Yine baştan başlamak....
Umarım ağlamadan, canım acımadan bu satırları yazabilirim.
Bir yenilgiyi, bir başarısızlığı geride bırakalı sanırım 4 gün oldu.
İlk iki güne göre biraz daha iyi gibiyim. Olan oldu demekten, hayırlısı olsun demekten başka çarem yok. Bir KPSS yine geçti üzerimden...
Umutluydum bu sene, olur diyordum, çalıştım, dershaneye gittim ayrıca ücretli öğretmenlik yaptım masraflarımı karşılayabileyim diye. Haftasonum, hafta başım olmadı çalıştım... Hiç bir şey değişmedi...
Geçen seneki puanımla neredeyse aynı puanı aldığıma hala inanamıyorum. Netlerimin yükseldiğini görüyorum ama puanım aynı...
Kızıyorum kendime, millete ders çalışma metodu öğreteceğine sen kendi işine bak önce diyorum. Sen kimsin ki bir de çıkıp teknik anlatıyorsun diyorum. Sen neyi başardın ki... Birileri çıkıp senin dediklerini neden önemsesin ?
Herkes bu sene "kazan hayatın düzene girer" dedi bana. Ben de öyle inandım. Belki kabul edilmeyen sevdam da kabul edilir diye umutlandım bunun sonucunda. Ama olmadı.... O da bir belirsizliğe sürüklendi benimle beraber. Annem çıktı kızdı sonra "çalışmadın o oğlanla konuştun onun yüzünden de oldu" dedi. Halbuki onun tek yaptığı bana destek olmaktı... Bu belirsizliğe rağmen hala destek olmaktı tek yaptığı... Sevdiremedim onu... KPSS de olmadı. Bir halt başamadım.
Umutsuzluk ve bunalım bana göre değil. Umutlu olmalıyım ki umut aşılayabiliyeyim. Hala kime nasıl yardımcı olurum ki diye düşünüyorum. Bana kim yardım etsin ? Eğitim hayatı zaten çok zorluklarla geçen biri olarak diyorum, artık çok yoruldum. Bu sistemden, bu artık gibi kenarda kalmalardan... Okumak için çektiğim çileler bir yana, delicesine sevdiğim mesleğime ne zaman kavuşacağım ben? Çok korkuyorum...
Bir kez daha hazırlanmam gerekiyor... Giderek kaybolan umuduma rağmen başka çarem yok. Ancak bu süreç içinde yarimi kaybedebilirim. Ona bu belirsizliği ne kadar yaşatabilirim? Onun canını daha ne kadar yakabilirim? Telefonda ağlayan sesini duymak zaten yeterince kahredici... Fakat "olmuyor" diyip nasıl bitirebilirim? Nasıl kıyarım ona, bana, bize?
Artık durmam gerekiyor, gözyaşlarıma hakim olamıyorum...
Bir yenilgiyi, bir başarısızlığı geride bırakalı sanırım 4 gün oldu.
İlk iki güne göre biraz daha iyi gibiyim. Olan oldu demekten, hayırlısı olsun demekten başka çarem yok. Bir KPSS yine geçti üzerimden...
Umutluydum bu sene, olur diyordum, çalıştım, dershaneye gittim ayrıca ücretli öğretmenlik yaptım masraflarımı karşılayabileyim diye. Haftasonum, hafta başım olmadı çalıştım... Hiç bir şey değişmedi...
Geçen seneki puanımla neredeyse aynı puanı aldığıma hala inanamıyorum. Netlerimin yükseldiğini görüyorum ama puanım aynı...
Kızıyorum kendime, millete ders çalışma metodu öğreteceğine sen kendi işine bak önce diyorum. Sen kimsin ki bir de çıkıp teknik anlatıyorsun diyorum. Sen neyi başardın ki... Birileri çıkıp senin dediklerini neden önemsesin ?
Herkes bu sene "kazan hayatın düzene girer" dedi bana. Ben de öyle inandım. Belki kabul edilmeyen sevdam da kabul edilir diye umutlandım bunun sonucunda. Ama olmadı.... O da bir belirsizliğe sürüklendi benimle beraber. Annem çıktı kızdı sonra "çalışmadın o oğlanla konuştun onun yüzünden de oldu" dedi. Halbuki onun tek yaptığı bana destek olmaktı... Bu belirsizliğe rağmen hala destek olmaktı tek yaptığı... Sevdiremedim onu... KPSS de olmadı. Bir halt başamadım.
Umutsuzluk ve bunalım bana göre değil. Umutlu olmalıyım ki umut aşılayabiliyeyim. Hala kime nasıl yardımcı olurum ki diye düşünüyorum. Bana kim yardım etsin ? Eğitim hayatı zaten çok zorluklarla geçen biri olarak diyorum, artık çok yoruldum. Bu sistemden, bu artık gibi kenarda kalmalardan... Okumak için çektiğim çileler bir yana, delicesine sevdiğim mesleğime ne zaman kavuşacağım ben? Çok korkuyorum...
Bir kez daha hazırlanmam gerekiyor... Giderek kaybolan umuduma rağmen başka çarem yok. Ancak bu süreç içinde yarimi kaybedebilirim. Ona bu belirsizliği ne kadar yaşatabilirim? Onun canını daha ne kadar yakabilirim? Telefonda ağlayan sesini duymak zaten yeterince kahredici... Fakat "olmuyor" diyip nasıl bitirebilirim? Nasıl kıyarım ona, bana, bize?
Artık durmam gerekiyor, gözyaşlarıma hakim olamıyorum...
Son düzenleme: