ablalık ne ki ??*
içimdekilerr...
içim o kadar dolu kii bunları hep dertleşmekten konuşmktn kaçmış biriyim..çünkü hep güçlüü oldum aslında benimki güçsüzün güçlü olması gibi bişey...ben 20 yaşımdayımm dünyalar tatlısı bakmaya kıyamadıgım gözünden damla yaş döküldüğünde damarımdan kan cekilir gibi sevdiğim bir kardeşim varr...hemofil hastasıı 18 yaşında ve tam 18 yıldır bu hastalıkla...hanii keşke hasta olsa oturur bakarım ona...hemde gözümü bile kırpmadan...ama 18 yıldır bir adım bile kalkamıyor ayaga...eve her geldiğimde onu öle görmek beni kahrediyor...bazenn isyan ediyorum allahıma ya affetsinn...küçükken herkez kardeşiyle okula el ele giderken ben gidemedim...biri ona sen sakatsın dediğinde kara gözlerinden dökülen yaşlara mani olamadım...cok yalvardım all şuu ayagımı kes kopar ver kardeşime diyee cok yalvardım ama olmadıı...hergün yürüdüğüm buu ayaklara lanet ettimm...onun evde dışarda top oynayan bisiklete binen cocukları görünce bakışını düzeltemedim ... ben ablayımm dimi oysa ama zeytin gözlüme yardım edemiyorum..ameliyat olck yürüyecek dediler sevindim hanii o küçük dünyam büyüdü..ama olmadıı ameliyat masasında kalır dediler..öldüm dilim tutulduu..şuramdaki kalp atmadıı..bakamadım yüzüne atamadım adım bu ayaklarla..ablalık ne kii ben ablamıyım onun her ölümden döndüğü günü saatti dakikayı bile ezberledimm...ama ne faydaki ona hiç bişey yapamıyorumm.. bir kez yürüsün şuramdaki canı söküp alsınlarr razıyımm..ben nasıl ablayımm nasıll...bigün konuşurken zeytin gözlüm kollarıma bayıldı uyanması için kalkması içinn yalvardımm zeytin gözlümm uyan dedim bırakma ablanı dedim...uyanmadıı öldümm oradaa..koştum hastanye..kalk dedim kalk yalvardım bırakma beni diye..bırakmadı da onun ki öle bir hastalık kii her ann iç kanama olsun beyin kanamsı olsunn kaybedebilirim zeytin gözlümü...annem benim o fedakar annem hep calıştıı tek o calıştıı..zeytin gözlümü sırtında kaç kere hastaneye götürdü..ben büyüttüm kardeşimi hep hastanelerdeydii...hep acı cektii agladıı...onun sildim yaşlarını ama içindeki derdi alamadımm..o küçük zeytin gözleriyle benden yardım istediğinde utandıgını görmek kahretti benii..onu herkezden uzak tuttum cünkü biri ona sen sakatsın dediğinde onun dökülen yaşlarına derman olamamak kahretti benii... şuan agliyorum birazdan içeriye gidip sankii hiç aglamamış gibi dimdikk duracagım...
içim o kadar dolu kii bunları hep dertleşmekten konuşmktn kaçmış biriyim..çünkü hep güçlüü oldum aslında benimki güçsüzün güçlü olması gibi bişey...ben 20 yaşımdayımm dünyalar tatlısı bakmaya kıyamadıgım gözünden damla yaş döküldüğünde damarımdan kan cekilir gibi sevdiğim bir kardeşim varr...hemofil hastasıı 18 yaşında ve tam 18 yıldır bu hastalıkla...hanii keşke hasta olsa oturur bakarım ona...hemde gözümü bile kırpmadan...ama 18 yıldır bir adım bile kalkamıyor ayaga...eve her geldiğimde onu öle görmek beni kahrediyor...bazenn isyan ediyorum allahıma ya affetsinn...küçükken herkez kardeşiyle okula el ele giderken ben gidemedim...biri ona sen sakatsın dediğinde kara gözlerinden dökülen yaşlara mani olamadım...cok yalvardım all şuu ayagımı kes kopar ver kardeşime diyee cok yalvardım ama olmadıı...hergün yürüdüğüm buu ayaklara lanet ettimm...onun evde dışarda top oynayan bisiklete binen cocukları görünce bakışını düzeltemedim ... ben ablayımm dimi oysa ama zeytin gözlüme yardım edemiyorum..ameliyat olck yürüyecek dediler sevindim hanii o küçük dünyam büyüdü..ama olmadıı ameliyat masasında kalır dediler..öldüm dilim tutulduu..şuramdaki kalp atmadıı..bakamadım yüzüne atamadım adım bu ayaklarla..ablalık ne kii ben ablamıyım onun her ölümden döndüğü günü saatti dakikayı bile ezberledimm...ama ne faydaki ona hiç bişey yapamıyorumm.. bir kez yürüsün şuramdaki canı söküp alsınlarr razıyımm..ben nasıl ablayımm nasıll...bigün konuşurken zeytin gözlüm kollarıma bayıldı uyanması için kalkması içinn yalvardımm zeytin gözlümm uyan dedim bırakma ablanı dedim...uyanmadıı öldümm oradaa..koştum hastanye..kalk dedim kalk yalvardım bırakma beni diye..bırakmadı da onun ki öle bir hastalık kii her ann iç kanama olsun beyin kanamsı olsunn kaybedebilirim zeytin gözlümü...annem benim o fedakar annem hep calıştıı tek o calıştıı..zeytin gözlümü sırtında kaç kere hastaneye götürdü..ben büyüttüm kardeşimi hep hastanelerdeydii...hep acı cektii agladıı...onun sildim yaşlarını ama içindeki derdi alamadımm..o küçük zeytin gözleriyle benden yardım istediğinde utandıgını görmek kahretti benii..onu herkezden uzak tuttum cünkü biri ona sen sakatsın dediğinde onun dökülen yaşlarına derman olamamak kahretti benii... şuan agliyorum birazdan içeriye gidip sankii hiç aglamamış gibi dimdikk duracagım...
Son düzenleme: