anlatmak istedim sadece...
slm arkadaşlar..bunu neden yazdım bilmiyorum..aslında üzgün değilim ama bn yine de kmiseyle paylaşamadığım duyguları paylaşmak istiyorum burda...ben 2 yaşındayken annmle babam boşandılar...bunun sorumlusu da halam..kendisi doktor olduğu için annmi eskiden evinde hizmettçi gibi çalştırırmış...annem de yuvasını bozmamk için pek ses çıkarmazmş...sonra ayrı bi eve çıkmaya karar vermiş ama babam halamı dinlediği için annmi boşamaya karar vermişler..ayrılma nedenleri bu yani..babamda çocuklğunda geçirdiği bi kaza sonucu hafif saf gibi.sesini falan çıkaramıyor...annm benm için yalvarmş boşanmayalım diye ama olmamş..tekrar başka bi kadınla evlenmiş hiç haberim yok zaten o günden sonra kaç yıl görüşmedik...bi kardeşim olmuş.kardeşim yktu bnm. o kadından bi kardeş...anlamıyordum o zmanlar çocuktum...okulda da bu yüzdn çok zorluklar çektim arkadaşlarıma annmle babmın boşandığını söyleyemiyordum.hep kendimi ezik hissediyordum ve bunn içinde hep arkadaşlarıma zarar veriyordum.annemi üzmemk için babam hakkında hiçbir soruda sormuyordum. annem ev hanımydı dedemin yannda kalıyorduk dedem sahip çıktı bana herşeyimi karşıladı sağlsun..ne annmin bir maaşı vardı.nafaka talep etsede karşılık alamadı.baba sevgisinn ne olduğunu bilmeden büyüdüm hemde hiçbr soru sormadan babamla ayrı ilçelerdeyiz uzak değil aramaz yarım saat.... yanıma ilk kez bn dördüncü sınıftayken geldi okula..daha snra görmedim.. şimdi lise 3deyim.bazen görüyorum dersheneye falan gdince dönüp bkmıyor bile...üzülemiyorum gülüp geçiyorum...neden diye düşünüyorum o bnm babam..ama hiç bi bağımız yok..başkası üzülür bnm yerimde olsa fakat üzülemiyorum....bu durumu erkek arkadşmdan bile sakladım öğrendi sanırım birilerinden ama bana sylemiyo utandırmıyım diye...kötü hissediyorum kendimi.şimdiyse halamın kızlarıyla görüşüyorum aramız iyi gibi.ama babmla asla bakalım bndan snra en azından kuzenlerle neler olcak???????
