Senden önce ne yapardım ben,bunu hatırlamaya çalışıyorum.
Hatırlamaya çalıştıkça da kocaman bir boşluğun içine,
yuvarlanmış gibi oluyorum.
Senden önce ne yapardım ben?
Niye düşündükçe herşey boş ve anlamsız?
Şaşırıyorum çünkü bir insanın hayatını bir başka insan,
nasıl bu kadar değiştirebilir ki?
Sen olmadan önce anlamsız mıydı hayatım?
Değildi elbette.
Belki hayatıma seninle birlikte yüklenen anlam,
daha önce yaşanan herşeyi silip götürdü... Ne dersin ?
Doymak bilmeyen bebeklerin,
annesini gözlemesi gibi gözlüyorum bende seni.
Sürekli senden gelecek bir haberi beker durumdayım.
Zamanı seninle nasıl geçireceğimi hayal eder durumdayım.
Ne yaptın bana bilmiyorum.
Aşksa aşk, sevdaysa sevda.
Daha önce de yaşadım en koyu aşkları...
Ama bu başka bir şey.
Hani aşktanda üstün diyeceğim,
bir türk filminin kavuşamayan iki kahramanı gibi olacak.
Bu da değil.
Senden önce nasıl mutlu olurdum ben?
Neler sevindirirdi beni?
Yine aynı kitapları okurdum,
yine aynı müzikleri dinlerdim.
Ama senden sonra sanki,
hayatımda ilk kez müzik dinliyormuşum gibi geliyor.
İlk kez bir kitabı elimden bırakmadan,
her satırını beynime kazıyarak okuyorum...
Ansızın hayatıma girdiğin o andan öncesi yok..
Daha ne olduğunu anlayamadan birdenbire doldun içime..
Teslimdim artık sana,
yüreğimle.. bedenimle.. ruhumla teslimdim.
Varlığınla hayatımı değiştirmene seviniyorum;
ama, senden öncesini hatırlamayan ben gidersen ne yapacağım?
Ya herşey tıpkı hayatıma girişin gibi yarım kalırsa?
Gidersen ve ben yarım kalırsam herşey yabancı gelecek bana.
Herşeyi yeniden öğreneceğim.
Üstelik öğretmenim de olmayacak.
Bunu yapabilir miyim bilmiyorum.
Düşüncesi bile ruhumu karartıyor.
Senden önce ne yapardım ben?
Nasıl mutlu olurdum?
Ya gidersen?
Nasıl yaşarım ben senden sonra?
Söylesene sevgili... ne yaptın bana?....
Hatırlamaya çalıştıkça da kocaman bir boşluğun içine,
yuvarlanmış gibi oluyorum.
Senden önce ne yapardım ben?
Niye düşündükçe herşey boş ve anlamsız?
Şaşırıyorum çünkü bir insanın hayatını bir başka insan,
nasıl bu kadar değiştirebilir ki?
Sen olmadan önce anlamsız mıydı hayatım?
Değildi elbette.
Belki hayatıma seninle birlikte yüklenen anlam,
daha önce yaşanan herşeyi silip götürdü... Ne dersin ?
Doymak bilmeyen bebeklerin,
annesini gözlemesi gibi gözlüyorum bende seni.
Sürekli senden gelecek bir haberi beker durumdayım.
Zamanı seninle nasıl geçireceğimi hayal eder durumdayım.
Ne yaptın bana bilmiyorum.
Aşksa aşk, sevdaysa sevda.
Daha önce de yaşadım en koyu aşkları...
Ama bu başka bir şey.
Hani aşktanda üstün diyeceğim,
bir türk filminin kavuşamayan iki kahramanı gibi olacak.
Bu da değil.
Senden önce nasıl mutlu olurdum ben?
Neler sevindirirdi beni?
Yine aynı kitapları okurdum,
yine aynı müzikleri dinlerdim.
Ama senden sonra sanki,
hayatımda ilk kez müzik dinliyormuşum gibi geliyor.
İlk kez bir kitabı elimden bırakmadan,
her satırını beynime kazıyarak okuyorum...
Ansızın hayatıma girdiğin o andan öncesi yok..
Daha ne olduğunu anlayamadan birdenbire doldun içime..
Teslimdim artık sana,
yüreğimle.. bedenimle.. ruhumla teslimdim.
Varlığınla hayatımı değiştirmene seviniyorum;
ama, senden öncesini hatırlamayan ben gidersen ne yapacağım?
Ya herşey tıpkı hayatıma girişin gibi yarım kalırsa?
Gidersen ve ben yarım kalırsam herşey yabancı gelecek bana.
Herşeyi yeniden öğreneceğim.
Üstelik öğretmenim de olmayacak.
Bunu yapabilir miyim bilmiyorum.
Düşüncesi bile ruhumu karartıyor.
Senden önce ne yapardım ben?
Nasıl mutlu olurdum?
Ya gidersen?
Nasıl yaşarım ben senden sonra?
Söylesene sevgili... ne yaptın bana?....