANNEM'e
Sevmek sadece karşı cinsi sevmek değil biliyorum
Ve
artık şiirlerimi sana yazıyorum annem
...Çünkü ben seni her şeyden çok
seviyorum
Dün benim doğum günümdü annem
Beni dünyaya getiren
sana teşekkürlerim sonsuz
Herkes iyi ki doğdun dedi annem, sevilmek
güzel duygu
Sen öğrettin bana bu en güzel huyu
Sayende yaşadım
ben sevmenin ve sevilmenin verdiği huzuru
Sen de beni çok sevdin
biliyorum annem
Bana verdiğin sevginin her zerresini hak etmek
isterdim
Seni ertelememek hep sana gelmek isterdim
En büyük
keşkem sen olma isterdim
Sana az zaman ayırmak en büyük pişmanlığım
Ama
henüz hiçbir şey için geç değil
Farkındayım…
Beni büyüten,
yetiştiren sendin annem
Önce sevgini verdin sonra sütünü
Tüm
zamanını bana verdin annem neden demeden
Belki yemedin yedirdin
Giyinemedin
ama giyindirdin
İyi bakamadığında üzüldün
Bütün kötülüklerden
uzak tuttun
Kötülerden korudun annem
Bana kişiliğimi
verendin
Sevgiyi, saygıyı öğretendin
Kızdın bazen,
Bazen
dövdün, bazen sövdün küçükken
Bazen kırdın ben anlamazken
Ama
hep haklıydın annem
Hep iyiliğimi isteyendin
Canımdın
benim,kanımdın
Annemdin…
Belki kucağına alıp öpmedin çok sık
Bunun adına yılışıklık dedin
Ve beni bu şekilde sevmedin
Ama
beni hep dinledin
Her zaman ilgilendin
Sevincimi de,
Hüznümü
de paylaştın
Sen benim için en mükemmel sırdaştın
Sana çok
sık zaman ayırmamak üzüyor artık beni
Canımı yakıyor annem
Daha
çok görmeliyim gözlerindeki sıcaklığı
Daha çok mutlu etmeliyim seni
Güldürmeliyim
yüzünü
Seninle gezmeliyim herkesi bir kenara bırakıp
Tüm
sevgimi sana vermeliyim
Karşılıksız ve çıkarsız
Seni çok
özledim annem
Dizinde uyumayı özledim eskisi gibi
Saçlarımı
taramanı acıtmamaya çalışarak
Ve başımı okşamanı tüm hassaslığınla
Başımı
omzuna yaslamayı özledim
Seni sesli sesli öpmeyi
Ve ‘yılışıklık
yapma’demeni özledim
Biliyorum sen sevgini göstermeyi pek
beceremedin
Ama hep sevdin ve ben bunu bildim
Belki sessiz,
belki pek belli etmeden
Ama sen sevmeyi öyle öğrendin
Bu
uzaklığı sevmedim ben
Sensizliği hiç sevmedim
Bu sokaklar soğuk,
üşüyorum annem
Ve yorganlar ısıtmıyor bazen
Sevgini özlüyorum
annem, şevkatini özlüyorum
Yanındaki huzuru arıyorum
Bu
şehir boğuyor beni
Şehrimizi özledim annem
Varlığını özledim,
Aynı
pencereden bakmayı özledim hayata
Aynı havayı solumayı
Sana
günaydın demeyi özledim ben o tatlı gözlerine bakarak
Bana emirler
yağdırmanı özledim şunu yap bunu yap diye
Sana yardım etmeyi özledim
annem, seni özledim
Seni mutlu edip, gözlerindeki ışığı görmeyi
özledim…
Güvenmek zordu annem, yanlış da yaptım doğru da
Hep
yanımda oldun yaptığım ne olduysa
Doğrularım fazlaydı hayat denen
terazide ama
Hata yapmayı da öğrettin, hatalardan ders almayı da
Hayat
hatalardan ders alarak yaşanır dedin
Bugün kendi ayaklarım üstünde
yıkılmadan ve dimdik durabiliyorsam
Biliyorum bu dünyanın en
mükemmel annesi yüzünden
Hayatın gülünü de kokladım
Dikeninin
can yakışını da tattım
Eninde sonunda doğru yola vardım
Nedenimdin
annem, yaşamamın en büyük nedeniydin
Sana layık bir evlat olmak
istedim elimden geldiğince
Çoğu zaman gurur duydun benimle kendimce
En büyük hatam seni ertelemekti bugüne değin
Annecim artık tüm
zamanlarım senin
Çünkü bende öğrendim en büyük sevgi anne
sevgisi
En büyük hata anneye yapılan hata
En büyük keşke annem
için dediklerimin içinde
En büyük yalnızlığım sensizliğim
Sensiz
şehirlerde kokundan uzak kayboldum
Pusulamdın annem
Her zaman
doğru yolu gösteren
Ve ben bu şehirde pusulamı kaybettim
Sesini
duymak yetmiyor artık
Gözlerine bakmadan konuşmak yakıyor canımı
artık
Taşıyamıyorum bu yalnızlığı
Evet
Onca kalabalığa
rağmen sensiz koca bir boşluk bu şehir
Beni şehrine al annem
Beni
yanına al
Bu kadar sensizlik bana yeter!
Dipsiz kuyu bana
bu şehir
Aşağıda yanan bir ateş
Ve ben düşüyorum annem
Gittikçe
yakınlaşıyorum sıcaklığa
Yanıyorum annem
Kurtar beni
Tut
ellerimden
Ve hiç bırakma emi!
Ölmek için erken
Daha
birlikte yürüyecek çok yolumuz varken…
HAYATTA
HİÇBİR KEŞKENİZİ ANNENİZ ÜZERİNE DEMEMENİZ DİLEĞİYLE...
